Τα «ψαχτήρια» του διαδικτύου αμέσως ανακάλυψαν και πρόβαλαν τον μοναδικό κυβερνητικό παράγοντα που είχε και έχει σχέση με την Καβάλα. Τον… πρόδωσε το βιογραφικό του όπου ξεκάθαρα αναφέρονταν τόπος γέννησης του η πόλη μας. Τότε ανέκυψαν πολλοί που δήλωσαν ότι τον γνωρίζουν ή τον θυμούνται από παλιά. Κάπως έτσι πέρσι το Φθινόπωρο ο Τρύφωνας Αλεξιάδης άρχισε να επανασυνδέεται με τον τόπο καταγωγής του, με αφορμή την συμμετοχή του στο δεύτερο κυβερνητικό σχήμα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ.
Ο ίδιος αμέσως ανταποκρίθηκε. Έκανε σχετικό σινιάλο στους 3 βουλευτές Καβάλας του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε μαζί τους κι έτσι στο τέλος του περασμένου Οκτώβρη ήρθε στην Καβάλα όχι μόνο για την παρέλαση. Έμεινε 3 μέρες, ενημερώθηκε για τα προβλήματα του τόπου, υποσχέθηκε λύσεις. Άκουσε τους πάντες. Ακόμη και αυτούς που τον σταματούσαν στον δρόμο, στην οδό Ομονοίας, για να του πουν για την σύνταξη τους που κόπηκε! Ευγενικός και απλός έδινε θάρρος στους περαστικούς να του εξομολογηθούν τον καημό τους. Τον οποίο είχε την υπομονή να ακούσει. Είχε την βούληση να στηρίξει ψυχολογικά όσους του ζητούσαν τέτοιου είδους βοήθεια.
Πέρασε καιρός χωρίς ιδιαίτερα νέα του. Ως που φέτος τον Αύγουστο επανήλθε αλλά για διακοπές. Αυτόπτες μάρτυρες ισχυρίζονται (κι είναι αλήθεια) ότι τον είδαν να ψωνίζει μόνος (χωρίς αστυνομική προστασία) από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς του στο Παληό. Τον είδαν και τον ξαναείδαν στον «Μίλτο» σε απλές καθημερινές στιγμές που μάλλον ένας υπουργός αποφεύγει. Ταίριαξε και το θέμα της αξιοποίησης του παλιού Νοσοκομείου κι έτσι προχθές Κυριακή η κ. Δήμαρχος τον είχε φιλοξενούμενο στο γραφείο της μπας και γίνει κάτι διαφορετικό απ’ ότι συνήθως (δηλαδή τίποτα).
Όλες μας οι ελπίδες στηρίζονται στον Τρύφωνα. Για το παλιό νοσοκομείο, για το παλιό δικαστήριο, για το ίδρυμα Αγία Μαρίνα και για πολλά ακόμη. Δέχεται την αποστολή που του αναθέτουμε, ξαναδίνει υποσχέσεις μπολιασμένες με αρκετή αισιοδοξία. Κι όταν οι του ιδρύματος Αγία Μαρίνα του θυμίζουν ότι λύση υποσχέθηκε τον Ιουλίου, αυτός απαντά ότι χρειάζεται κι άλλο χρόνο για την περίφημη τροπολογία που θα σώσει το ιστορικό ίδρυμα της Καβάλας και τα ΑμΕΑ που αυτό φιλοξενεί.
Ο Τ. Αλεξιάδης ανεβάζει τον πήχη και πείθει. Ξέρουμε ότι οι προθέσεις του είναι άριστες. Δυστυχώς δεν συμμεριζόμαστε την σιγουριά του. Ούτε την αισιοδοξία που μεταδίδει στους συνομιλητές του. Του έχουμε δε και κάποια παράπονα. Τα οποία του τα διατυπώνουμε ως Καβαλιώτες σε Καβαλιώτη: 1)Γιατί όσα υποσχέθηκε στην πρώτη του επίσκεψη, τον περασμένο Οκτώβρη δεν έγιναν πράξη; Ούτε ένα! 2)Γιατί το δημόσιο «κλέβει» με θράσος μια δημοτική περιουσία (παλιό Νοσοκομείο) και εμείς δεν πρέπει να αντιδράσουμε; 3)Γιατί η Καβάλα συνεχίζει να έχει διαφορετικά αναπτυξιακά κίνητρα σε σχέση με την Θράκη;
Του λέμε δηλαδή ότι πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο. Του δίνουμε τον ρόλο που επιζητά (μπορούμε να κάνουμε αλλιώς;), να μας εκπροσωπεί και στην Αθήνα και στην Κυβέρνηση. Πρέπει ταυτόχρονα να ξέρει ότι περιμένουμε σύντομα τα νέα του, τα οποία πρέπει να είναι θετικά. Διαφορετικά, χάσαμε και το τελευταίο κρυφό χαρτί που διαθέταμε… Διαφορετικά η ζωή θα συνεχίζεται και όλα θα μένουν ίδια. Προβλήματα, αδικίες, διεκδικήσεις που δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα.
Η κ. Δήμαρχος προσκάλεσε στο κυριακάτικο ραντεβού της με τον Υπουργό και τον κ. Σιμιτσή. Είχε τους λόγους της. Στη συνέχεια ειδοποίησε τον πρώην Δήμαρχο να μην παραστεί στη συνάντηση. «Κάποιος πρέπει να μου εξηγήσει τι έγινε» είπε χθες στο ράδιο Πρωινή ο κ. Σιμιτσής. Νωρίτερα η κ. Τσανάκα διέψευσε ότι για την παρουσία Σιμιτσή στη συνάντηση αντέδρασε ο κ. Αλεξιάδης. Κάτι τέτοιο ωστόσο ακούστηκε κι ακούγεται.
Όσα γράψαμε χθες για το Φράγμα Μαρμαρά αφορούν το δελτίο τύπου της Περιφέρειας ΑΜΘ αλλά μόνο στο σημείο που το έργο παρουσιάζεται «μισοτελειωμένο». Δεν αμφισβητούμε σε τίποτα και για κανέναν λόγο τα της χρηματοδότησης της μελέτης του αρδευτικού δικτύου. Αυτή η εξήγηση κρίνεται απαραίτητη για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις. Οι οποίες δεν έπρεπε να δημιουργηθούν.
Τα νέα της πρόσφατης συνεδρίασης της Οικονομικής Επιτροπής της Περιφέρειας ΑΜΘ γραμμένα από τον αντιπρόεδρο της, περιφερειακό σύμβουλο Αλέξανδρο Ιωσηφίδη: «Με ομόφωνες αποφάσεις της 32ης Οικονομικής επιτροπής της Περιφερείας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης εγκρίθηκαν μια σειρά έργων ζωτικής σημασίας για την Καβάλα .Ενδεικτικά αναφέρω τις αντιπλημμυρικές παρεμβάσεις στην Θάσο ,εγγειοβελτιωτικά έργα στην περιοχή του Νέστου και συνέχιση των εργασιών του Αλιευτικού καταφυγίου του πρώην Δήμου Ορφανού .Έργα ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της περιοχής μας αλλα και για την προστασία του πλούτου της».
Συμπολίτης μας «άφησε» ηλεκτρονικό μήνυμα σχετικά με το πρόβλημα στον δρόμο μπροστά από το παλιό Νοσοκομείο. Μας γράφει: «Δυο παρατηρήσεις: 1)Τα κάγκελα μαζί με τον φωτισμό του συγκεκριμένου τμήματος αντικαταστάθηκαν πριν περίπου 8 χρόνια. 2) Η γέφυρα κατασκευάστηκε το 1985 (μαζί με τους φωτεινούς σηματοδότες στην είσοδο του πρώην νοσοκομείου), ταυτόχρονα με την κατασκευή του τούνελ για την όδευση του κεντρικού αποχετευτικού αγωγού. Δεν ξέρω κατά πόσο δικαιολογείται φθορά και στους 15 αρμούς της μέσα σε μια τριακονταετία».
===========================================
Οι παρατηρήσεις Π. Κοροβέση για του έλληνες κολυμβητές
Ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και πρώην βουλευτής Περικλής Κοροβέσης δημοσίευσε το Σάββατο άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών. Μεταξύ άλλων σχολιάζει τους έλληνες ως κολυμβητές. Έχει ενδιαφέρον το τι βλέπει στις παραλίες, ο τρόπος που διατυπώνει τις σκέψεις του με αφορμή την κολύμβηση όλων μας στην θάλασσα τα Καλοκαίρια:
Δεν έχω υπόψη μου καμιά μελέτη για την κολυμβητική συμπεριφορά αυτού του λαού και έτσι αναγκαστικά οι παρατηρήσεις μου θα είναι εμπειρικές. Αυτό που εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά είναι ότι οι περισσότεροι δεν ξέρουν κολύμπι. Απλά κάθονται στα ρηχά και επιπλέουν. Κάποιοι φορούν μαύρα γυαλιά και καπελάκι και δεν βάζουν ποτέ το κεφάλι τους στη θάλασσα. Αυτό σημαίνει πως το μισό κολύμπι πάει χαμένο και η απόλαυση της θάλασσας μένει μισή. Και κάθε ηδονή που δεν είναι ολόκληρη, είναι ένας μικρός ευνουχισμός.
Μετά είναι η νεότερη γενιά, που είναι εύρωστη και έχει δύναμη και κολυμπάει. Αλλά δεν μπορεί να πάει και πολύ μακριά. Με τις άτσαλες κινήσεις που κάνουν εξαντλούν τις δυνάμεις τους ταχύτατα. Το κολύμπι, όπως και κάθε άλλο άθλημα, απαιτεί με τη μικρότερη δυνατή ενέργεια να πετύχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Και οι πιο πετυχημένοι καθιερώνονται, όπως στο άλμα εις ύψος.
Ακολουθεί η πιτσιρικαρία που είναι ακούραστη και παίζει όλη μέρα και αυτοσχεδιάζει ακατάπαυστα. Αλλά και αυτά δεν ξέρουν κολύμπι. Οι γνώσεις των γονιών τους έφταναν μέχρι την αγορά μιας ομπρέλας, μιας σανίδας – και φυσικά μπρατσάκια. Σπάνια θα δεις κάποιον κολυμβητή στα ανοιχτά, να έχει έναν σταθερό ρυθμό και να διασχίζει ήρεμα αποστάσεις. Και μην ξαφνιαστείτε αν αυτός είναι Σκανδιναβός ή Γερμανός. Δηλαδή από χώρες που η θάλασσα είναι απαγορευμένη, λόγω ψύχους. Αλλά φρόντισαν να έχουν πισίνες σχεδόν παντού. Οι πισίνες, τα γυμναστήρια, τα γήπεδα είναι μέσα στη λειτουργία της πόλης. Αλλιώτικα η πόλη είναι ανάπηρη. Και αυτά για έναν μαζικό αθλητισμό. Όχι για πρωταθλητισμό.
Και βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους να πλατσουρίζουν σκέφτομαι: Είναι μόνο στη θάλασσα ή είναι μια αντίληψη που διαπερνά όλες τις άλλες δραστηριότητές τους; Μήπως έτσι ψηφίζουν; Μήπως έτσι οδηγούν;
======================================================================
