Η Δημοτική Αστυνομία Καβάλας δημιουργήθηκε από τον Δήμαρχο Στάθη Εριφυλλίδη, σύμφωνα με τα όσα προέβλεπε σχετική κυκλοφοριακή μελέτη που είχε την υπογραφή του Νότη Παρασκευόπουλου. Αυτά έγιναν το 2005. Ο λόγος που ιδρύθηκε η νέα δημοτική υπηρεσία ήταν συγκεκριμένος. Η αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού. Στην πορεία πολλά άλλαξαν. Αυτό οφείλονταν στην αλλαγή δημάρχου, στις νέες αρμοδιότητες που έδωσε το κράτος σε αυτούς που εμείς τους φανταζόμασταν μόνο ως τροχονόμους. Το χειρότερο όλων είναι ότι η Δημοτική Αστυνομία αποδυναμώθηκε (ενώ οι αρμοδιότητες της πολλαπλασιάζονταν). Δημοτικοί Αστυνομικοί βρέθηκαν σε διάφορα άλλα πόστα, χρήσιμοι ωστόσο στη λειτουργία των λοιπών δημοτικών υπηρεσιών.
Η Δημοτική Αστυνομία Καβάλας ποτέ δεν είχε ιδιαίτερες συμπάθειες. Ασκούνταν και ασκείται κριτική. Αυστηρή. Σε αυτή τη κριτική βρίσκει κάποιος την γνωστή ελληνική υπερβολή. Η οποία πάντα προέρχεται από την κοινωνία. Την τοπική κοινωνία. Υπό αυτή την έννοια η Δημοτική Αστυνομία είναι αδικημένη. Παρεξηγημένη. Για αυτό δεν φταίνε τόσο όσοι την απαρτίζουν όσο αυτοί που την διοίκησαν και την διοικούν. Ρόλο παίζει σαφώς η διάθεση του μέσου έλληνα να ξεσπάσει προς τα εκεί που είναι ευκολότερο. Πολλές φορές στην Καβάλα η ίδια υπηρεσία εισέπραξε αυτό το ξέσπασμα χωρίς να φταίει. Ή χωρίς να φταίει μόνο αυτή.
Σαφώς κι η Δημοτική Αστυνομία έπρεπε να κάνει καλύτερα τη δουλειά της. Κι αυτό όμως έχει να κάνει με τη διοίκηση της κι όχι με το προσωπικό της. Μεταξύ μας τώρα, ακόμη κι αν στην Ελλάδα η Δημοτική Αστυνομία ήταν η καλύτερη δημοτική υπηρεσία πάλι δεν θα γλίτωνε του μνημονίου. Της κινητικότητας, της διαθεσιμότητας, των πολύ πιθανών απολύσεων. Θέλουμε να πούμε ότι αυτή την ώρα δεν έχει σημασία η κριτική προς την κάθε Δημοτική Αστυνομία. Σημασία έχει η διάσωση της. Η οποία γίνεται δυσκολότερη όσο κάθε ένας από μας περιγράφει (αρνητικά πάντα) την έως τώρα παρουσία της. Την λειτουργία της, την προσφορά της, την χρησιμότητα της σε μια πόλη όπως η δική μας.
Τα ίδια έγιναν και με την ΕΡΤ. Διάφοροι «ειδικοί» άρχισαν να δικαιολογούν το μαύρο στις τηλεοπτικές οθόνες επειδή έτυχε να μην τους αρέσει μια εκπομπή ή επειδή κάπου διάβασαν πως ο … Σπύρος Παπαδόπουλος πληρώνονταν 20.000 ευρώ το επεισόδιο. Τα στραβά στην Ελλάδα πρέπει να τα διορθώνεις και όχι να τα καταργείς. Πολύ περισσότερο όταν η κατάργηση που προωθείς σημαίνει απόλυση. Κάπου εδώ ανακύπτει το άλλο φοβερό επιχείρημα, τόσες απολύσεις έγιναν στον ιδιωτικό τομέα και δεν είπε κανείς τίποτα.
Οι απολύσεις είναι απολύσεις, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα. Δημιουργούν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα αφού αφήνουν οικογένειες «ξεκρέμαστες». Η Κυβέρνηση δεσμεύτηκε να τις κάνει. Στον ιδιωτικό τομέα τις προκάλεσε με την πολιτική της. Στον δημόσιο πρέπει να κλείσει την ΕΡΤ, να «σχολάσει» σχολικούς φύλακες και δημοτικούς αστυνομικούς. Γιατί; Γιατί αυτή τη διέξοδο βρήκε απέναντι στην τρόικα. Τόσο καιρό που υπόσχονταν απολύσεις δεν έκανε τίποτα. Τίποτα για τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους, τους οποίους μόλις τώρα σταματά να τους πληρώνει. Πάντως δεν τους απολύει. Τουλάχιστον όχι ακόμη.
Ζούμε στην Ελλάδα. Αυτό κάθε μέρα, κάθε στιγμή μας το θυμίζουν παλιοί μα και νέοι υπουργοί. Κυβερνήσεις αυτοδύναμες αλλά και συμμαχικές. Στην Ελλάδα του 2013 όλα γίνονται πρόχειρα. Δουλειές του ποδαριού. Όταν μέσα σε ένα 24ωρο πρέπει να βρεις κάποιους να απολύσεις τότε φυσιολογικά η διαδικασία μοιάζει με κλήρωση. Αυτή τη φορά …τυχεροί ήταν οι Δημοτικοί Αστυνομικοί κι οι σχολικοί φύλακες.
Το άλλο θα ήταν το δύσκολο. Να προετοιμαστείς κατάλληλα, να διαπραγματευτείς, να εξηγήσεις τι σημαίνει απόλυση και να τις αποφύγεις (χωρίς να χάσεις τη δόση). Αυτό το δύσκολο μα δίκαιο, οι Κυβερνήσεις το αποφεύγουν. Όπως ο διάολος το λιβάνι. Δημιουργούν λοιπόν καταστάσεις όπως αυτή που ζούμε από την Παρασκευή. Άνθρωποι που είχαν μια τακτοποιημένη ζωή ψάχνονται. Ψάχνονται μα ούτε λύση βρίσκουν, ούτε απάντηση στα εύλογα ερωτήματα που θέτουν.
Άλλο πράγμα οι θυσίες του ελληνικού λαού κι άλλο πράγμα να απολύεις στα καλά καθούμενα. Άλλο πράγμα οι περικοπές και τα χαράτσια κι άλλο πράγμα να αφήνεις κάποιον στα κρύα του λουτρού και στην ανεργία. Αυτό δεν λένε να το καταλάβουν όσο κι αν ισχυρίζονται το αντίθετο. Μιλούν θεωρητικά, ασχολούνται με νούμερα, μια κατάσταση γεμάτη προχειρότητες που όμως κάποιοι τις πληρώνουν πολύ ακριβά. Στο τέλος τέλος αν ήθελαν απολύσεις στο δημόσιο ας απέλυαν τους συμβούλους τους. Τα ρουσφέτια τους, τους ψηφοφόρους τους, τους εαυτούς τους. Αυτό- υπό τις παρούσες συνθήκες- θα ήταν κάτι σαφώς δικαιότερο από ότι αποφάσισαν.
Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει στην Καβάλα. Το σωματείο των εργαζομένων το Σαββατοκύριακο δεν ακούστηκε. Ακόμη κι αν εξέδωσε ανακοίνωση, η τύχη της αγνοείται. Δεν στάλθηκε πουθενά, δεν δημοσιεύτηκε, δεν αναρτήθηκε πουθενά. Σάββατο και Κυριακή (που το θέμα «έβραζε») το σωματείο της Καβάλας απουσίαζε. Χθες το πρωί δύο εκπρόσωποι του πήγαν στην καθαριότητα. Απέτυχαν να πείσουν τους εργαζόμενους της καθαριότητας να συμμετάσχουν στη στάση εργασίας. Αργότερα χθες το πρωί το σωματείο αναλώθηκε σε συζητήσεις στην αυλή του Δημαρχείου. Οι οποίες στο τέλος δεν οδήγησαν πουθενά. Κι όμως οι συνδικαλιστές είχαν σχετική «ενίσχυση» από δύο δημοτικούς συμβούλους (Βέρρο και Ζαχαριάδη) αλλά κι έναν πρώην βουλευτή (Εμμανουηλίδη). Χθες το απόγευμα έγινε το καθιερωμένο. Οι συνδικαλιστές βρέθηκαν στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.
Όταν λοιπόν οι ίδιοι οι δημοτικοί υπάλληλοι της Καβάλας δεν δείχνουν ενδιαφέρον να συμπαρασταθούν σε πρόσφατους έστω συναδέλφους του, τότε τι να συζητάμε για το τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος. Σε αυτή τη περίπτωση το παιχνίδι είναι εκ των προτέρων χαμένο… Εκτός αν την τελευταία στιγμή αλλάξουν τα δεδομένα. Αυτό θα το ξέρουμε σήμερα ή από σήμερα και μετά.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του κυριακάτικου τύπου και η Βουλή ερευνά τα πόθεν έσχες του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνου Καμμένου. Ζητούμενο είναι ένα σκάφος αναψυχής που εμφανίζεται να χρησιμοποιείται από τον πρόεδρο αλλά να ανήκει σε υπεράκτια εταιρία. Την ιστορία του σκάφους θα ψάξει ο Γιώργος Καλαντζής. Στην αρμοδιότητα του οποίου (ως αντιπρόεδρος της Βουλής) είναι και το θέμα του πόθεν έσχες. Όχι μόνο των βουλευτών αλλά και των αρχηγών των κομμάτων.
Στην Καβάλα του 2013 προσπαθούν να πεζοδρομήσουν τμήμα της οδού Δοϊράνης όταν αποδεδειγμένα και σταθερά η Τροχαία Καβάλας έχει εντελώς αντίθετη άποψη. Στην οποία κακώς δεν επιμένει. Τα Ταξί διαφωνούν κι αυτά όπως και τα μεταφορικά γραφεία. Όλα αυτά οι αρμόδιοι δεν τα υπολογίζουν;
Αδίκησε τον Γιάννη Βύζικα ο Νίκος Καραγιαννακίδης. Επέλεξε λάθος στιγμή να απευθύνει μομφή εναντίον του, χρέωσε στο Βύζικα πράγματα που έγιναν στο Εργατικό Κέντρο πολλά χρόνια μετά την αποχώρηση του. Για τον Βύζικα όλοι έχουν δικαίωμα να μιλήσουν, να κάνουν κριτική. Κι ας είναι αυστηρή. Επιβάλλεται όμως νωρίτερα να αναγνωρίσουν το έργο του. Το ενδιαφέρον του. Κανείς από αυτούς που του κάνουν κριτική δεν θα μπορούσε να φτιάξει ότι ο Βύζικας έφτιαξε. Κι αν τελικά ο Βύζικας έκανε λάθη, που δεν αποκλείεται, δεν είναι κατάλληλος χώρος ένα συνέδριο ώστε αυτά να προβληθούν. Μπροστά σε τόσους ξένους ανθρώπους.
Αναφερόμαστε στην πρωτοφανή «επίθεση» Καραγιαννακίδη σε Βύζικα το απόγευμα της Κυριακής, στη λήξη του συνεδρίου για τον καπνό. Μια κατάσταση εντελώς άβολη για ανθρώπους που δεν είχαν καμία διάθεση να εμπλακούν σε παραδοσιακούς (και επαρχιώτικους θα λέγαμε) τοπικούς καυγάδες. Για άλλον λόγο ήρθαν στην πόλη μας όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Μπράβο στον Νίκο Τζούμα που πήρε την πρωτοβουλία να σταματήσει (εμμέσως πλην σαφώς) την παρεκτροπή που διαφαίνονταν.
Στη τοπική ΝΔ θεωρούν ότι η Δήμητρα Τσανάκα δεν θα αρκεστεί στη θέση του επικεφαλής του συνδυασμού «Ώρα για Έργο». Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα ενδιαφερθεί για τη θέση του υποψήφιου Δημάρχου (με τη στήριξη της ΝΔ φυσικά). Δηλαδή -λένε στη ΝΔ- ότι η κλήρωση και το αποτέλεσμα αυτής άνοιξαν στην γιατρό την όρεξη. Θα δούμε. Λένε στη ΝΔ και για τον Κώστα Αντωνιάδη. Ότι ουδέποτε έθεσε όρους για να είναι υποψήφιος Δήμαρχος. Τον κατηγορούν επίσης ότι στις εμφανίσεις του στα κανάλια χρησιμοποιεί την ιδιότητα του πολιτευτή ενώ δεν την έχει! Την είχε μέχρι τις εκλογές του 2012.
