Η αίσθηση που υπάρχει, σύμφωνα με την οποία κι αυτή η κυβέρνηση μοιάζει πολύ με όλες τις προηγούμενες, ενισχύεται καθημερινά. Υπάρχουν δύο «δικά μας» γεγονότα που μας οδηγούν στην ίδια διαπίστωση. Η έλλειψη φαρμάκων στο νοσοκομείο με ταυτόχρονη διακοπή των χημειοθεραπειών. Η κατάργηση των μαθητικών δρομολογίων κι η εξυπηρέτηση των μαθητών με τα δρομολόγια της γραμμής. Απλά συγκεκριμένα πράγματα που δείχνουν ότι το …μνημονιακό ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Μπορεί και να έχει σημασία το… περιτύλιγμα. Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει η ουσία. Κάθε μέρα καταλαβαίνουμε ότι είναι ίδια κι απαράλλακτη.
Ο κατά τα άλλα συμπαθής διοικητής του νοσοκομείου ζήτησε ακόμη και συγνώμη. Προσδιόρισε το χρονικό διάστημα διακοπής των χημειοθεραπειών στη μία εβδομάδα. Οι ασθενείς από τη πλευρά τους κάνουν λόγο για τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Δεν έχουν την ψυχραιμία του διοικητή ακριβώς επειδή έχουν άλλες προτεραιότητες. Έχουν άλλα στο μυαλό τους. Για αυτούς τους ανθρώπους και μία μέρα θεραπείας να χαθεί είναι σα να χάνεται όλος ο κόσμος!
Θα ισχυριστεί κάποιος ότι ίδια είναι τα προβλήματα (δηλαδή τα χάλια) στα νοσοκομεία όλης της χώρας. Θα υπάρξει ποικιλία εξηγήσεων και δικαιολογιών. Ένα πράγμα έχει σημασία. Ότι οι χημειοθεραπείες διακόπηκαν. Αυτά τα πράγματα τα έκαναν οι προηγούμενοι και τους… κρέμαγαν. Αυτά κάνουν κι οι σημερινοί;
Ας δούμε τώρα τις μετακινήσεις των μαθητών από το σπίτι στο σχολείο και το αντίστροφο. Προ 30 και πλέον ετών υπήρχαν μόνο τα δρομολόγια της γραμμής. Τα παιδιά περπατούσαν και δεν διαμαρτύρονταν. Ως που η Ελλάδα αποφάσισε να κάνει βήματα εμπρός. Θέσπισε τα ειδικά μαθητικά δρομολόγια κι ανέλαβε να εξυπηρετήσει τις μαθητικές ανάγκες. Κάποια στιγμή τα χρήματα δεν έφθαναν. Τότε αντί να ομολογήσει την ανάγκη περιστολής δαπανών άρχισε να επικαλείται διάφορες ανοησίες για να καλύψει την αλλαγή. Τα ίδια και φέτος. Το πρόβλημα που αυτές τις μέρες ανέκυψε θα λυθεί εύκολα αφού τα παιδιά αντέχουν στο περπάτημα. Γιατί αλήθεια δεν παραδέχονται τον λόγο που ουσιαστικά κατάργησαν τα μαθητικά δρομολόγια; Γιατί επιμένουν ότι όλα έχουν καλώς;
Είναι σα να βλέπουμε ξανά το ίδιο έργο. Της Κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου, της Κυβέρνησης Παπαδήμου, της Κυβέρνησης του «λεφτά υπάρχουν». Συνήθως οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλύτερους φίλους. Οι κυβερνώντες ωστόσο αποφάσισαν να αντιγράψουν όσους διαδέχθηκαν. Δεν διδάχθηκαν όπως φαίνεται από τα λάθη τους. Ένα από τα οποία είναι η άσκηση μνημονιακής πολιτικής την ώρα που στα λόγια τους θα καταβάλλεται προσπάθεια αυτό να κρυφτεί. Έλα όμως που ο κόσμος ξέρει. Έλα που καταλαβαίνει…
Στα δελτία ειδήσεων τα μαθητικά δρομολόγια κι οι χημειοθεραπείες δεν υπάρχουν. Δεν είναι ούτε καν τελευταία είδηση. Λύσσαξαν χθες για τον Καλογρίτσα, τις τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας. Με αυτά τα… εργαλεία ασκούν αντιπολίτευση. Ο κόσμος πάντως είναι αλλού. Τα πραγματικά του προβλήματα δεν «παίζουν» στα δελτία του μεσημεριού, του απογεύματος κτλ. Ο πραγματικός λόγος παραμένει άγνωστος. Με κάτι τέτοιες δημοσιογραφικές συμπεριφορές η τηλεόραση χάνει κι άλλη από την ελάχιστη αξιοπιστία της. Συμπεριλαμβανομένης της ΕΡΤ. Ο κόσμος στρέφεται αλλού. Που; Μα φυσικά στο διαδίκτυο. Εκεί γίνεται ο ίδιος ο πολίτης ρεπόρτερ, ανταποκριτής, σχολιαστής. Στο διαδίκτυο με ένα κινητό νέας γενιάς ο απλός έλληνας φωτογραφίζει και βιντεοσκοπεί. Όλα όσα οι επαγγελματίες της ενημέρωσης κάνουν ότι δεν βλέπουν…
Η τοπική ΝΔ μπλέχτηκε στο πρόβλημα της ΒΦΛ. Κατηγορήθηκε ότι βρίσκεται στο πλευρό των εταιριών. Ο κ. Μπάμπης Δράκος θεώρησε το πρόβλημα σοβαρό. Προκάλεσε κομματική σύσκεψη για να το αντιμετωπίσει. Να λύσει την παρεξήγηση. Φιλότιμη η προσπάθεια του μα δεν είχε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Από τη μια κάποιοι αθόρυβα υποστηρίζουν αυτούς που εργάζονται κι όσους προσλήφθηκαν τώρα. Από την άλλη, τι να κάνει ένα κόμμα όταν είναι στην αντιπολίτευση;
Δεν αρνούμαστε τη συζήτηση για αυτά που είπε και έκανε η τοπική ΝΔ δια των εκπροσώπων της. Επικεντρωνόμαστε στην κυβερνητική πλευρά μιας που αυτή είναι που παίζει μπάλα. Υπόσχεται πολλά μα δεν κάνει τίποτα. Είναι ήδη εκτεθειμένη αφού η υπομονή τελείωσε. Ως εκ τούτου η συζήτηση πρέπει να αρχίσει από την Κυβέρνηση. Αυτή οφείλει να μας πει τι σχεδιάζει. Τι ετοιμάζει. Τι πρέπει να περιμένουμε από την πλευρά της.
Να κάνει ένα και περισσότερα βήματα παραπάνω σε σχέση με τις δηλώσεις Νεφελούδη. Ταυτόχρονα πρέπει να εξηγηθεί σωστά με 200 οικογένειες οι οποίες την περιμένουν σχεδόν 6 μήνες. Να την περιμένουν ή όχι; Αυτό, αν υπήρχε μια ελάχιστη ευαισθησία, κάποιος δημόσια έπρεπε να το έχει κάνει από καιρό. Όχι με συμπαθητικά μισόλογα, όπως αυτά που ακούστηκαν από τον γενικό γραμματέα Εργασίας. Εδώ που έφθασαν τα πράγματα χρειάζονται αλήθειες κι όχι κρυφτό.
Πολλές φορές ακόμη και στο δημοτικό συμβούλιο, μπαίνει το θέμα της στάσης που κρατούν στο πρόβλημα οι της τοπικής αυτοδιοίκησης. Απουσιάζουν, παρατηρεί συχνότερα απ’ όλους ο Βαγγέλης Παππάς. Έχει δίκιο. Αν τους είναι δύσκολο να ταχθούν με την μία ή την άλλη πλευρά ας επανέλθουν στο εύκολο. Και αυτονόητο. Αυτό που έλεγαν το Καλοκαίρι όταν έκαναν συσκέψεις. Επειδή το πρόβλημα της ΒΦΛ επηρεάζει την τοπική κοινωνία, ας κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να υπάρξει δίκαιη λύση. Από το χέρι τους περνούν πολύ περισσότερα από τα ελάχιστα που έκαναν και κάνουν. Εξελέγησαν όχι για να παρακολουθούν και να περιμένουν. Χρέος τους είναι να τολμούν. Δεν είναι η κυβέρνηση αλλά δεν είναι κι απλοί θεατές μιας έντονα προβληματικής κατάστασης.
Εντός της εβδομάδας θα κυκλοφορήσουν στους δρόμους της Καβάλας και της Δράμας τα 7 νέα ασθενοφόρα. Παραδόθηκαν άρον άρον την περασμένη Παρασκευή, χθες εξοπλίστηκαν με τον απαραίτητο ασύρματο. Στο μεταξύ σχολιάζεται η απουσία του προέδρου των εργαζομένων του ΕΚΑΒ Καβάλας από την σύντομη τελετή της Παρασκευής. Λέγεται ότι ήταν υπηρεσία, σε περιστατικό που βρίσκονταν σε εξέλιξη. Ο παρόντας αντιπρόεδρος του ΕΚΑΒ- λαλίστατος όπως πάντα- μίλησε και για τα ασθενοφόρα και για την κάλυψη κενών θέσεων. Τις υποσχέσεις του για την Θάσο τις ακούμε σχεδόν δύο μήνες. Προκύπτει δύσκολο για το υπηρεσιακό συμβούλιο να συνεδριάσει, να αποφασίσει να στείλει τα 5 απαραίτητα άτομα στον τομέα του νησιού.
Για πολύ αργότερα μετατέθηκε η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο νησί της Θάσου. Υπήρχαν ελάχιστες φήμες για επίσκεψη που θα γίνονταν αύριο. Κι αυτό το σενάριο υποχώρησε. Μόνη σίγουρη επίσκεψη στη Θάσο αυτή της Παρασκευής, του κ. Κουτσούμπα.
Οι δύο εκδηλώσεις της Ουρολογικής Εταιρίας στην αίθουσα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης έγιναν κανονικά. Υπάρχει πρόβλημα με την μικροφωνική κι οι ομιλητές δεν ακούγονταν καθόλου καθαρά. Ας ασχοληθεί με το πρόβλημα ο Δήμος Καβάλας που όπως είναι γνωστό, στην ίδια αίθουσα έκανε πρόσφατα έργο μικρής ανακαίνισης. Τώρα που άλλα ζητήματα λύθηκαν, τώρα βρήκαν να «βραχνιάσουν» τα μικρόφωνα…
Ο πρόεδρος της επιτροπής κυκλοφοριακών θεμάτων του Δήμου Καβάλας κ. Ανέστης Τσουρουκίδης πρέπει να βρει ευκαιρία για μια βόλτα στην Παναγία. «Βγαίνοντας» τα αυτοκίνητα από τη συνοικία (οδός Θ. Πουλίδου) δεν βλέπουν το απαγορευτικό σήμα, συνεχίζουν κόντρα στον μονόδρομο (προς την Κουντουριώτου). Αυτή την οδική συμπεριφορά την ακολουθούν όσοι δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι Καβάλας. Οι επισκέπτες της πόλης δεν ξέρουν και δεν στρίβουν στη σωστή κατεύθυνση, την οδό Γραβιάς. Η πινακίδα είναι ταλαιπωρημένη, σε γενικές γραμμές δεν φαίνεται. Δεν γίνεται αντιληπτή.
Δικαιολογημένη η απουσία του Γιώργου Παπαφιλίππου από την πρόσφατη εκδήλωση της Θασιακής Ένωσης. Η ανάρτηση του δείχνει ότι έστω κι από απόσταση, το μυαλό του ήταν στη βράβευση των μαθητών Θασιακής καταγωγής: «Σοβαροί οικογενειακοί λόγοι καθιστούν αδύνατη την παρουσία μου στη βράβευση των Θασίων αριστούχων μαθητών απο τη Θασιακή Ένωση Καβάλας την 25/9/2016 στο Θεολόγο. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια στους Θασίους αριστούχους μαθητές και τους εύχομαι ολόψυχα η ζωή να είναι πάντα γενναιόδωρη μαζί τους και να ανταμείβει τις προσπάθειές τους».
Ο βουλευτής Νίκος Παναγιωτόπουλος δεν ξέχασε την θλιβερή επέτειο δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη: «Σαν σήμερα στις 26 Σεπτεμβρίου 1989 ο Παύλος Μπακογιάννης, Βουλευτής τότε της Νέας Δημοκρατίας, δολοφονείται από την τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» στην είσοδο του γραφείου του στην Αθήνα. Ο Παύλος Μπακογιάννης ενσάρκωνε τη συναίνεση. Ήταν ένας φιλελεύθερος δημοκράτης, ένας πολιτικός που πίστευε στην αξία του διαλόγου και της εθνικής συμφιλίωσης».
