Το ελληνικό κράτος. Αυτό το φοβερό ελληνικό κράτος, το οργανωμένο και πάντα σε άριστη λειτουργία… Εκτέθηκε μία ακόμη φορά με αποτέλεσμα άπαντες τώρα να τρέχουν στα πλημμυρισμένα. Σε αγροτικές εκτάσεις, πόλεις, χωριά. Η κακοκαιρία «Ντάνιελ» απέδειξε μία ακόμη φορά τις γνωστές μας αδυναμίες, τις οποίες τελικά θα πληρώσουν (έμμεσα και άμεσα) οι πολίτες. Συμπεριλαμβανομένων και των παθόντων.
Κι όμως, αυτό το ελληνικό κράτος με όλες τις κυβερνήσεις (αυτήν και τις προηγούμενες) μας τα έλεγε αλλιώς. Τα περιέγραφε αλλιώς και κυρίως πλήρωνε και πληρώνει αμέτρητους επιστημονικούς συμβούλους, δουλειά των οποίων είναι και η πρόληψη. Η έγκαιρη μελέτη επικίνδυνων σεναρίων, η λήψη μέτρων ώστε να αποφευχθούν αυτά που τελικά γίνονται. Κι όχι μόνο σε περίπτωση κακοκαιρίας. Τα ίδια υποτίθεται ότι έπραξε το κράτος για το θερμό και επικίνδυνο Καλοκαίρι. Αλλά και στις πυρκαγιές, και σε αυτές απέτυχε!
Κάθε κυβέρνηση παραλαμβάνει από την προηγούμενη έναν «στρατό» επιστημονικών συνεργατών. Καλά αμειβόμενων. Οργανισμοί, Επιτροπές και Υπουργεία διαθέτουν το απαραίτητο προσωπικό για να κάνουν αθόρυβα τη δουλειά που πρέπει. Βάζουν κάτω τα σημερινά δεδομένα, εκτιμούν επόμενες δύσκολες καταστάσεις. Προτείνουν μέτρα πρόληψης. Τα δε δημόσια έργα, που σήμερα αναρωτιόμαστε αν έγιναν ή όχι, διαθέτουν κι αυτά το προσωπικό τους. Μελετητές, επιβλέποντες, επιτροπές προσωρινής και οριστικής παραλαβής.
Οι υπηρεσιακοί παράγοντες ζουν και βασιλεύουν. Μα όταν η δουλειά τους πρέπει να δικαιωθεί στην πράξη τότε είναι που το πράγμα αρχίζει να αλλάζει. Αποδεικνύεται ότι όλοι τους ήταν μόνο λόγια. Πολλά και μεγάλα. Η δουλειά τους δεν ήταν παρά ένα τίποτα. Ένα μηδενικό. Δικαιολογούνται στη συνέχεια, ψάχνουν κάπου να καλυφθούν. Τα καταφέρνουν. Οι πληγέντες όχι. Οι ταλαίπωροι άνθρωποι που χάνουν τις περιουσίες τους, αναζητούν υπευθύνους. Μπερδεύονται καθώς τους λένε ότι φταίει ο καιρός. Ο δυνατός αέρας και η δυνατή βροχή. Μα καλά, για όλα αυτά δεν έπρεπε να είχαμε προετοιμαστεί; Για όλα αυτά τα ενδεχόμενα δεν ξοδεύτηκαν τόσα λεφτά;
Η αποτυχία είναι μεγάλη, διαρκής. Διαπερνά ιδεολογίες και συστήματα. Απομυθοποιεί πρόσωπα και εργασίες. «Αγκαλιάζει» τις κυβερνήσεις, το πολιτικό δυναμικό. Η κάθε κρίση επιβεβαιώνεται πανηγυρικά στην πράξη. Κι η προετοιμασία ώστε να αντιμετωπιστεί αποδεικνύεται ένα φοβερό αστείο. Ένα άριστο ελληνικό ανέκδοτο. Κατόπιν τούτου η κάθε περιοχή περιμένει τη σειρά της. Κάποια στιγμή θα έρθει. Θα είναι φωτιά; Θα είναι βροχή; Θα είναι χιόνι; Κάτι θα είναι. Θα είναι η Ρόδος; Ο Έβρος; Η Καρδίτσα; Ή μήπως θα είμαστε όλοι οι υπόλοιποι;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Αυτήν την περίοδο, εδώ και χρόνια ουσιαστικά, το ελληνικό κράτος ξοδεύει χρόνο και μπόλικο χρήμα για να μελετήσει κι αμέσως μετά να εκτελέσει το έργο μεταφοράς των υδάτων από τα Τενάγη των Φιλίππων στον κόλπο της Καβάλας. Μέσω σήραγγας! Κάτι έχουμε ακούσει. Κι έχουμε διαφωνήσει και διαμαρτυρηθεί μιας και βρίσκουμε το σχέδιο ανόητο. Οι μελετητές συνεχίζουν να πληρώνονται, λαμβάνουν εντολές να συνεχίσουν τη μελέτη τους. Για κάτι που όπως φαίνεται δεν θα υλοποιηθεί. Δεν θα είναι η πρώτη φορά.
Αυτή είναι επίσης η Ελλάδα. Η λύση που επιλέγει για τα βασικά της προβλήματα δεν γίνεται πράξη. Όταν είναι λάθος λύση, οι εμπλεκόμενοι (και καλά πληρωμένοι) το αντιλαμβάνονται στο τέλος. Η λύση είναι αντικείμενο συζήτησης στα καφενεία και στα πεζοδρόμια και ποτέ η σωστή πολιτική απόφαση. Η λύση υπάρχει αλλά δεν την επιλέγουμε. Προτιμούμε να περνάμε την ώρα μας αλλιώς. Ελπίζοντας ότι το κακό δεν θα μας προτιμήσει. Κι όποτε γίνεται το αντίθετο, φταίνε όλοι οι άλλοι. Εκτός από αυτούς που εκπροσωπούν και εκφράζουν το ελληνικό κράτος.
Τρεις εβδομάδες απέμειναν ως τις εκλογές. Τα δεδομένα δεν έχουν αλλάξει. Όλα είναι όπως τα ξέραμε. Όπως όταν άρχισε η προεκλογική κούρσα. Επειδή ωστόσο η απόσταση από τις εκλογές μικραίνει, υπάρχουν κάποιοι που επιμένουν ότι τα κατάφεραν… Έφεραν τα πάνω κάτω. Ισχυρισμοί αστείοι και για τις εντυπώσεις. Πρέπει, το καταλαβαίνουμε, να στηρίξουν το ηθικό των δικών τους ανθρώπων. Για να τους έχουν μάχιμους, με ελπίδες το διάστημα που απομένει. Κι ενώ προσπαθούν να τους κρατήσουν «ζωντανούς» με τα ψέματα, η αλήθεια είναι άλλη. Κι έρχεται.
Ήταν πάρα πολλές οι εκδηλώσεις ειδικά του Σαββάτου με αποτέλεσμα ο κόσμος να υποχρεωθεί να επιλέξει. Και να μοιραστεί. Οι διοργανωτές όφειλαν να είχαν συνεννοηθεί. Ο συντονισμός ευνοεί τις εκδηλώσεις. Αλλά δεν γίνεται. Δεν έγινε και δεν θα γίνει ποτέ. Αυτό το Σάββατο, ειδικά το Σάββατο, την παρτίδα την έσωσαν οι υποψήφιοι. Που δεν είναι λίγοι. Υπήρξαν γεγονότα στα οποία οι υποψήφιοι ήταν περισσότεροι από τους μη υποψηφίους!
Το βράδυ του Σαββάτου προς Κυριακή μέλη της ΚΝΕ δούλευαν ασταμάτητα στο Πάρκο. Το πρώτο φως της νέας μέρας βρήκε το χώρο καθαρό. Όλος ο εξοπλισμός είχε απομακρυνθεί. Το φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή είχε περάσει στην ιστορία. Πετυχημένο όπως τόσα προηγούμενα. Άντε τώρα, να κάνουν το ίδιο και με τα δεκάδες μπάνερ που τοποθέτησαν τόσο στο κέντρο όσο και στις συνοικίες. Πρέπει και αυτά να τα απομακρύνουν.
Καλά έκαναν οι διοργανωτές της συναυλίας με τη Μαρία Φαραντούρη και την ανέβαλαν. Λόγω των όσων έγιναν στη Θεσσαλία. Η συναυλία θα γίνονταν προχθές στο αρχαίο θέατρο. Αναβλήθηκε για άγνωστη επόμενη ημερομηνία. Πιθανότερο είναι να προγραμματιστεί και να γίνει, πρώτα ο Θεός, τον Ιούνιο.
