Λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα εγκαταστάθηκε στην ανατολική πλευρά της κεντρικής πλατείας (δίπλα στην οδό Δοϊράνης) ο οικίσκος της φωτογραφίας. Η πινακίδα που υπάρχει σε αυτόν εξηγεί τον ρόλο που θα παίξει. Εσωτερικά θα μπουν τα μηχανήματα που θα μετρούν την ατμοσφαιρική ρύπανση στο κέντρο της πόλης. Ταυτόχρονα απομακρύνθηκε το παλαιό τροχόσπιτο, το οποίο για τον ίδιο λόγο βρίσκονταν στον περιβάλλοντα χώρο του Διοικητηρίου.
Ο Αντιπεριφερειάρχης Θόδωρος Μαρκόπουλος ανακοίνωσε την πρωτοβουλία, την υποσχέθηκε στους κατοίκους της Νέας Καρβάλης, στη συνέλευση τους τον περασμένο Απριλή. Πέρασαν μήνες γραφειοκρατίας, διαδικασιών κτλ. Τώρα η επαναλειτουργία του εξοπλισμού σε τρία διαφορετικά σημεία (ένα εκ των οποίων στην πλατεία) είναι κάτι που επίκειται. Άργησε πολύ, αυτό είναι αλήθεια. Η καθυστέρηση είναι αδικαιολόγητη. Ακατανόητη για τους πολίτες. Παρόλα αυτά όλες οι αλλαγές και βελτιώσεις είναι ευπρόσδεκτες. Ευχόμαστε δε οι μετρήσεις να γίνονται συνεχώς, τα παλαιά μηχανήματα (όπως έχουν πει οι γνωρίζοντες) να αντέξουν μέχρι να αγοραστούν καινούργια.
Το συμπέρασμα των ημερών που διανύουμε- μέρες Χειμωνιάτικες μα και εορταστικές- είναι ένα και μοναδικό. Η Ελλάδα όσα μνημόνια κι αν μεσολαβήσουν, δεν αλλάζει. Δεν αλλάζει με τίποτα. Κι αν κάπου τα δεδομένα διαφοροποιούνται, αυτό είναι κάτι ελάχιστο μπροστά στα διαχρονικά και άλυτα προβλήματα των πολιτών της. Η Ελλάδα δυσκολεύεται, βρίσκεται σε κρίση, οι άνθρωποι της δοκιμάζονται. Ε και; Τα Χριστούγεννα έχουν πάντα την αίγλη τους, την όποια χαρά τους και φυσικά τις αργίες τους. Τα γλέντια τα παραδοσιακά. Που κι αυτά δεν φαίνεται να επηρεάζονται από τις δυσκολίες της εποχής.
Ειδικά σήμερα, τελευταία μέρα του έτους, οι έλληνες προγραμματίζουν να γλεντήσουν με την καρδιά τους. Αφήνουν στην άκρη τις σκοτούρες και τα βάσανα, διασκεδάζουν σα να μην υπάρχει αύριο. Αμέσως μετά οι βασιλόπιτες, οι εκδηλώσεις, οι φωτογραφίες κι όλα αυτά τα δήθεν. Τα οποία τονώνουν το ηθικό των ανθρώπων, ίσως να δίνουν απαραίτητο κουράγιο ο καθημερινός αγώνας να συνεχιστεί.
Την περίοδο της κρίσης οι αργίες και οι γιορτές άντεξαν. Επηρεάστηκαν σαφώς, μα άντεξαν. «Γεμίζουμε» τις μπαταρίες για τις δύσκολες κι ατέλειωτες εργάσιμες μέρες που έρχονται. Στο μεταξύ όλο και περισσότεροι χάνουν τις γιορτές, χάνουν τα γλέντια. Λόγω της παγκοσμιοποίησης δουλεύουν περισσότερο, δουλεύουν κι όταν δεν πρέπει. Σε αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων δεν περιλαμβάνουμε τους δημοσίους υπαλλήλους. Για όλους αυτούς τους τυχερούς έλληνες πολίτες, ο μήνας έχει 9. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ ντε και καλά να τους κάνει περισσότερους. Άλλοτε προσωρινούς δημοσίους υπαλλήλους κι άλλοτε μόνιμους.
Το μήνυμα και το συμπέρασμα επιβάλλει να τα ξεχάσουμε όλα. Δύο ή τρεις ημέρες σερί να αφοσιωθούμε στη γιορτή της Πρωτοχρονιάς. Να πιούμε, να φάμε, να χορέψουμε. Μετά έχει ο Θεός. Αυτό το «μετά» μοιάζει να είναι αρκετά μακριά αν και σύντομα θα καταλάβουμε ότι ισχύει το αντίθετο.
Το 2018 ήταν μια ακόμη χρονιά της κρίσης για την Καβάλα, για το Νομό. Ευτυχώς το Καλοκαίρι μας έφερε αρκετούς τουρίστες κι έτσι λίγο ξεχαστήκαμε. Στοιχεία που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα από την Περιφέρεια, δείχνουν ότι για το επόμενο Καλοκαίρι τα επενδυτικά σχέδια πάλι είναι δυνατά και αμέτρητα. Τώρα έχουν πιο συγκεκριμένα τη στήριξη του κράτους. Ο κατάλογος των επενδυτικών προτάσεων εντυπωσιακός. 92 για το Νομό Καβάλας, 3 για το Νομό Δράμας, 10 για τη Ξάνθη, 2 για τη Ροδόπη και 4 για τον Έβρο.
Αυτά τα νούμερα δείχνουν τι συμβαίνει στην Περιφέρεια μας με τον τουρισμό. Κι αν ψάξει κάποιος ακόμη πιο αναλυτικά τις 92 Καβαλιώτικες επενδυτικές προτάσεις θα βρει τουλάχιστον μία, η οποία αφορά την όμορφή αλλά μικρή Αβραμηλιά. Τουρισμός και στην Αβραμηλιά λοιπόν.
Τελικά αυτή η διαδικασία (ο Χειμώνας που διανύουμε) είναι μια «προπόνηση» όλο και περισσότερων Καβαλιωτών για το επόμενο Καλοκαίρι. Έχουμε επικεντρωθεί στην επόμενη τουριστική σεζόν κι έχουμε σχέδια για αυτήν. Μέχρι τότε θα πρέπει να κάνουμε υπομονή, να σκεφθούμε ιδέες, να ετοιμάσουμε προτάσεις και φυσικά να παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Τα Καλοκαίρια είναι η μοναδική ελπίδα μας μιας και όλα τα άλλα είναι αναπτυξιακά εργαλεία μόνο στα λόγια.
Φέτος πριν από το Καλοκαίρι υπάρχουν οι εκλογές. Οι τοπικές εκλογές. Το νταλαβέρι «φουντώνει» αλλά ο κόσμος ασχολείται; Τώρα τις γιορτές όχι. Αμέσως μετά, μπορεί. Η προοπτική εκλογής δημάρχων είναι πάντα ελκυστική. Η πορεία ως την ψηφοφορία το ίδιο. Η συγκρότηση ψηφοδελτίων περιλαμβάνει ένα σωρό προτάσεις. Οι αρνητικές απαντήσεις κατάντησαν να είναι μια συνηθισμένη διαδικασία.
Οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι στους οποίους απευθύνονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι (όπως επίσης οι υποψήφιοι περιφερειάρχες) έχουν άλλες προτεραιότητες. Αποφεύγουν να εμπλακούν. Παλιά δεν ήταν έτσι. Και για αυτήν την αλλαγή έβαλε το χεράκι της η οικονομική κρίση. Υπό αυτές τις συνθήκες ας ετοιμαστούμε για δημοτικές και περιφερειακές εκλογές με λιγότερους και όχι αξιόλογους υποψήφιους. Εννοούμε τους υποψήφιους τοπικούς- δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους. Οι επικεφαλής είναι μια άλλη ιστορία, η οποία δείχνει να αντέχει.
Στις τελευταίες συνεδριάσεις του 2018 του Δημοτικού Συμβουλίου ακούσαμε τον Άρη Βέρρο και τον Χρήστο Ποτόλια να λένε καλά λόγια. Ο κ. Βέρος για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «… τώρα φαίνεται ένα μικρό φως στο τούνελ», ο Χρήστος Ποτόλιας για τη δουλειά που κάνει στο ΔΗΠΕΘΕ ο Θοδωρής Γκόνης. Ο οποίος ακούμε ότι είναι το φαβορί για την εκ νέου κάλυψη της θέσης του καλλιτεχνικού διευθυντή. Φυσιολογικά και δίκαια του απονέμεται ο συγκεκριμένος τίτλος.
Το έντυπο του Δήμου Καβάλας για τις εορταστικές εκδηλώσεις που είναι σε εξέλιξη δείχνει την υπερβολή και την σπατάλη. Υπάρχει μία σελίδα αναφορά στις εκδηλώσεις και μία ακόμη με γραφική παράσταση. Αυτό σημαίνει ότι το έντυπο θα μπορούσε (ή μάλλον θα έπρεπε) να έχει συνολικά λιγότερες σελίδες. Άρα μικρότερο κόστος.
Ήρθε ο Γενάρης, δεν έφερε την εφαρμογή της ελεγχόμενης στάθμευσης στο κέντρο της πόλης. Η διαδικασία αργεί και δεν μπορούμε να καταλάβουμε το λόγο. Σε λίγο θα συμπληρωθούν 4 μήνες από τότε που έγιναν οι απαραίτητες διαγραμμίσεις. Βρε μήπως έγιναν άδικα;
Ένα από τα κυριότερα γεγονότα του 2018, τα τοπικά γεγονότα, είναι η κατάρρευση τμήματος της γέφυρας μπροστά από το παλιό Νοσοκομείο. Κι ενώ η διαμάχη συνεχίζεται, αρχίζουμε πάλι να ξεχνούμε την απαραίτητη Περιμετρική. Τη συνέχιση του συγκεκριμένου έργου. Πλέον ασχολούμαστε περισσότερο με τη γνωμοδότηση του Χρυσόγονού και σχεδόν καθόλου με την ολοκλήρωση της Περιμετρικής. Στο τέλος κι αυτή η ευκαιρία θα περάσει ανεκμετάλλευτη! Δεν θα φταίνε οι άλλοι. Εμείς θα φταίμε.
