Η ΔΕΥΑΚ εργάστηκε αρκετές μέρες πλησίον του κόμβου Φαλήρου, σε σημείο μπροστά από την τράπεζα Πειραιώς. Ήταν μια συνηθισμένη βλάβη. Μια διαρροή. Την οποία προσφάτως και με καθυστέρηση διόρθωσε οριστικά. Το τσιμεντάκι που έστρωσε στην άκρη της ασφάλτου υποχώρησε. Μαζί του επηρεάστηκε κι ένα μικρό τμήμα του πεζοδρομίου. Όλα αυτά έχουν σχέση με μια περιοχή που έγινε ομορφότερη (υποτίθεται) λόγω του γνωστού έργου (Ερυθρού Σταυρού και Βενιζέλου). Στη φωτογραφία δείχνουμε την σημερινή κατάσταση. Η ΔΕΥΑΚ πρέπει να επανέλθει αφού μάλλον η βροχή εξουδετέρωσε την αποκατάσταση της λακκούβας. Αν εγκαταλείψει το σημείο τότε σύντομα το πρόβλημα θα επεκταθεί. Και στο πεζοδρόμιο αλλά και στον δρόμο.
Πέρασε αρκετός μα προχθές τους συναντήσαμε πάλι. Τους τρεις –πρώην- βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Καβάλας. Σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Υψηλό το κομματικό φρόνημα, νέα καθήκοντα και νέες δράσεις. Αισιόδοξοι και χαμογελαστοί. Μοιάζουν- όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε- να έχουν ήδη αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση αφού στο μυαλό τους κυριαρχεί το οποιοδήποτε θετικό πολιτικό σενάριο. Η μεταξύ τους συνεργασία αυτήν την φορά υπήρξε για χάρη του καλού τους φίλου. Του -επίσης πρώην βουλευτή- Κώστα Δουζίνα.
Κανείς τους δεν τον ήξερε. Τον γνώρισαν και «ταίριαξαν» μαζί του την εποχή της διακυβέρνησης. Αναπτύχθηκαν τόσο καλές σχέσεις που ακόμη και τότε τον είχαν πείσει να έρθει στην Καβάλα. Είχε μιλήσει σε μια πολιτική εκδήλωση, η οποία έγινε υπό εντελώς άλλες πολιτικές συνθήκες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα «πάνω του» κι η προοπτική των εκλογών έμοιαζε με θετική πρόκληση. Ύστερα ήρθαν οι … μέλισσες. Η συμφωνία των Πρεσπών, η αντεπίθεση των μέσων ενημέρωσης και τελικά μια εντελώς φυσιολογική φθορά. Ήττα τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις πρόωρες εθνικές εκλογές.
Περιμένοντας την έναρξη της εκδήλωσης για την παρουσίαση του βιβλίου είχαμε δίπλα μας ένα συγκεκριμένο μικρό κομματικό ακροατήριο το οποίο συζητούσε: 1) Για τη διεύρυνση του κόμματος στο Νομό Καβάλας 2) Για τα σχόλια πολιτικού περιεχομένου που υπήρξαν στο διαδίκτυο. Ο Κώστας Δουζίνας γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, προσαρμόζονταν στο Καβαλιώτικο κομματικό κοινό.
Ας μιλήσουμε για τον κ. Δουζίνα. Ένας Αριστερός καθηγητής ξένου πανεπιστημίου που εργάστηκε πολλά χρόνια στην Αγγλία. Για χάρη της πολιτικής άφησε την πανεπιστημιακή έδρα. Έζησε την εμπειρία των εδράνων της Βουλής. Κι όταν αυτή τέλειωσε, είπε να γράψει ένα βιβλίο. Το οποίο, εξήγησε, το έγραφε και όσο ήταν βουλευτής. Σήμερα έχει ήδη επιστρέψει στο Λονδίνο όπου από τον Γενάρη θα εργάζεται όπως πρώτα. Το μυαλό του φυσικά ήταν και παραμένει στην Ελλάδα.
Όχι μόνο το δικό του. Όλος ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το μυαλό του στο γνωστό στόχο. Την επιστροφή στην εξουσία. Άλλοι έχουν υπομονή και άλλοι όχι. Οι πιο βιαστικοί επικρατούν. Η αντιπολιτευτική γραμμή δεν έχει καμία καινοτομία. Διακατέχεται από μια αγάπη προς την εξουσία. Η Αριστερά όπως εκφράζεται από το συγκεκριμένο κόμμα, δίνει ατύπως μια ακόμη υπόσχεση. Η επόμενη φορά δεν θα είναι σαν την «πρώτη φορά Αριστερά». Η επόμενη φορά δεν θα έχει τόσα λάθη.
Θα περιμένουν όσο χρειαστεί. Ελπίζουν όχι πολύ. Βλέποντας τα ακόμη χειρότερα (π.χ. ΚΙΝΑΛ), έχουν τη σιγουριά ότι θα είναι οι επόμενοι. Κι όσο μπορούν προσπαθούν. Και εύχονται. Η αναμονή να είναι μικρή αφού είναι οι πρώην αλλά είναι και οι επόμενοι (κατά τη γνωστή λαϊκή ρήση).
Οι τρεις πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι πάνω κάτω σε αυτήν την κατάσταση. Κάθε ένας με τον τρόπο του και τα ιδιαίτερα του χαρακτηριστικά. Αν και ασχολούνται με τα τοπικά θέματα πάντα έχουν το νου τους στην Αθήνα. Σε μια πολιτική εξέλιξη, σε μια αποκάλυψη. Στο σημαντικό πολιτικό λάθος στο οποίο γνωρίζουν ότι είναι επιρρεπής η κάθε εξουσία.
Αυτές λοιπόν ήταν οι συνθήκες στην προχθεσινή συνάντηση στο στέκι Σπούτνικ, πρώην στέκι Νέας Πόλης. Έκαναν λάθος που «έκλεισαν» την βιβλιοπαρουσίαση στα στενά όρια μιας κομματικής συνάντησης. Κι έκανε λάθος κι ο συγγραφέας που αποδέχθηκε τον όρο. Ο κ. Δουζίνας είναι ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος. Παρά τη στενή σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο λόγος του έχει ένα ευρύτερο ενδιαφέρον. Πώς αλήθεια οι πολίτες να τον πλησιάσουν για να τον ακούσουν όταν το γεγονός έχει ξεκάθαρα κομματική χροιά;
Το ότι τα πράγματα από πολιτικής πλευράς συνεχώς αλλάζουν (μάλλον προς το χειρότερο), το καταλάβαμε τις προάλλες. Η πλατεία ήταν άδεια αν και η επέτειος παραμένει σημαντική. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν μια αποστροφή προς οτιδήποτε μπορεί να τους συνδέσει με τα κόμματα. Δεν περνά απαρατήρητη η δυσκολία ακόμη και της ΝΟΔΕ Καβάλας να έχει κόσμο σε ετοιμότητα αν και το κόμμα είναι στην Κυβέρνηση. Αυτά τα μηνύματα τα κόμματα δεν τα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη. Έτσι δεν αλλάζουν.
Οι κυβερνόντες θεωρούν ότι θα είναι στα πράγματα μια ζωή κι η αντιπολίτευση απλώς συντομεύει το χρόνο (πασχίζει για κάτι τέτοιο) έως ότου οι δημοσκοπήσεις της δώσουν ισχνό έστω προβάδισμα. Εν τω μεταξύ η κοινωνία απομακρύνεται απ’ όλους αλλά αυτό τα κόμματα δεν το αντιλαμβάνονται.
Όσο για το πάλαι ποτέ ισχυρό ΠΑΣΟΚ, ως ΚΙΝΑΛΛ ζητά έκδοση καρτών μα τα μέλη δεν ανταποκρίνονται. Ως ΠΑΣΟΚ ετοιμάζει συνέδριο. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών των λίγων (όσων τελικά απέμειναν) κομματικών στελεχών. Ο καυγάς θα γίνει για το πάπλωμα αλλά όπως και το κρεβάτι, έτσι κι αυτό είναι απελπιστικά μικρό…
Το σύγχρονο κόμμα είναι αυτό που ξέρει να επικοινωνεί με την κοινωνία. Δεν του αρκεί να επικοινωνεί με ένα τμήμα της, πολύ περισσότερο όταν αυτό είναι ένα απελπιστικά μικρό τμήμα. Κανένα από τα κόμματα σήμερα δεν είναι σύγχρονο. Οι μεν με τα ρουσφέτια κι οι δε με τις υποσχέσεις για μελλοντικά ρουσφέτια. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που οι αίθουσες είναι άδειες (στις εκδηλώσεις όλων των κομμάτων) κι οι πλατείες το ίδιο.
Ας μη νομίζουν τα κόμματα ότι όλα βαίνουν καλώς. Ισχύει μάλλον το αντίθετο. Ας δουν την αλήθεια κι ας αποφασίσουν να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα. Ας αλλάξουν. Πρέπει να αλλάξουν αφού τα κόμματα που σήμερα απωθούν, ήταν και παραμένουν οι βασικοί πυλώνες της ελληνικής δημοκρατίας. Χωρίς αυτά δημοκρατία δεν υπάρχει.
Η εκδήλωση που μας έδωσε την αρχική αφορμή, ολοκληρώθηκε το βράδυ της Δευτέρας με επιτυχία. Η επιτυχία ήταν και παραμένει κάτι σχετικό. Για τα δεδομένα της εποχής ίσως υπήρξε. Αν όμως «γυρίσουμε» πίσω, στην περίοδο πριν την κρίση, τότε η προχθεσινή επιτυχία είναι αποτυχία. Κάποτε τα πράγματα δεν ήταν τόσο «φτωχά» στις κομματικές δραστηριότητες της Καβάλας.
Πληθαίνουν οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες είναι θέμα λίγων μόνο ημερών. Θα ανακοινωθεί η νέα πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας ΑΜΘ και θα είναι υποψήφια βουλευτής της ΝΔ από τη Θεσσαλονίκη. Καβαλιώτες (ένας ή δύο το πολύ) θα υπάρχουν αλλά ως μέλη του διοικητικού συμβουλίου.
Οι καπναποθήκες είναι άδειες και παρατημένες. Ας το καταλάβουν άπαντες: Όλες είναι πολύ πιο επικίνδυνες απ’ ότι νομίζουμε. Ειδικά αυτές που βρίσκονται σε πυκνοκατοικημένες περιοχές στο κέντρο της Καβάλας. Αυτό που πρέπει να γίνει δεν αφορά τη διάσωση τους. Πολλές απλά δεν σώζονται. Αυτό που πρέπει να γίνει αφορά τα μέτρα ασφαλείας για να αποτραπεί κάτι χειρότερο από μια κατάρρευση στέγης.
Η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Καβάλας για πολλούς λόγους πρέπει να βρει τρόπο να παραμείνουν στο κτίριο τα σωματεία των συνταξιούχων. Οτιδήποτε άλλο είναι μεγάλο λάθος. Το οποίο πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί. Το χειρότερο δε θα είναι οι διοικούντες του ΕΥΚ να επιμείνουν στο λάθος τους. Όπως ήδη κάνουν.
Η έκθεση παλαιών φωτογραφιών από το αρχείο του Επιμελητηρίου περιελάμβανε δύο ασπρόμαυρες που ξεχώριζαν. Στη μία (στο δρόμο μπροστά από τις Καμάρες) κυκλοφορούσε κόσμος μπόλικος. Στη φωτογραφία δεν υπάρχουν αυτοκίνητα. Μόνο άνθρωποι που περπατούν. Κι ένα κάρο, το οποίο τραβά ένα άλογο!
Η δεύτερη το ίδιο ενδιαφέρουσα, έχει σχέση με την περιοχή του κεντρικού λιμανιού. Χωρίς το κτίριο του Τελωνείου, το οποίο δεν είχε κατασκευαστεί ακόμη. Κάποτε ζητούσαμε την κατεδάφιση του συγκεκριμένου κτιρίου. Η φωτογραφία δείχνει το λιμάνι χωρίς αυτό. Εικόνα πραγματικά ωραία.
Συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο Καβάλας έδωσε ο Αντιπεριφερειάρχης Κωστής Σιμιτσής. Σε όλα τα ερωτήματα απάντησε αισιόδοξα. Π.χ. στην ερώτηση για το μέλλον του Βιοτεχνικού Πάρκου μεταξύ άλλων είπε τα εξής: ««Δεν έχει πλέον προβλήματα, ήδη λειτουργεί μια επιχείρηση, υπάρχει σχέδιο από το Επιμελητήριο για τον τρόπο επαναλειτουργίας του και θα συνεχίσουμε». Το ίδιο αισιόδοξος ήταν σχετικά και με τα προβλήματα στην επένδυση στα Λουτρά των Ελευθερών.
