Η συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του Επιμελητηρίου την Τετάρτη το απόγευμα έγινε με όλα τα προβλεπόμενα μέτρα πρόληψης του κορωνοϊού. Τα αντισηπτικά βρίσκονταν παντού στην αίθουσα. Οι καρέκλες αραιά κι οι παρόντες να αποφεύγουν και τις αγκαλιές και τις χειραψίες. Παρόλα αυτά ήταν ξεκάθαρο ότι μεταξύ τους κάτι άλλαξε. Η αλλαγή έγινε πρόσφατα κι έκανε καλό.
Δεν συμφωνούν παντού. Συμφωνούν σε πολλά. Όταν διαφωνούν το κάνουν ήρεμα, διαφορετικά και σε λογικά πλαίσια. Με πολιτισμένο τρόπο. Αυτή η αλλαγή σημαίνει πρόοδο. Σημαίνει ότι ο κάθε ένας αποδέχεται τον άλλον με τις απόψεις του. Πέρασαν περίπου δύο χρόνια για να αφήσουν στην άκρη τα πάθη και τα μίση. Αυτό που συνέβη είναι καλό και για το Επιμελητήριο. Δυστυχώς ακόμη δεν έχουμε αντιληφθεί αν πρόκειται για τον κανόνα (που θα συναντήσουμε κι αλλού) ή αν τα γεγονότα στη διοίκηση του Επιμελητηρίου είναι μια εξαίρεση μόνο.
Το ιστορικό για την Καβάλα κτίριο της Μεγάλης Λέσχης είναι κλειστό περίπου 10 χρόνια! Αυτό έγινε για καλό σκοπό. Για να υλοποιηθεί απαραίτητο έργο συνολικής του ανακαίνισης. Μεγάλης του συντήρησης. Ποτέ δε φανταζόμασταν ότι το έργο θα διαρκούσε τόσο πολύ. Η ταλαιπωρία που προέκυψε οφείλεται στους ανθρώπους, στη γραφειοκρατία τους και στις γενικότερες αδυναμίες τους. Όταν έκλεινε το κτίριο μας υπόσχονταν κάτι σημαντικό αλλά και σχετικά σύντομο. Τελικά η ανακαίνιση έγινε αλλά κράτησε όσο η κατασκευή της γέφυρας Ρίο- Αντίρριο…
Δίδεται η εντύπωση ότι το έργο ολοκληρώθηκε. Υπάρχει σχετική επίσημη- ανεπίσημη πληροφόρηση. Αυτό δεν είναι ακριβές. Συνεχίζει να ισχύει μια παλαιότερη δήλωση του κ. Μουριάδη, σύμφωνα με την οποία απέμειναν κάποια μερεμέτια. Και κάποιοι καθαρισμοί. Αυτά τα μερεμέτια είναι σε εκκρεμότητα τουλάχιστον δύο μήνες τώρα. Δεδομένης της γενικότερης ησυχίας στο έργο, δεν φαίνεται να τακτοποιούνται άμεσα. Άρα είναι πιθανό να τον «φάμε» και τον Ιούνιο.
Λόγω της έκτακτης κατάστασης του κορωνοϊού αυτά τα έργα δεν ήταν προτεραιότητα. Το καταλαβαίνουμε. Ταυτόχρονα αδυνατούμε να αποδεχθούμε ότι οι σημαντικές μικρολεπτομέρειες δεν τακτοποιούνται για όλο το προηγούμενο διάστημα. Φοβούμενοι τα χειρότερα, λειτουργούμε τον ήχο προειδοποίησης. Το έργο πρέπει να τελειώσει οριστικά, επίσημα και πραγματικά. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες. Οι οποίες κουράζουν.
Στη μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του πρώτου ορόφου του ίδιου κτιρίου ακούσαμε τους διοργανωτές να μας μιλούν για τις πολλές εκδηλώσεις του φεστιβάλ Cosmopolis. Καταλάβαμε ότι το Cosmopolis αλλάζει. Αλλάζει πολύ. Σε κάθε του σημείο. Αυτό γίνεται λόγω κορωνοϊού. Τις αλλαγές τις είχαν έτσι κι αλλιώς στο πρόγραμμα. Τελικά δεν έγιναν όσα είχαν στο μυαλό τους. Έγιναν όσα έπρεπε (υπολογίζοντας τον κορωνοϊό) προκειμένου το φεστιβάλ να πραγματοποιηθεί.
Επεδίωξαν την πραγματοποίηση του με οποιοδήποτε κόστος. Το άλλαξαν λοιπόν όπως έπρεπε προκειμένου να αποφύγουν τη ματαίωση. Ότι λοιπόν παρακολουθήσουμε δεν θα είναι αυτό που είχαν στο μυαλό τους. Είναι αυτό που κατάφεραν να διασώσουν. Μαζί με μια πινελιά ανανέωσης. Κι αυτή όμως σύμφωνα με τα σχετικά πρωτόκολλα…
Η αλλαγή στο φεστιβάλ είναι τόσο μεγάλη που κάποιοι (ίσως αρκετοί) θα δείξουν να ξαφνιάζονται αρνητικά. Είμαστε βέβαιοι ότι στην κατάλληλη ώρα θα εκφράσουν αυτήν την άποψη. Τα έχουν αυτά οι αλλαγές. Μας ξεβολεύουν και μας ενοχλούν. Ταυτόχρονα έχουν τη δική τους χάρη και ομορφιά. Την ήθελε την ανανέωση το Cosmopolis, είναι σίγουρο. Εκεί που ίσως διαφωνήσουμε είναι στο πόση και προς ποια κατεύθυνση. Τα τελικά ωστόσο συμπεράσματα θα τα βγάλουμε του χρόνου κι όχι φέτος. Όταν το 2021 – πρώτα ο Θεός- θα παρουσιάσουν όλα όσα είχαν και έχουν κατά νου.
Η Ζωή Βυζοβίτη μας άφησε αρκετά ξαφνικά, νικημένη από οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Το οποίο σημειώθηκε προ λίγων εβδομάδων. Την επηρέασε καθοριστικά, προσπάθησε να επανέλθει μα δεν τα κατάφερε. Άνθρωπος του πολιτισμού και του σινεμά, εργάστηκε χωρίς ιδιοτέλεια για πολλά χρόνια. Αγάπησε τον κινηματογράφο και τον στήριξε στην Καβάλα. Ήταν ανήσυχη και πάντα παρούσα. Δύο φορές ενεπλάκη και στα της αυτοδιοίκησης χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί δημοτική σύμβουλος. Αυτό έγινε το 2002 (υποψήφια με το Γιώργο Γκόλνα) και το 2006 (υποψήφια με τον Κωστή Σιμιτσή).
Δεν θα την ξεχάσουμε. Θα την θυμόμαστε κάθε φορά που το Καλοκαίρι επαναλειτουργεί ο Ζέφυρος. Κάθε φορά που κάποιο καλλιτεχνικό γεγονός θα γίνεται στη Στέγη. Θα την αναζητούμε μεταξύ του πλήθους. Θα την ψάχνουμε, θα ψάχνουμε τη φιγούρα της. Τη φωνή της. Αλλά η Ζωή δεν θα είναι εκεί.
Κείμενο (ανάρτηση) για την ίδια από τον Παύλο Λεμοντζή: «Καλό ταξίδι Ζωή Βυζοβίτη. Θα μας λείψεις. Θα μας λείψει το αχαλίνωτο πνεύμα σου, θα μου λείψουν οι ωραίες συζητήσεις που κάναμε στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Θα μου λείψουν τα ωραία σου ελληνικά και οι ιδιοτροπίες σου. Με φώναζες και μου ζητούσες να σε πάω στους Φιλίππους και μετά την παράσταση να φάμε σουβλάκια κι έτρωγες και τα δικά μου. Αχ, βρε Ζωή, με διόρθωνες «Ζιζή», έχω τόσα πολλά να πω για σένα, σελίδες να γεμίσω. Άνθρωπος ήσουν μ’ αδυναμίες, όπως όλοι μας, μα αγαπούσες τη δουλειά, λάτρευες τον «Ζεφυρο» και τον κρατούσες ζωντανό δεκαετίες ολόκληρες. Άφησες πίσω σου σπουδαίο έργο, ίσως για αυτό έφυγες, για να το συνεχίσεις εκεί που πήγες. Στο καλό Ζιζή μου, όσο ζω δε θα σε ξεχάσω».
Οι πρόσφατες ανακοινώσεις της Εγνατίας Οδού ΑΕ καθιστούν σαφές το ότι άλλαξε το σημείο των μετωπικών διοδίων πλησίον της πόλης. Το κακό και λάθος σενάριο αυτά να κατασκευαστούν και να λειτουργήσουν στην Παράκαμψη, ανήκει στο παρελθόν. Τους νικήσαμε και το άλλαξαν. Τους βοηθήσαμε να αποφύγουν ένα μεγάλο σφάλμα. Στο οποίο καιρό επέμεναν.
Οι κινητοποιήσεις μας μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα δυναμικές αλλά είχαν αποτέλεσμα. Το μήνυμα που έστειλαν οι Καβαλιώτες επικράτησε σε σχέση με την κακή σκέψη των γνωστών- άγνωστων τεχνοκρατών. Αυτών που σχεδιάζουν επί χάρτου και σταθερά δεν λαμβάνουν υπόψη τους την άποψη της κάθε τοπικής κοινωνίας.
Ένα ακόμη αφιέρωμα στον Θοδωρή Γκόνη και στο πρόγραμμα του επόμενου φεστιβάλ Φιλίππων. Αυτήν την φορά στα Νέα. Οι εφημερίδες και τα μέσα ενημέρωσης των Αθηνών γράφουν κολακευτικά κείμενα αν και άλλοι (κάποιοι ελάχιστοι εδώ στην Καβάλα) συνεχίζουν να προσεγγίζουν με κακία τον καλλιτεχνικό διευθυντή. Μηδενίζοντας τη δουλειά του. Το τελικό αποτέλεσμα φαίνεται πάντα στο χειροκρότημα. Στο τέλος κάθε παράστασης που γίνεται άλλοτε εντός πόλης κι άλλοτε στο αρχαίο θέατρο.
Το τριήμερο Παρασκευή- Σάββατο- Κυριακή από σήμερα, είναι το πρώτο μετά την ουσιαστική λήξη της καραντίνας και την επαναλειτουργία της εστίασης. Επανέρχεται η διαδικασία του τσίπουρου με παρέα. Τόσο την Παρασκευή το μεσημέρι όσο και το Σάββατο το μεσημέρι. Επανέρχεται η νυχτερινή έξοδος της Παρασκευής αλλά και του Σαββάτου. Επανέρχεται η οικογενειακή έξοδος την Κυριακή το μεσημέρι. Αν μάλιστα βοηθούσε περισσότερο ο καιρός, τότε ακόμη καλύτερα…
Με τον έλληνα στην καταγωγή, νέο πρέσβη της Αυστραλίας στην Αθήνα συναντήθηκε χθες ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Σχετικά έγραψε (συνοδεύοντας τη σχετική φωτογραφία): «Εθιμοτυπική συνάντηση με τον νέο Πρέσβη της Αυστραλίας Arthur Spyrou, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Συζητήσαμε θέματα διμερούς αμυντικής συνεργασίας καθώς επίσης και τις προκλήσεις ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο. Τονίστηκε επίσης ο σημαντικός ρόλος της ομογένειας στους ισχυρούς, διαχρονικούς δεσμούς και τη συνεργασία μεταξύ Ελλάδας – Αυστραλίας».
