Κυριακή πρωί μια παρέα παιδιών –μαθητές Γυμνασίου- αποφάσισε να συνδυάσει το καλοκαιρινό της μπάνιο με τις εντυπωσιακές βουτιές στη θάλασσα, στην περιοχή «Ντιπ». Αμέσως μετά το παλιό Νοσοκομείο και πριν το δάσος των Πεντακοσίων. Παραδοσιακό σημείο διασκέδασης τα Καλοκαίρια, παιδιά και παιδιά μεγάλωσαν με αυτήν την εμπειρία. Κι όσο κι αν τα χρόνια περνούν, η διαδικασία δεν αλλάζει. Τα μέλη της παρέας θα μπουν στη σειρά. Θα βουτήξουν αρχικά ένας ένας. Στη συνέχεια όλοι μαζί. Θα σχολιάσουν ο ένας τη βουτιά του άλλου, θα προκαλέσουν και θα προκληθούν. Ο αυτοσχεδιασμός είναι ευπρόσδεκτος αν και σπάνια κάποιος ξεφεύγει από τα απλά. Που είναι τα λιγότερο επικίνδυνα.
Οι Πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Βουλγαρίας επανέλαβαν χθες τη συμφωνία τους για την ενεργειακή συνεργασία των δύο χωρών μέσω της επένδυσης στην Αλεξανδρούπολης. Μέσω του πλωτού LNG. Το οποίο πριν δρομολογηθεί στην θαλάσσια περιοχή «ανοιχτά» της πρωτεύουσας του Έβρου, προτείνονταν επίμονα για τον κόλπο της Καβάλας. Η πόλη μας δια των φορέων της απάντησε αρνητικά. Και χωρίς ιδιαίτερο κόπο έδιωξε τα σχέδια της ΔΕΠΑ. Τα ματαίωσε όπως αρχικά και για καιρό ετοιμάζονταν.
Η ΔΕΠΑ δεν έχασε καθόλου χρόνο. Κινήθηκε ανατολικότερα όπου βρήκε ένα παρόμοιο με αυτό που αναζητούσε περιβάλλον. Στην Αλεξανδρούπολη οι αντιδράσεις ήταν χλιαρές και το πλωτό LNG επιβλήθηκε άνετα σε σχέση με πιθανούς αντιπάλους ή άλλες διαφωνίες. Προσέλκυσε και το ενδιαφέρον των Αμερικανών και αυτό του ΝΑΤΟ. Δεν είναι τυχαίο ότι μαζί με την επένδυση υπήρξε η επέκταση στην περιοχή βάσεων του ΝΑΤΟ, στην προκειμένη περίπτωση μιας βάσης στρατιωτικών ελικοπτέρων.
Και χθες επικράτησε πανηγυρικό κλίμα τόσο στην Αθήνα (στη συνάντηση των δύο Πρωθυπουργών) όσο και στις ανακοινώσεις των εμπλεκόμενων ιδιωτικών και κρατικών εταιριών. Τόσο πανηγυρικές που μας κάνουν να σκεφτόμαστε μήπως αδίκως απομακρύναμε την επένδυση και κακώς δεν την δεχθήκαμε στον κόλπο της πόλης. Μήπως δηλαδή κάναμε λάθος.
Εύκολα και αμέσως απαντούμε ότι η Καβάλα δεν έκανε κανένα απολύτως λάθος. Η βασική της αναπτυξιακή προοπτική ήταν και παραμένει ο τουρισμός. Ακόμη και φέτος που αυτός κατέρρευσε, ακόμη και σήμερα συνεχίζουμε να τον πιστεύουμε ακράδαντα. Τον πιστεύουν όλοι οι εμπλεκόμενοι ιδιώτες. Αυτοί που ακόμη και σήμερα σπεύδουν στην Πολεοδομία και ζητούν άδεια για τις μονάδες, για τα δωμάτια, τις κλίνες που θα κατασκευάσουν. Σημειώστε πώς γνωρίζουν καλά ότι στην Πολεοδομία θα αργήσουν μιας και εκεί συνεχίζεται η έλλειψη προσωπικού.
Ε και; Ο κορωνοϊός είναι προσωρινός κι η έλλειψη προσωπικού απλώς καθυστερεί τα διάφορα σχέδια. Κι αν το φετινό Καλοκαίρι απογοήτευσε όσους σε αυτό επένδυσαν, ως το επόμενο θα υπάρχουν στην αγορά εμβόλια κι όχι ένα μόνο. Άρα ο τουρισμός παραμένει αιχμή του δόρατος καθώς περιγράφουμε το αύριο του τόπου μας. Το πλωτό LNG μπορεί να συνυπάρξει με τον τουρισμό μα το ρίσκο μεγαλώνει. Ας το αναλάβει η Αλεξανδρούπολη, στην θαλάσσια περιοχή της οποίας δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρόμοιο. Ο τουρισμός δε της Αλεξανδρούπολης δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με της Καβάλας, ούτε με της Θάσου.
Η πρωτεύουσα του Έβρου θα εισπράξει τα κέρδη της συγκεκριμένης επένδυσης (όποια κι αν είναι αυτά), ενώ ταυτόχρονα θα παραδώσει οριστικά τα τουριστικά σκήπτρα στο Ν. Καβάλας. Θυμόμαστε που τότε, την εποχή που πρότειναν στην Καβάλα το πλωτό LNG, αναφέρονταν σε λίγες σχετικά νέες θέσεις εργασίας. Αυτές λοιπόν που χάσαμε- επειδή χάσαμε το LNG- θα τις κερδίσουμε στον τουρισμό. Κι αν αργήσουμε λίγο, δεν χάθηκε ο κόσμος. Όλοι μας είμαστε κατά βάθος υπομονετικοί, θα περιμένουμε (θέλουμε δε θέλουμε) το επόμενο Καλοκαίρι. Γιατί τότε, δεν μπορεί. Θα ξαναγίνουν στην περιοχή του Ν. Καβάλας όλα όσα γίνονταν τόσα προηγούμενα Καλοκαίρια.
Σε αυτήν την τουριστική προοπτική μετά το τέλος της φετινής παρένθεσης, προσθέτουμε τα λόγια της κ. Χριστίνας Μήτση. Η νέα επικεφαλής του ομίλου Mitsis Hotels (νέα υπό την έννοια ότι διαδέχθηκε τον πατέρα της όταν αυτός έφυγε από τη ζωή) δήλωσε σε συνέντευξη της σε κυριακάτικη εφημερίδα: « Μόλις βγουν τα εμβόλια ο ελληνικός τουρισμός θα εκτοξευτεί».
Ακόμη κι αν η πρόβλεψη της θεωρηθεί υπερβολική, φυσικά και βρίσκεται κοντά στην πραγματικότητα. Αυτό που περιγράφει είναι κάτι πολύ πιθανό να συμβεί. Υπό τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα είναι δύσκολο να το αντιληφθεί και να το υιοθετήσει κάποιος (ειδικά αν είναι μικρομεσαίος του χώρου). Μάλλον είναι κάτι που έρχεται. Πιο γρήγορα απ’ ότι νομίζουμε.
Η πρόσφατη πυρκαγιά πλησίον του πευκοδάσους του Ζυγού (περιστατικό το περασμένο Σάββατο) μας θύμισε την εκκρεμότητα ίδρυσης και λειτουργίας πυροσβεστικού κλιμακίου εθελοντών πυροσβεστών. Έδρα των οποίων θα ήταν η παλιά κοινότητα Κρυονερίου. Η ιδέα διατυπώθηκε πρώτη φορά μπορεί και προ 10 χρόνων μα ακόμη και σήμερα είναι στα σκαριά… Ο Δήμος Καβάλας που την πίστεψε, ξόδεψε χρήματα αρκετά. Κι όταν λύθηκαν θέματα εξοπλισμού- υποδομών- γραφειοκρατίας, τότε διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχαν οι απαραίτητοι εθελοντές πυροσβέστες.
Αυτοί δήλωσαν την παρουσία τους στην αρχή της ιστορίας μα στην πορεία κουράστηκαν να περιμένουν… Σήμερα που όλα τα άλλα έχουν λυθεί, αναζητούνται εθελοντές και εθελοντές δεν μπορούν να βρεθούν! Κι ούτε φαίνεται να υπάρχει αυτή η προοπτική. Εκτός αν μπούμε σε διαδικασία «επιστράτευσης».
Φταίνε οι πρώην εθελοντές που υποχώρησαν; Μπορεί να φταίνε και αυτοί. Βασικά φταίει η δομή και η λειτουργία του ελληνικού κράτους. Στην χώρα μας αυτό που σήμερα είναι εφικτό, αργεί τόσο πολύ που στο τέλος … εξαφανίζεται! Ειδικά αν αφορά την επαρχία.
Τα ίδια πάνω κάτω γίνονται με την Πυροσβεστική Υπηρεσία Λιμένα Καβάλας, για χάρη της οποίας διατέθηκε κτίριο εντός του κεντρικού λιμανιού. Βρέθηκαν δωρεές και το κτίριο προετοιμάστηκε αλλά τώρα μας ενημερώνουν ότι δεν είναι διαθέσιμο προσωπικό και κυρίως πυροσβεστικό πλοίο. Αυτήν την ιστορία την περιμένουμε λιγότερο από 10 χρόνια. Παρά την κινητικότητα που διαπιστώνεται τελευταία σε Αθήνα και Καβάλα, όλα δείχνουν ότι θα την περιμένουμε κι άλλο…
Στην πρόσφατη- σχετικά- επίσκεψη στην Καβάλα της Υπουργού Πολιτισμού κ. Μενδώνη, όλοι θυμούνται ότι είχε δημιουργηθεί η γνωστή ένταση ανάμεσα της και τον κ. Λυχούνα. Σε συνέχεια της οποίας ο δεύτερος κλήθηκε σε απολογία. Αν και πέρασε καιρός κι η απολογία κατατέθηκε, δεν υπάρχει ως τώρα απόφαση και ποινή. Άπαντες την αναμένουν μα αυτήν δεν προκύπτει. Ίσως αργότερα το Φθινόπωρο.
Ο συμπολίτης δικηγόρος κ. Βασίλης Καγκαϊδης θυμήθηκε τα νεανικά του χρόνια όταν χθες έμαθε για το θάνατο του Γιάννη Πουλόπουλου. Κι έγραψε ότι «…στα φοιτητικά μας χρόνια συνέπεσε στο Πάλαι Ντε Σπορ Θεσσαλονίκης να γίνεται το Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού όπου και συμμετείχε ο αυτοκράτορας του Ελληνικού Τραγουδιού Τόλης Βοσκόπουλος με το τραγούδι «Ξάνθη αγαπημένη Παναγία». Τον καιρό εκείνο μεσουρανούσε στο «νέο κύμα» ο Γιάννης Πουλόπουλος με τον δίσκο του Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου «Ο Δρόμος». Έτυχε επί της οδού Κασσάνδρου κάποιος δικηγόρος σε ταβέρνα να διοργάνωνε διαγωνισμό τραγουδιού στον οποίο και συμμετείχα με δυο τραγούδια. Τραγούδησα το «Ξανθή αγαπημένη Παναγιά» του Τόλη Βοσκόπουλου και το «Θα πιω απόψε το φεγγάρι» του Γιάννη Πουλόπουλου. Ήρθα δεύτερος μεταξύ είκοσι! Χθες έφυγε ο Γιάννης Πουλόπουλος. Κάτι ήξερε όταν ο γλυκύτατος Πουλόπουλος τραγουδούσε «καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία». Κι ύστερα «έπεσε βαθειά σιωπή».
