Λίγο πριν την άφιξη της «Μήδειας» στην Ανατολική Μακεδονία Θράκη αποφασίστηκε, βιαστικά όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, η απαγόρευση της κυκλοφορίας των φορτηγών στην Εγνατία. Το μεσημέρι και το απόγευμα του Σαββάτου οι οδηγοί αυτών των οχημάτων έψαχναν εναγωνίως έξοδο για να βγουν από το δρόμο. Δεν ήξεραν που να πάνε, έφθασαν ακόμη και στο Περιγιάλι! Έτρεχε πίσω τους η Τροχαία να τους συμβουλέψει, να τους καθοδηγήσει. Αυτή είναι μια καινούργια μόδα, στηριγμένη στην αποδοχή των αδυναμιών των υπηρεσιών. Αντί λοιπόν να καταβάλλεται προσπάθεια οι δρόμοι να μείνουν ανοιχτοί, επιλέγεται το άλλο. Οι δρόμοι να αδειάσουν από οχήματα και κίνηση! Η ελληνική αυτή έμπνευση γλιτώνει τους υπεύθυνους από κόπο και εργασία. Επηρεάζει αρνητικά τη διακίνηση των εμπορευμάτων, διακόπτει το μεροκάματο πολλών επαγγελματιών και επαγγελμάτων. Παντού στον κόσμο οι δρόμοι στην κάθε κακοκαιρία μένουν ανοιχτοί με λήψη κατάλληλων μέτρων, στα οποία δεν περιλαμβάνεται σχεδόν ποτέ η απαγόρευση κυκλοφορίας. Αυτό μόνο στην Ελλάδα.
Η κυκλοφορία των φορτηγών στην Εγνατία, στα όρια της ΑΜΘ, επιτράπηκε πάλι από τη Κυριακή το απόγευμα και χωρίς καμία σχετική ανακοίνωση. Σα νέο από στόμα σε στόμα, από τιμόνι σε τιμόνι. Από μεγάλο φορτηγό σε μεγάλο φορτηγό!
Παρουσιάζεται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Την οποία η διοίκηση του Δήμου μαζί με τις λοιπές παρατάξεις πρέπει να εκμεταλλευτούν. Τώρα λοιπόν που το θέμα Βασιλικού υποχωρεί και αποσύρεται (ελπίζουμε οριστικά), τώρα πρέπει να ξεκινήσει μια συζήτηση σχετικά με όλες τις επόμενες ονοματοδοσίες. Αυτή πρέπει να καταλήξει σε κάποιους βασικούς κανόνες και σε μια πρώτη ομόφωνη αν είναι δυνατόν απόφαση για την απόδοση της προβλεπόμενης, απαραίτητης τιμής στον Λευτέρη Αθανασιάδη.
Κανονικά ο Δήμαρχος πρέπει να επανέλθει, να συνεχίσει να συζητά τα προαναφερθέντα με τους δημοτικούς συμβούλους. Στόχος όλων θα είναι να μην ξαναγίνουν λάθη. Να υπάρξουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που μόνο όταν ισχύουν θα αποφασίζονται αυτά για τα οποία τόσος ντόρος έγινε.
Η κ. Δήμητρα Τσανάκα κατέθεσε ήδη την πρόταση της, να μην δίνονται τα ονόματα προσώπων σε κτίρια κτλ όσο τα πρόσωπα αυτά είναι εν ζωή. Κάποιος άλλος θα έχει μια άλλη ιδέα ή πρόταση. Η στιγμή είναι κατάλληλη για αυτήν τη συζήτηση, η οποία καλό θα είναι να καταλήξει σε απόφαση. Που θα δεσμεύει όχι μόνο το σημερινό αλλά και τα επόμενα δημοτικά συμβούλια.
Θα επαναλάβουμε ότι την πρωτοβουλία των κινήσεων την έχει η διοίκηση. Η σημερινή διοίκηση. Με αφορμή τον Λ. Αθανασιάδη, που πρέπει να τιμηθεί, οφείλει να βάλει κάτω όλα τα δεδομένα και να συσκεφθεί. Μόνη και μετά πολλών άλλων. Κάποια στιγμή θα λυθεί ομαλά και συνολικά το ζήτημα. Χωρίς την πίεση καταστάσεων που όταν γίνονται επίκαιρες, συνήθως αντιμετωπίζονται άρον άρον. Λίγο ή περισσότερο πρόχειρα.
Αυτό έγινε προχθές με το Βασίλη Βασιλικό και το όνομα του στη Δ. Βιβλιοθήκη. Αναζητήθηκε και βρέθηκε μια κάποια χρυσή τομή προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Από εδώ και πέρα στόχος είναι άλλος. Τα καλύτερα. Να επιδιωχθούν και να διαμορφωθούν κατάλληλες για τα καλύτερα συνθήκες. Αναφέρονται ας πούμε και άλλες εκκρεμότητες, κι αυτές πρέπει να τακτοποιηθούν υπό το προαναφερθέν πρίσμα.
Ο κ. Μάκης Παπαδόπουλος προτείνει να δοθεί το όνομα του Θόδωρου Καλλιοντζή στο κολυμβητήριο. Ο κ. Θόδωρος Μαρκόπουλος που έδωσε το όνομα του Γιώργου Παυλίδη στο Αμφιθέατρο, ασχολείται με τις αποφάσεις των άλλων καθώς είναι φανερό ότι δεν τον συμφέρει (δεν τον συμφέρει καθόλου) να γυρίσουμε σε εκείνη την ατυχέστατη απόφαση του. Κι ενώ η Περιφέρεια και η ΠΕ Καβάλας σιωπούν για την οφειλόμενη τιμή στο Θ. Καλλιοντζή, φθάνουμε στο σημείο να τον μνημονεύει ο πρώτος βαθμός της αυτοδιοίκησης. Με τον οποίο είχε σχέση αλλά όχι την στενή και σημαντική που ανέπτυξε με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Συνέχεια της οποίας είναι οι αιρετές περιφερειακές διοικήσεις.
Η ευκαιρία που παρουσιάζεται για όλα αυτά είναι μεγάλη και γιατί ξαφνικά (και ευχάριστα) επιβλήθηκε το κατάλληλο κλίμα. Συζητούν και δεν μαλώνουν κι αυτό είναι θετικό. Αφού λοιπόν πήραν φόρα και μια σωστή απόφαση περί του θέματος Βασιλικού, ας συνεχίσουν. Μήπως και γράψουν τη δική τους καλή ιστορία αποφασίζοντας για όλα αυτά που είτε έρχονται, είτε ήρθαν. Μπορούν έτσι να γίνουν όλοι τους χρήσιμοι στον τόπο κι ας είναι οι ονοματοδοσίες μια λεπτομέρεια στην δύσκολη καθημερινότητα. Μια σημαντική λεπτομέρεια από την οποία υπάρχει δυνατότητα να γίνει μια καλή και νέα αρχή.
Υπάρχουν φυσικά και οι φανατικοί, αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Απολύτως τίποτα. Το γεγονός ότι είναι μειοψηφία, 8 περίπου στους 41, είναι γεγονός που μιλά από μόνο του. Πριν από 10 -15 χρόνια θα ίσχυε το αντίθετο. Ευτυχώς και καθώς ο καιρός περνά, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν να προσφέρουν σχεδόν τίποτα τα κομματικά πάθη. Τα δοκιμάσαμε κι αυτά. Κατ’ επανάληψη. Και δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτα. Αφήστε που υπήρξαν στιγμές στις οποίες οι … ήρωες μας αποδείχθηκαν (εκ των υστέρων) ότι δεν είχαν καμία απολύτως διαφορά από τα γνωστά λαμόγια που υπάρχουν και κυκλοφορούν παντού.
Επέστρεψε στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου ο Μάκης Παπαδόπουλος και η παράταξη του. Καλά έκανε. Επέστρεψε χωρίς λόγια και χωρίς όρους. Θυμάστε; Απαιτούσε τη συγνώμη του Δημάρχου προκειμένου να επανέλθει! Συγνώμη δεν υπήρξε. Υπήρξε μόνο επιστροφή. Χωρίς καμία εξήγηση. Χωρίς καθόλου λόγια. Ο κ. Παπαδόπουλος ( ή αυτοί που τον επηρέασαν και τον έπεισαν σχετικά) βρέθηκε τελικά μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Την έκανε την κολοτούμπα του κι ας ελπίσουμε να πήρε το μάθημα του. Καλός ο λαϊκισμός (αφού δημιουργεί εντυπώσεις) αλλά καμιά φορά πέφτεις εσύ μέσα στο λάκκο που ανοίγεις για τους άλλους.
Η κινητοποίηση του ΠΑΜΕ χθες έξω από το Νοσοκομείο δεν έγινε. Κι ας είχε προαναγγελθεί μία και περισσότερες φορές. Δεν έγινε λόγω ματαίωσης της βασικής στάσης εργασίας της ΠΟΕΔΗΝ. Η ομοσπονδία εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία ανέβαλε λόγω καιρού όσα είχε προγραμματίσει. Κι έτσι το ΠΑΜΕ Καβάλας υποχρεώθηκε να μην υλοποιήσει όλα όσα προετοίμαζε.
Υπάρχουν κάποια πρώτα καλά νέα για το Καλοκαίρι του 2021 και την τουριστική κίνηση στο Ν. Καβάλας. Αναφερόμαστε στις αεροπορικές πτήσεις εξωτερικού, αυτές που ανακοινώθηκαν ήδη. Αυτές που προγραμματίζονται από τώρα. Κι ας είμαστε στην «καρδιά» του Χειμώνα, στο μέσο του προβλήματος του κορωνοϊού. Αυτά τα νέα τονώνουν το ηθικό των Καβαλιωτών. Και αυτών που ετοιμάζονται για το Καλοκαίρι και όσων επηρεάζονται λιγότερο ή και καθόλου από τις αφίξεις τουριστών. Το σύστημα επιθυμεί να επανέλθει. Αυτό είναι το μήνυμα των ευρωπαίων. Εμβολιάζονται τρέχοντας (που βρίσκουν άραγε τα απαραίτητα εμβόλια;) κι εμείς με βήμα σημειωτόν. Βήμα αργό. Κι όμως και οι δύο πλευρές επιθυμούν το ίδιο πράγμα. Να ξανασυναντηθούμε. Στο Ν. Καβάλας, το προσεχές Καλοκαίρι.
Έγινε πριν από λίγες μέρες. Ένα μεγάλο σχολείο στην πόλη αποφάσισε να εκμεταλλευτεί τη δυνατότητα που του παρουσιάζεται, σκέφθηκε να καλέσει τον ΕΟΔΥ για μαζικά ράπιντ τεστ. Σε μαθητές και εκπαιδευτικούς του. Κάποιοι λίγοι γονείς μόλις έμαθαν τι ετοιμάζεται, ξεσηκώθηκαν. Αντέδρασαν, διαφώνησαν. Ακόμη και απείλησαν. Οι λίγοι φωνακλάδες μπαμπάδες και μαμάδες επηρέασαν τους πολλούς. Τελικά η ιδέα δεν υλοποιήθηκε ποτέ! Κακό νέο για το συγκεκριμένο σχολείο και για την γενικότερη προσπάθεια πρόληψης του κορωνοϊού. Με αυτά τα μυαλά έστω των λίγων, δεν υπάρχει ελπίδα προόδου.
Ο συμπολίτης εκπαιδευτικός κ. Χρήστος Αρβανιτόπουλος προσεγγίζει διαφορετικά τη μη λειτουργία των σχολείων λόγω της πρόσφατης κακοκαιρίας. Γράφει τη σκέψη του στο διαδίκτυο: «Τελικά τι θα ήταν παιδαγωγικό ορθό για τη σημερινή μέρα (την περασμένη Δευτέρα); α) Να πάμε σχολείο δάσκαλοι μαθητές και όσοι γονείς μπορούν, να καθαρίσουμε σκάλες και αυλή από το χιόνι, να μιλήσουμε για την αξία της ομαδικής δουλειάς και του στόχου ή β) να καθίσουμε στην οθόνη του υπολογιστή μας; Το πρώτο αναδεικνύει την αξία της συνεργατικότητας και της υπευθυνότητας το δεύτερο τη στείρα προσήλωση σε εικονικές γνώσεις και την αποφυγή κοινωνικών δεξιοτήτων.
