Ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Καβάλας κ. Ηλίας Παπαδόπουλος την ώρα που ψηφίζει στις εσωκομματικές εκλογές της Κυριακής (προχθές). Συνοδεύεται από τη σύζυγο του. 82 ετών σήμερα ο Ηλίας, αντιμετωπίζει προβλήματα με την υγεία του. Εξ αιτίας των οποίων συνήθως είναι στο σπίτι. Παρόλα αυτά βρήκε τρόπο να ανταποκριθεί θετικά στο κάλεσμα του πολιτικού χώρου από τον οποίο προέρχεται. Με το που εμφανίστηκε στο Αμφιθέατρο του Διοικητηρίου αρκετός κόσμος τον πλησίασε και του μίλησε. Οι στιγμές ήταν συγκινητικές.
Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και με το Δημοσθένη Δημοσθενόπουλο που κι αυτός και παρά τα προβλήματα επίσης με την υγεία του, προσήλθε και ψήφισε την Κυριακή. Όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος και οι δύο θα συμμετάσχουν και στην επαναληπτική ψηφοφορία την ερχόμενη Κυριακή.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μάντης για να αντιληφθεί τι είναι πολύ πιθανό να συμβεί με το ΚΙΝΑΛ. Την Κυριακή νέος πρόεδρος θα εκλεγεί ο Νίκος Ανδρουλάκης. Αμέσως μετά, κατόπιν λαϊκής απαίτησης, το ΚΙΝΑΛ θα ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ. Το δε σύστημα (των Αθηνών) θα στηρίξει την προσπάθεια με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν αρχικά τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, στη συνέχεια και της ΝΔ. Το μεγάλο προσόν του Ανδρουλάκη δεν είναι ιδεολογικό. Κυρίως είναι ηλικιακό. Είναι νέος και άφθαρτος. Κι ως τέτοιος έχει πολιτικό μέλλον μπροστά του.
Όλα αυτά δεν θα γίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού. Θέλουν το χρόνο τους. Τα δύο άλλα κόμματα, κόμματα εξουσίας σήμερα, είναι βέβαιο ότι κι αυτά δεν θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια. Θα λάβουν τα μέτρα τους. Θα αναπτύξουν τις άμυνες τους. Ο Ανδρουλάκης παρόλα αυτά είναι ένας νέος παίκτης, με τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του. Τα πρώτα σιγά σιγά θα υπερτερούν των μειονεκτημάτων.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Χωρίς το γεγονός να είναι είδηση. Στην πολιτική σκηνή του τόπου χρειάζονται τα νέα πρόσωπα. Ειδικά όταν αυτά δεν προέρχονται από τα λεγόμενα «τζάκια». Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται μια ουσιαστική ανανέωση, μέσα από την οποία πάντα προκύπτει η ελπίδα. Η αισιοδοξία. Το αν αυτά στο τέλος θα δικαιωθούν, είναι μια άλλη ιστορία.
Και στις μέρες μας άλλωστε ακούγεται συχνά και δυνατά το γνωστό σκεπτικό, σύμφωνα με το οποίο «όλοι ίδιοι είναι». Αυτό προσπαθεί να αντιμετωπίσει ο σημερινός Πρωθυπουργός. Αυτό ήταν ο μεγάλος αντίπαλος του προηγούμενου. Αυτή η πεποίθηση πολλών πολιτών είναι το βασικό πρόβλημα και του Ανδρουλάκη. Ο οποίος έχει χρόνο μπροστά του ώστε να ετοιμαστεί και να αποδείξει το αντίθετο.
Το αποτέλεσμα στην Καβάλα, με ξεκάθαρη πρωτιά Ανδρουλάκη, δεν ήταν έκπληξη. Δούλεψαν συστηματικά για καιρό συγκεκριμένοι άνθρωποι. Η Καβάλα διαθέτει έναν πυρήνα καλών και παλιών φίλων του Ανδρουλάκη. Οι οποίοι ασχολήθηκαν με τη ψηφοφορία λες και ήταν αυτοί οι υποψήφιοι πρόεδροι. Μέσα από διάφορες συγκυρίες κατάφεραν να πείσουν μεγαλύτερους και εμπειρότερους κι έτσι ο Ανδρουλάκης ειδικά στην πόλη είχε ποσοστό 48%. Ποσοστό πραγματικά πολύ μεγάλο.
Στα παραλειπόμενα της ψηφοφορίας την Κυριακή, η συμμετοχή σε αυτή και του Γιάννη Μούτλια. Όπως επίσης του Δημάρχου Θόδωρου Μουριάδη. Ευτυχώς δεν συναντήθηκαν και δεν περίμεναν στην ίδια ουρά… Είναι πάντως αρκετά περίεργο και οι δύο να ψηφίζουν στο ίδιο κόμμα αλλά στα δημοτικά συμβούλια αυτό να μην φαίνεται καθόλου. Ίσα ίσα που στα δημοτικά συμβούλια φαίνεται το αντίθετο.
Εδώ που τα λέμε την έκπληξη με τη συμμετοχή του στη ψηφοφορία την έκανε ο κ. Μούτλιας και όχι ο κ. Μουριάδης. Ο κ. Μούτλιας που πρόσφατα φωτογραφίζονταν με τον κ. Δράκο (όταν αυτός ήταν υποψήφιος πρόεδρος της ΝΟΔΕ), προσέρχονταν σε εκδηλώσεις της ΝΟΔΕ (έστω στο παρελθόν) κτλ φαίνεται να βρήκε το δρόμο επιστροφής. Εκεί απ’ όπου ξεκίνησε. Εκτός αν την Κυριακή ψήφισε Λοβέρδο. Οπότε…
Μεγάλη επιτυχία σημείωσε τόσο το Σάββατο στην Καβάλα όσο και την Κυριακή στην Κομοτηνή η παράσταση όπερας. Παραγωγή της Δημωφέλειας, με την ηγετική συμμετοχή της Καβαλιώτισσας Αλεξίας Βουλγαρίδου. Η κ. Βουλγαρίδου είχε την ωραία ιδέα. Η Δημωφέλεια την χρηματοδότησε κι οι Καβαλιώτες την είδαν. Καμιά 500αρια άνθρωποι δια ζώσης κι άλλοι τόσοι διαδικτυακά.
Ωραία πράγματα. Χάρη και στην κ. Βουλγαρίδου. Θυμάστε τι είχε γίνει στην προηγούμενη εκδήλωση όπερας; Ήταν το 2011 ή το 2012; Η όπερα μεταδίδονταν μέσω διαδικτύου στο Όσκαρ. Κι ενώ οι Καβαλιώτες προσέρχονταν, άκουγαν τις αποδοκιμασίες όσων είχαν συγκεντρωθεί έξω από την αίθουσα. Τότε ήταν στην επικαιρότητα τα κακά μνημόνια κι έτσι οτιδήποτε συνέβαινε, είχε μια τέτοια αντιμετώπιση. Τότε τη νύφη την πλήρωσε – άδικα φυσικά- ο Κωστής Σιμιτσής. Αλλά τότε ήταν τότε… Ήταν αλλιώς.
Προχθές ήταν κάτι άλλο. Κάτι που έγινε σε μια περίοδο όπου η όπερα τυγχάνει της εμπιστοσύνης ακόμη κι αυτών που τότε αποδοκίμαζαν! Φυσικά και παίζει ρόλο η παρουσία της Αλεξίας Βουλγαρίδου. Αυτήν την συμπαθούν άπαντες. Με «σημαιοφόρο» την Αλεξία λύθηκαν παρεξηγήσεις, διορθώθηκαν εντυπώσεις και διαδικασίες.
Επίκαιρο με την ευκαιρία γίνεται το γνωστό πρόβλημα, η Καβάλα να μην διαθέτει μια μεγάλη και κλειστή αίθουσα εκδηλώσεων. Ένα μέγαρο μουσικής, λένε πιο συγκεκριμένα κάποιοι. Αμέσως αρχίζει η συζήτηση για να βρεθεί το οικόπεδο, να χρηματοδοτηθεί το έργο κτλ. Μισό λεπτό. Επειδή τα μεγαλεπίβολα σχέδια θέλουν το χρόνο τους, που συνήθως είναι αρκετός, μέχρι να λύσουμε κι αυτήν την εκκρεμότητα ας κάνουμε κάτι απλό. Να εμπιστευτούμε περισσότερο το Εκθεσιακό Κέντρο.
Με λίγα επιπλέον χρήματα μπορεί να γίνει πολυχώρος εκδηλώσεων και να φιλοξενεί τέτοια γεγονότα όλο το Χειμώνα. Ευτυχώς για μας το ακίνητο ανήκει στο Επιμελητήριο, άρα σε έναν τοπικό και «κοντινό» μας φορέα. Ας γίνει λοιπόν μια σύντομη μελέτη κι ας δρομολογηθεί η ευκολότερη μετατροπή του και σε χώρο συναυλιών. Θεάτρου κτλ. Χωρίς τούτο να αποκλείει τις εκθέσεις. Να δείτε πόσες προτάσεις και πόσοι ενδιαφερόμενοι αμέσως θα υπάρξουν. Το Εκθεσιακό από κλειστός χώρος, θα «ζωντανέψει». Φιλοξενώντας μάλιστα γεγονότα μοναδικά.
Η εκδήλωση της όπερας ήταν η τελευταία του φεστιβάλ CosmoClassical, πρώην φεστιβάλ Παπαϊωάννου. Όσοι παρακολούθησαν τα γεγονότα, πείσθηκαν για την επιτυχία του. Η αντιπολίτευση του Μουριάδη σε γενικές γραμμές δεν τα παρακολούθησε. Άρα θα σιωπήσει. Κι όταν θα γίνεται ο απαραίτητος απολογισμός, θα προσπαθεί να τον τελειώσει γρήγορα προκειμένου να αλλάξουμε θέμα. Κάτι άλλο, πιο προσιτό. Πιο εύκολο.
Με ένα σύντομο κήρυγμα του Μητροπολίτη Στέφανου ολοκληρώθηκε χθες το πρωί στον Άγιο Νικόλαο η πανηγυρική θεία λειτουργία. Για μία ακόμη φορά ο Μητροπολίτης αναφέρθηκε στην ενότητα μεταξύ των Ελλήνων, στην οποία συνήθως βρίσκει τι λύση πολλών εκ των καθημερινών προβλημάτων. Κάθε Κυριακή ο Μητροπολίτης, σε όποια εκκλησία κι αν βρίσκεται, ζητά ομόνοια- συνεργασία και ενότητα. Χθες μάλιστα τόνισε ότι ακόμη κι ο Άγιος Νικόλαος, ακόμη κι αυτός μας ενώνει.
Συστηματική και πραγματική η προσπάθεια του. Σωστά τα όσα ζητά και ισχυρίζεται. Θα γνωρίζει δυστυχώς και αυτός ότι η ενότητα μεταξύ των Ελλήνων είναι κάτι σαν άπιαστο όνειρο. Σαν αυτό που δεν θα γίνει ποτέ. Υπάρχουμε, αποδεικνύεται στην πράξη, για να μαλώνουμε μεταξύ μας. Κάθε μέρα, όλη μέρα.
