Από την προηγούμενη εβδομάδα άρχισε η παρέμβαση του Δήμου Καβάλας στον μικρό χώρο προπόνησης (και πρασίνου) έξω από το «Ανθή Καραγιάννη». Ο οποίος θα είναι χώρος που θα ποτίζεται. Στόχος της παρέμβασης είναι να τον χρησιμοποιούν περισσότεροι αθλητές και πολίτες ώστε να προστατευτεί το χόρτο εντός του γηπέδου. Το σημείο ως χώρος προπόνησης υπάρχει πολύ καιρό μα τώρα θα αναδειχθεί και θα προσεχθεί περισσότερο. Μακάρι το σχέδιο να πετύχει.
Ο Παναγιώτης Μασμανίδης που πέθανε προ λίγων ημερών και κηδεύτηκε χθες το μεσημέρι, δεν ήταν απλά ένας παλιός ποδοσφαιριστής του ΑΟΚ. Σε διαφορετικές της σημερινής εποχές, ήταν κάτι άλλο. Κάτι σημαντικότερο. Αν και τερματοφύλακας «σημάδεψε» την περίοδο που αγωνίζονταν στον ΑΟΚ ως ο ηγέτης της ομάδας. Ένα πραγματικό παλικάρι που έκανε διαρκώς αισθητή την παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο. Διεκδικητικός αλλά και δίκαιος, αναγνώριζε την ανωτερότητα του αντίπαλου. Μάχονταν κατά της αδικίας, ειδικά όταν αυτή προέρχονταν από τους διαιτητές.
Τότε βέβαια όλα στο ποδόσφαιρο ήταν διαφορετικά. Π.χ. ο Παναγιώτης Μασμανίδης αγωνίζονταν χωρίς να φορά γάντια. Τα οποία δεν είχε ανάγκη. Στις δε κερκίδες των γηπέδων οι φίλαθλοι ήταν πάντα και των δύο ομάδων. Οι καυγάδες ήταν συχνοί αλλά μόνο πριν και μετά το ματς. Πάντα σε αυτούς υπήρχε ένα όριο, ένα λογικό ποδοσφαιρικό όριο που έθεταν από μόνοι τους οι ποδοσφαιριστές και οι οπαδοί.
Εκείνες οι εποχές δεν είχαν πολυτέλεια στα γήπεδα. Τα οποία δεν διέθεταν ούτε καν χόρτο. Όλα ήταν γήπεδα με χώμα. Τότε ευτυχώς όλα ήταν περισσότερο αθώα και το χρήμα δεν είχε την σημασία που έχει σήμερα. Τότε όντως έπαιζες για τη φανέλα. Ο Παναγιώτης Μασμανίδης τίμησε και με το παραπάνω την φανέλα του ΑΟΚ, ουσιαστικά μια ολόκληρη πόλη. Στην οποία ίσως και να έδωσε πολύ περισσότερα απ’ όσα πήρε.
Στην εποχή μας ο κόσμος σκοτώνεται για τις ομάδες!Και χωρίς να υπάρχει η παραμικρή πρόκληση. Αρκεί να απαντήσεις λάθος στην πιο απλή ερώτηση: Τι ομάδα είσαι; Ο νεαρός από τη Βέροια πλήρωσε με τη ζωή του το… λάθος και τώρα τρέχουμε να συμμαζέψουμε όσα απλώς δεν συμμαζεύονται. Δυστυχώς κατρακυλήσαμε σε έναν κατήφορο που δεν έχει γυρισμό. Κι ας ισχυρίζονται κάποιοι το αντίθετο.
Τώρα λοιπόν που αποχαιρετούμε τους αθλητές εκείνης της εποχής, της εποχής Μασμανίδη, αναπολούμε τους κανόνες και τις συνθήκες. Τα επιζητούμε ως ιδανικά. Ως τα καλύτερα σχετικά με τον αθλητισμό. Νομίζαμε ότι εν τω μεταξύ προοδεύσαμε μα αυτό είναι μόνο η εντύπωση μας. Τα σοβαρά επεισόδια που προσωρινά περιορίστηκαν (αν περιορίστηκαν) δείχνουν ακριβώς τι καταφέραμε. Καταφέραμε να τα κάνουμε όλα χειρότερα, όλα όσα αφορούν ειδικά το ποδόσφαιρο. Αλλά και αρκετά ακόμη σπορ.
Η εκδήλωση που πραγματοποίησε προχθές η Ομοσπονδία Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Ν. Καβάλας είναι η πρώτη για την πόλη μας στην μετά την πανδημία περίοδο. Αυτή δεν ήρθε ακόμη αλλά έρχεται. Το βλέπουμε, το καταλαβαίνουμε. Η Ομοσπονδία βιάστηκε λίγο μα η βιασύνη της έγινε με τους σωστούς όρους και όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Σα να δοκίμασε τις διαθέσεις των ανθρώπων. Σα να τους προετοίμασε αφού σύντομα θα γίνουν κι άλλα τέτοια γεγονότα.
Μετά «άνοιξε» η συζήτηση για τα προβλήματα… Κι όταν άρχισε αυτή η συζήτηση τα χαμόγελα περιορίστηκαν. Διακόπηκαν παντού. Από πού να αρχίσει κανείς; Από τις συνέπειες της πανδημίας; Από τους λογαριασμούς ρεύματος; Από την γενικότερη ακρίβεια; Ένας ολόκληρος κατάλογος σοβαρών προβλημάτων για τα οποία η Pfizer δεν βρήκε και δεν πρόκειται να βρει ούτε καν ένα εμβόλιο… Κι έρχεται η Άνοιξη κι ελπίζουμε μήπως αυτή τα καταφέρει. Θεραπεύσει ή έστω βελτιώσει την κατάσταση. Μπορεί; Εμείς κάτι τέτοιο υπολογίζουμε. Με σοβαρό κίνδυνο να υπολογίζουμε πάλι λάθος.
Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου δεν ήταν στην εκδήλωση της Ομοσπονδίας. Κάποιος λόγος θα υπήρχε. Και να μην υπήρχε, θα έπρεπε να βρεθεί. Τα γράφαμε προ εβδομάδας στην Πρωινή για τα προβλήματα ενότητας της αγοράς. Τα βλέπουμε μπροστά μας, θα τα δούμε περισσότερο το επόμενο διάστημα. Η δε δήλωση – στην ίδια εκδήλωση- του Βασίλη Λεμονίδη είναι επίσης ένα μήνυμα. « Με την Ομοσπονδία έχουμε μια πάρα πολύ συνεργασία» είπε και το εννοούσε ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου. Ο οποίος επί των ημερών αυτής της διοίκησης (υπό τον Βασίλη Λεμονίδη) «μεγάλωσε» και δυνάμωσε πολύ.
Είναι τα προβλήματα της αγοράς που κατά έναν περίεργο τρόπο ενώνουν τους μικρομεσαίους γύρω από τον Εμπορικό τους Σύλλογο. Κι είναι αυτή η διοίκηση που λέει τα πράγματα με το όνομα τους. Γεγονός που ενοχλεί. Αυτό που… ενόχλησε περισσότερο ήταν η ανεξαρτησία του συλλόγου. Ο οποίος έγκαιρα και ξεκάθαρα τάχθηκε υπέρ των απολυμένων των Πετρελαίων με κίνδυνο να χάσει την χορηγία της επόμενης Λευκής Νύχτας… Κάποιοι έτσι τα υπολογίζουν όλα. Με τα χρήματα. Ευτυχώς σε αυτήν την πόλη δεν είναι όλα «πάρε- δώσε».
Τις προάλλες στο δικαστήριο ήταν να δικαστεί υπόθεση που τελικά αναβλήθηκε. Δημόσιος υπάλληλος κατέθεσε μήνυση κατά πολίτη. Ενός πολίτη που στο πρόσφατο παρελθόν τον ταλαιπώρησε αρκετά. Και κυρίως άδικα. Ο πολίτης κατήγγειλε τον υπάλληλο και η αστυνομία χωρίς καν να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης, συνέλαβε τον υπάλληλο και τον υπέβαλε σε μια διαδικασία ακόμη και λήψης αποτυπωμάτων. Κι όταν αποδείχθηκε το λάθος, ο υπάλληλος επανήλθε. Μηνύοντας τον πολίτη, από την καταγγελία του οποίου άρχισαν όλα.
Γράφαμε τις προάλλες για τους δημοσίους υπαλλήλους που λουφάρουν, για αυτούς που ονειρεύονται καθημερινό καθισιό μέσω μιας μετάταξης σε υπηρεσία «απομακρυσμένη» από την πολύ δουλειά. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι υπάλληλοι. Οι καλοί δημόσιοι υπάλληλοι. Το φιλότιμο, η καλοσύνη τους και η κακοτυχία τους καμιά φορά τους δημιουργούν προβλήματα μιας κι ο πολίτης δεν είναι πάντα καλοπροαίρετος.
Ήταν να γίνει αυτό το δικαστήριο την Πέμπτη στην Καβάλα αλλά υπήρξε αναβολή. Ο κατηγορούμενος ξαφνικά αρρώστησε, ο συνήγορος προσκόμισε σχετικό αποδεικτικό έγγραφο στο δικαστήριο. Κι έτσι υπήρξε αναβολή. Η υπόθεση θα δικαστεί μετά από λίγους μήνες.
Σύμφωνα με τον περιφερειακό σύμβουλο Ροδόπης κ. Κώστα Κατσιμίγα ο νέος δρόμος Δράμας- Καβάλας θα έπρεπε να έχει άλλα χαρακτηριστικά. Έπρεπε, είπε σε συνέντευξη του, να μην είναι αυτοκινητόδρομος τύπου Εγνατία Οδός. Έτσι, συνέχισε, θα ήταν και πιο εύκολος και πιο φθηνός. Η προσέγγιση του κ. Κατσιμίγα μας θυμίζει όσα είπε προ ετών ο Γιάννης Τσακλίδης.
Τότε που σχεδιάζαμε ένα νέο λιμάνι τεραστίων διαστάσεων, εντός του οποίου θα υπήρχε και αυτό της ΒΦΛ. Ο κ. Τσακλίδης τότε πρότεινε αυτό που τελικά έγινε. Και δεν είναι καθόλου μικρό και καθόλου λίγο. Λέτε υπό αυτήν την έννοια, να έχει δίκιο ο κ. Κατσιμίγας; Μπορεί. Ωστόσο αυτό που αποφασίστηκε οριστικά και θα γίνει, ως τον Σταυρό Αμυγδαλεώνα, θα είναι κανονικός αυτοκινητόδρομος. Ότι πιο μεγάλο μπορούσε να γίνει.
