29/10/2024
Είμαι ο Γιαχία, ο γιος ενός πρόσφυγα που μετέτρεψε την εξορία σε μια προσωρινή πατρίδα και έκανε το όνειρο μια αιώνια μάχη. Καθώς γράφω αυτά τα λόγια, θυμάμαι κάθε στιγμή της ζωής μου: από την παιδική μου ηλικία στα σοκάκια, μέχρι τα χρόνια της φυλακής, σε κάθε σταγόνα αίματος που χύθηκε στο χώμα αυτής της γης.
Γεννήθηκα στο στρατόπεδο Khan Yunis το 1962, σε μια περίοδο κατά την οποία η Παλαιστίνη ήταν απλώς μια σκισμένη ανάμνηση και ξεχασμένοι χάρτες στα τραπέζια των πολιτικών.
Είμαι ο άνθρωπος που έπλεξε τη ζωή του ανάμεσα στη φωτιά και τη στάχτη, και κατάλαβε από νωρίς ότι το να ζεις υπό κατοχή σημαίνει να μην έχεις άλλο παρά μια μόνιμη φυλακή.
Ήξερα από μικρός ότι η ζωή σε αυτή τη γη δεν μοιάζει με καμία άλλη, και ότι όσοι γεννήθηκαν εδώ πρέπει να φέρουν ένα άφθαρτο όπλο στην καρδιά τους, και να καταλάβουν ότι ο δρόμος προς την ελευθερία είναι μακρύς.
Οι ευχές μου για εσάς ξεκινούν εδώ, από εκείνο το παιδί που πέταξε την πρώτη πέτρα στον κατακτητή και που έμαθε ότι οι πέτρες είναι οι πρώτες λέξεις με τις οποίες μπορούμε να ακουστούμε από έναν κόσμο που παρατηρεί σιωπηλά τις πληγές, τα τραύματα μας.
Έμαθα στους δρόμους της Γάζας ότι ένας άνθρωπος δεν μετριέται με τα χρόνια της ζωής του, αλλά με αυτά που δίνει στην πατρίδα του. Και έτσι υπήρξε η ζωή μου: φυλακές και μάχες, πόνος και ελπίδα. Μπήκα στη φυλακή για πρώτη φορά το 1988 και καταδικάστηκα σε ισόβια κάθειρξη, αλλά δεν γνώριζα τον δρόμο του φόβου.
Σε εκείνα τα σκοτεινά κελιά, έβλεπα σε κάθε τοίχο ένα παράθυρο προς τον μακρινό ορίζοντα και σε κάθε κάγκελο ένα φως που φώτιζε το μονοπάτι προς την ελευθερία. Στη φυλακή έμαθα ότι η υπομονή δεν είναι μόνο μια αρετή, αλλά ένα όπλο… ένα πικρό όπλο, όπως κάποιος που πίνει τη θάλασσα σταγόνα-σταγόνα.
Η συμβουλή μου προς εσάς: μη φοβάστε τις φυλακές, γιατί είναι μόνο ένα μέρος του μεγάλου ταξιδιού μας προς την ελευθερία. Η φυλακή με δίδαξε ότι η ελευθερία δεν είναι απλώς ένα κλεμμένο δικαίωμα, αλλά μια ιδέα που γεννιέται από τον πόνο και εξευγενίζεται από την υπομονή.
Όταν αποφυλακίστηκα βάσει της συμφωνίας «Wafa al-Ahrar» το 2011, δεν βγήκα όπως ήμουν πριν, βγήκα πιο δυνατός και η πίστη μου αυξήθηκε στο γεγονός πως αυτό που κάνουμε δεν είναι απλώς ένας περαστικός αγώνας, αλλά μάλλον η μοίρα μας που κουβαλάμε μέχρι την τελευταία σταγόνα του αίματός μας.
Η συμβουλή μου είναι να παραμείνετε πιστοί στο όπλο, στην αξιοπρέπεια που δεν διακυβεύεται και στο όνειρο που δεν πεθαίνει ποτέ. Ο εχθρός θέλει να εγκαταλείψουμε την αντίσταση, για να μετατρέψουμε την υπόθεση μας σε μια ατέρμονη διαπραγμάτευση.
Αλλά σας λέω: μην διαπραγματεύεστε για αυτό που δικαιωματικά σας ανήκει. Φοβούνται τη επιμονή σας περισσότερο από τα όπλα σας. Η αντίσταση δεν είναι απλώς ένα όπλο που κουβαλάμε μαζί μας. είναι μάλλον η αγάπη μας για την Παλαιστίνη σε κάθε ανάσα που παίρνουμε, είναι η θέλησή μας να παραμείνουμε, παρά την πολιορκία και την επιθετικότητα.
Η συμβουλή μου είναι να μείνουμε πιστοί στο αίμα των μαρτύρων, σε αυτούς που έφυγαν και μας άφησαν αυτό το γεμάτο αγκάθια μονοπάτι. Είναι αυτοί που μας άνοιξαν το δρόμο προς την ελευθερία με το αίμα τους, γι’ αυτό μην σπαταλάτε αυτές τις θυσίες στους υπολογισμούς των πολιτικών και στα διπλωματικά παιχνίδια.
Είμαστε εδώ για να ολοκληρώσουμε αυτό που ξεκίνησαν οι πρώτοι και δεν θα παρεκκλίνουμε από ετούτο το μονοπάτι όποιο κι αν είναι το κόστος. Η Γάζα ήταν και θα παραμείνει η πρωτεύουσα της αποφασιστικότητας, και η καρδιά της Παλαιστίνης που δεν σταματά ποτέ να χτυπά, ακόμα κι αν η γη γίνεται πολύ στενή για εμάς.
Όταν ανέλαβα την ηγεσία της Χαμάς στη Γάζα το 2017, δεν ήταν απλώς μια μετάβαση εξουσίας, αλλά μάλλον μια συνέχεια μιας αντίστασης που ξεκίνησε με τις πέτρες και συνεχίστηκε με τα όπλα. Κάθε μέρα ένιωθα τον πόνο του λαού μου υπό πολιορκία και ήξερα ότι κάθε βήμα προς την ελευθερία είχε ένα τίμημα.
Αλλά σας λέω: το τίμημα της παράδοσης είναι πολύ μεγαλύτερο. Επομένως, προσκολληθείτε στη γη όπως η ρίζα αρπάζεται σφιχτά στη γη, έτσι ώστε κανένας άνεμος δεν μπορεί να ξεριζώσει έναν λαό αποφασισμένο να ζήσει.
Στη μάχη της Πλημμύρας Αλ Άκσα, δεν ήμουν ο ηγέτης μιας ομάδας ή κινήματος, αλλά μάλλον η φωνή κάθε παλαιστίνιου που ονειρεύεται την απελευθέρωση. Καθοδηγήθηκα από την πεποίθησή μου ότι η αντίσταση δεν είναι απλώς μια επιλογή, αλλά ένα καθήκον.
Ήθελα αυτή η μάχη να είναι μια νέα σελίδα στο βιβλίο του παλαιστινιακού αγώνα, όπου οι φατρίες ενώθηκαν και όλοι παρατάχθηκαν σε ένα ενιαίο χαράκωμα ενάντια σε έναν εχθρό που δεν έκανε ποτέ διάκριση μεταξύ ενός παιδιού και ενός ηλικιωμένου ή μεταξύ μιας πέτρας και ενός δέντρου .
Η Al Aqsa Flood υπήρξε μια μάχη των ψυχών πριν ακόμη από τα σώματα και της θέλησης πριν από τα όπλα. Αυτό που άφησα πίσω μου δεν είναι μια προσωπική κληρονομιά, αλλά μια συλλογική κληρονομιά για κάθε παλαιστίνιο που ονειρεύτηκε την ελευθερία, για κάθε μητέρα που έφερε στους ώμους της τον μάρτυρα γιο της, για κάθε πατέρα που έκλαψε πικρά για τη δολοφονημένη κόρη του από μια προδοτική σφαίρα.
Οι τελευταίες μου ευχές είναι να θυμόμαστε πάντα ότι η αντίσταση δεν είναι μάταιη και δεν είναι απλώς μια πυροβολημένη σφαίρα. μάλλον είναι μια ζωή που βιώθηκε με τιμή και αξιοπρέπεια.
Η φυλακή και η πολιορκία με δίδαξαν ότι η μάχη είναι μακρά και ο δρόμος δύσκολος, αλλά έμαθα επίσης ότι οι λαοί που αρνούνται να παραδοθούν δημιουργούν τα δικά τους θαύματα με τα χέρια τους.
Μην περιμένετε από τον κόσμο να αποδώσει δικαιοσύνη για εσάς. έχω βιώσει και έχω μαρτυρήσει πώς ο κόσμος παραμένει σιωπηλός μπροστά στον πόνο μας.
Μην περιμένετε δικαιοσύνη, να είστε δικαιοσύνη. Φέρτε το όνειρο της Παλαιστίνης στις καρδιές σας και μετατρέψτε κάθε πληγή σε ένα όπλο και κάθε δάκρυ σε μια πηγή ελπίδας.
Αυτή είναι η θέλησή μου: μην εγκαταλείπετε τα όπλα σας, μην πετάτε πέτρες, μην ξεχνάτε τους μάρτυρές σας και μην συμβιβάζετε ένα όνειρο που δικαιωματικά είναι δικό σας. Είμαστε εδώ για να μείνουμε, στη γη μας, στις καρδιές μας και στο μέλλον των παιδιών μας.
Σας εμπιστεύομαι στην Παλαιστίνη, τη γη που αγάπησα μέχρι θανάτου και το όνειρο που σήκωσα στους ώμους σαν ένα αδάμαστο βουνό.
Αν πέσω, μην πέσετε μαζί μου. κουβαλήστε για μένα ένα πρότυπο που δεν έπεσε ποτέ και κάντε το αίμα μου γέφυρα για μια πιο δυνατή γενιά γεννημένη από τις στάχτες μας.
Μην ξεχνάτε ποτέ ότι η πατρίδα δεν είναι μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί, αλλά μια πραγματικότητα που πρέπει να ζήσετε. από κάθε μάρτυρα χίλιοι μαχητές της αντίστασης γεννιούνται από την κοιλιά αυτής της γης.
Αν επιστρέψει η πλημμύρα και εγώ δεν είμαι ανάμεσά σας, να ξέρετε ότι ήμουν η πρώτη σταγόνα στα κύματα της ελευθερίας και έζησα για να σας δω να ολοκληρώσετε το ταξίδι.
Γίνετε αγκάθι στο λαιμό τους, μια πλημμύρα χωρίς υποχώρηση, και μην ησυχάσετε μέχρι ο κόσμος να μας αναγνωρίσει ως τους νόμιμους ιδιοκτήτες του δικαίου. εμείς δεν είμαστε νούμερα στα δελτία των ειδήσεων.
Ο Θεός να μας καθοδηγεί και να προστατεύει όλους.
του Yahya Sinwar
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος
