Μήνυμα Μητροπολίτη Στέφανου για την εορτή του Αποστόλου Παύλου

«Σύ πού κλήθηκες από τον Ύψιστο και όχι από ανθρώπους, όταν με το γήινο σκοτάδι σού μαύρισε τα μάτια του σώματός σου, κάνοντας γνωστή σε όλους την σκυθρωπότητα της ασεβείας, τότε γέμισε με το ου­ράνιο φώς και αστραπές τα μάτια του νού σου, παρουσιάζοντας ο­λο­φάνερα την ωραιότητα της ευσεβείας.

Από εκείνη την στιγμή εγνώ­ρισες πραγματικά τον Χριστό τον Θεό μας, αυτόν που μάς βγάζει από το σκοτάδι στο φώς. αυτόν να παρακαλής με ικεσίες για να μάς σώση και να φωτίση τις ψυχές μας».

Με αυτά τα ποιητικά λόγια επαινεί ο υμνογράφος της αγίας μας Εκκλησίας τον άγιο ΠΑΥΛΟ, τον απόστολο των ε­θνών, τον προστάτη και πολιούχο μας, τον ουρανοβάμονα και υψι­πέτη, τον ουρανομήκη και λαμπρό φωστήρα της οικουμένης, τον ιδρυτή της τοπικής μας Εκκλησίας.

Ήταν τότε το 50 μ.Χ. κατά την δεύτερη περιοδεία του, πού ήλθε και στις περιοχές της ελληνικω­τά­της Μακεδονίας μας μετά από το θαυμαστό εκείνο γεγονός που συν­έβη στην Τρωάδα της Μικράς Ασίας με το όραμα που είδε, όταν ο απεσταλμένος από τον Θεό, ο ντυμένος με το ένδυμα των Ελλή­νων Μακεδόνων της εποχής εκείνης τον παρακαλούσε λέγοντας. «διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν».

Και ο μέγας απόστολος, υπ­ακούοντας στην φωνή του Θεού, ήλθε με πλοίο από την θάλασσα μαζύ με τους συνεργάτες του, τον Σίλα, τον Τιμόθεο και τον Λουκά, και έφθασε στην Νεάπολη, το λιμάνι της ενδόξου πόλεως των αρ­χαί­ων Φιλίππων, την οποία είχαν υπό την κατοχή τους οι Ρωμαίοι, και στην οποία ίδρυσε την πρώτη χριστιανική Εκκλησία στην Ελ­λάδα και στην Ευρώπη, βαπτίζοντας την πρώτη χριστιανή, την α­γία Λυδία την Φιλιππησία, και ορίζοντας σαν πρώτο Επίσκοπο της τοπικής μας Εκκλησίας τον άγιο Επαφρόδιτο, τον συνεργάτη και πολύτιμο βοηθό του.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λό­γος του Θεού, εστερέωσε την εκκλησία του και την ενεδυνάμωσε, και η ευσέβεια και η τιμή προς τον άγιο Παύλο ταυτίσθηκε με τον τόπο μας, με την ανάδειξη μεγάλων και περιλάμπρων εκκλησιών και πολλαπλών άλλων εορταστικών εκδηλώσεων ιδίως κατά την πε­ρί­οδο τού Βυζαντίου, κατά την οποία η αρχαία «Νεάπολις» ωνο­μά­σθηκε «Χριστούπολις».

Αυτό το μεγαλείο τής αγίας μας Εκκλη­σίας φέρομε επάνω στους ώμους μας, σήμερα, εδώ οι κάτοικοι, οι κληρικοί και οι λαϊκοί, έχοντας μάλιστα σαν πνευματικό διαμάντι και την «προς Φιλιππησίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, την ε­πιστολή της χαράς και της ταπεινώσεως, την οποία συνέγραψε πιθανώτατα το 55 μ.Χ. από την φυλακή τής Εφέσου.

Γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για τον απόστολο Παύλο στα τέλη του 4^ου μ.Χ. αιώνα: «Εκείνοι που έχουν αξιωθεί αυτή την τιμή από τους άρχοντες της γής, φορούν ενδύματα και χρυσό κό­σμη­μα στον λαιμό τους και είναι ολόκληροι λαμπροφορεμένοι.

Ο Παύ­λος όμως που φορεί αλυσίδα για χρυσό, βαστάζει τον σταυρό. αυτός διώκεται, μαστιγώνεται και λιμοκτονεί. Αλλά μη γίνεσαι κατηφής, α­γαπητέ. Επειδή και το κόσμημα αυτό είναι πολύ καλύτερο και λαμ­πρότερο από εκείνο, και αγαπητό στον Θεό και γι΄ αυτό όταν το εβά­στα­ζε, δεν κουραζόταν.

Επειδή το θαυμαστό είναι τούτο, ότι δηλαδή με τα δεσμά και τις μαστιγώσεις και τα στίγματα ήταν λαμπρότερος από εκείνους που φορούν την βασιλική πορφύρα και το στέμμα. Ότι πράγ­ματι ήταν λαμπρότερος, και δεν είναι καύχηση αυτά που είπα, το έδει­ξαν τα ενδύματά του.

Διότι εάν βάλης επάνω σε άρρωστο πολύ περισ­σότερα στέμματα και άλλες τόσες βασιλικές πορφύρες, δεν θα μπορέ­σης να συγκρατήσης ούτε κατά ελάχιστο τον πυρεττό του. Οι ποδιές όμως τού Παύλου, ερχόμενες σε επαφή με τα σώματα των αρρώστων, κάνουν να απομακρύνεται κάθε ασθένεια. Και ήταν φυσικό αυτό.

Επειδή εάν οι ληστές, όταν βλέπουν τούτο το σύμβολο, δεν τολ­μούν να επιτεθούν, αλλά φεύγουν χωρίς να κυττάξουν πίσω, πολύ πε­ρισσό­τερο φεύγουν οι ασθένειες και οι δαίμονες, όταν βλέπουν εκείνο το σύμβολο. Το βαστούσε όμως ο Παύλος, όχι για να το φέρη αυτός μό­νον, αλλά για να κάμη όλους τέτοιους και να τους διδάξη να το βα­στούν.

Γι΄ αυτό έλεγε στην προς Φιλιππησίους επιστολή του: ΄Να γίνε­σθε μιμητές μου, καθώς έχετε παράδειγμα εμάς΄. Και πάλι στην ίδια ε­πι­στολή: ΄Αυτά που είδατε και ακούσατε για την συμπεριφορά μου, αυτά να κάμνετε΄.

Και πάλι λέγει παρακάτω: ΄Μάς εδόθηκε σαν χά­ρη όχι μόνον το να πιστεύωμε στον Χριστό, αλλά και το να πάσχω­με για χάρη του΄. Διότι τα αξιώματα της παρούσης ζωής τότε φαίνον­ται μεγαλύτερα, όταν συγκεντρωθούν σε ένα μόνο πρόσωπο. Στα πνευ­ματικά όμως συμβαίνει το αντίθετο. Τότε μάλιστα λάμπει η τιμή, όταν έχει κάποιος πολλούς συντρόφους στην πρώτη θέση και όταν αυ­τός που τιμάται δεν είναι ένας, αλλά έχει πολλούς που απολαμβάνουν τις ίδιες τιμές΄».

Σε αυτήν την ουράνια τιμή μάς καλεί όλους και όλες ο ιδρυτής και πολιούχος της τοπικής μας Εκκλησίας, της Ιεράς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, ο ένδοξος Απόστολος Παύλος.

Μάς προσκαλεί να μετάσχωμε στις εορταστικές εκδηλώσεις μας, που θα πραγματοποιηθούν στον Καθεδρικό μας Ναό, την ΤΡΙΤΗ 28^η ΙΟΥΝΙΟΥ στις 7 το απόγευμα στον ΕΣΠΕΡΙΝΟ, και στη συνέχεια στις 8.30 στην ΙΕΡΑ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥ­ΛΟΥ με την λιτάνευση της ιεράς Εικόνος του, μέχρι το μνημείο της αφίξεώς του στο κέντρο της Καβάλας, όπου θα τελέσωμε και την αρτοκλασία και θα γίνη και η σχετική εορταστική ομιλία.

Επί­σης σάς προσκαλούμε το πρωΐ της ΤΕΤΑΡΤΗΣ της 29^ης Ιουνίου στην ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ και στην ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ για την απελευθέρωση της πόλεώς μας. Το απόγευμα της ιδίας ημέρας, στις 8, στο Ιερό Μνημείο της αφίξεως του Αποστόλου ΠΑΥΛΟΥ πλησίον τού ιερού Ναού αγίου Νικολάου Καβάλας, έμπροσθεν της μαρμαρίνης ανα­θη­ματικής κόγχης, και σε ανάμνηση τού γεγονότος της αφίξεως του αγίου ΠΑΥΛΟΥ στον λιμένα της αρχαίας Νεαπόλεως θα τελε­σθή, υπαιθρίως, αντί της καθιερωμένης ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ στους αρχαί­ους Φιλίππους, ο μεθέορτος αρχιερατικός ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ.

Σάς περιμένομε όλους και όλες.

Με εγκάρδιες πατρικές ευχές και ευλογίες

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

V Ο ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ