Μήνυμα του Μητροπολίτη Στέφανου για το Άγιο Πάσχα

«Ελάτε, φανερωθήτε, σείς οι μυροφόρες γυναίκες πού μεταφέρετε το χαρ­μό­συνο μήνυμα και πείτε στον λόφο της Σιών: να δεχθής από εμάς τα ευαγγέλια της χαράς και τα μηνύματα για την Ανάσταση του Χριστού. να γεμίσης από χα­ρά και αγαλλίαση, να χορέψης Ιερουσαλήμ τώρα πού είδες τον Χριστό να εξ­έρχεται από το μνήμα, σαν νυμφίος που προχωρεί μέ ομορ­φιά και μεγαλοπρέ­πεια».

Συγκλονιστικά, μοναδικά, ουράνια, χαρούμενα και αιώνια μηνύ­ματα, μάς χα­ρίζει, σήμερα, Κυριακή του Πάσχα του 2022, η αγία μας Εκ­κλησία, αγαπητοί αδελφοί. Μηνύματα αγάπης και λόγια φωτισμένα από το φώς της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού. Πνευματική αγαλ­λία­ση καλύπτει το στερέωμα της ανθρω­πό­­τητος, της πληγωμένης από τον θάνατο. Σήμερα αναστήθηκε ο Χριστός από τους νεκρούς.

Και καθώς η σκέψη μας κατευθύνεται εκεί στα πανάγια προσκυνή­ματα των Ιε­ροσολύμων, εκεί πού έζησε ο Χριστός, εκεί πού στάθηκαν τα πό­δια του (Ψαλμ. 131, 7), εκεί πού οι άνθρωποι γεύθηκαν και είδαν με τα μάτια τους, και έζησαν για πρώ­­τη φορά ότι ο Κύριος είναι χρηστός, είναι καλός, είναι αγαθός, όπως αναφέ­ρει ο άγιος προφήτης και βασιλέας Δαβίδ (Ψαλμ. 33, 9), εκεί πού συνέβησαν τα κο­σμο­σωτήρια γεγονότα για την σωτηρία μας, συγχρόνως μπροστά μας βαδίζουν τα δύο χιλιάδες χρόνια της παρ­ουσίας και της ζωής του Χριστιανισμού στον κόσμο. Νοερά μάς κατευ­θύνουν στα όσα μαρτυρικά, αποστολικά, θαυμαστά, ματωμένα, και έν­δο­ξα συνέβησαν, όπως επίσης και στα όσα προδοτικά, αμαρτωλά και ε­πικίν­δυνα παρουσίασαν οι άνθρωποι στην κοινωνία. Περίτρανα αποδεί­χθη­κε, αλλά και πραγ­ματοποιείται μέχρι και σήμερα η προφητεία του αγίου και θεοδόχου Συμεών: «αυτός θα γίνη αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες. Θα εί­ναι σημείο αντιλεγόμενο, για να φανερω­θούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών. Ό­σο για σένα, ο πόνος για το παιδί σου θα διαπεράση την καρδιά σου σαν δίκο­πο μαχαίρι» (Λκ. 2, 34-35).

Δυστυχώς οι άνθρωποι, οι προηγούμενοι, εμείς, οι επόμενοι, δεν έ­χο­με αντι­λη­φθή στο διάβα των είκοσι περίπου αιώνων του Χριστιανι­σμού ότι χωρίς τον Χρι­στό στην ζωή μας δεν μπορούμε να πράξωμε κάτι. Το είπε και ο ίδιος «εγώ είμαι το κλήμα, σείς οι κληματόβεργες. Εκείνος πού μένει ενωμένος μαζύ μου και εγώ μαζύ του, αυτός δίνει άφθονο καρπό, επει­δή χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε» (Ιω. 15, 5).

Παρ’όλα αυτά, το Φώς του αναστάντος Χριστού που ευρίσκεται με­σα στην α­γία μας Εκκλησία, μάς χαρίζει πάλι, και σήμερα και συνεχώς τους εργάτες του αγίου Ευαγγελίου, τού καλού μηνύματος της χαράς και της αγαλλιάσεως, μπρο­στά στην αιωνιότητα και στην σωτηρία μας. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι ο Χριστός με την ανάστασή του μάς εχάρισε την αναστημένη εν Χριστώ ζωή μας. Γι’αυτό το ουράνιο φώς της εκ νεκρών αναστάσεως του Σωτήρος γράφει τον 4^ο  μ.Χ. αιώνα ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως: «Πάσχα του Κυρίου, Πάσχα, και πάλι θα πώ Πάσχα προς τιμή τής αγίας Τριά­δος. Αυ­τή είναι για εμάς η εορτή των εορτών και η πανήγυρη των πανηγύρεων, η ο­ποία τόσο πολύ ξεπερνά όχι μόνο τις ανθρώπινες εορτές και αυτές πού προ­έρ­χονται από την γή, αλλά ακόμη και εκείνες τού ιδίου του Χριστού και όσες τε­λούνται προς τιμή του, όσο ξεπερνά ο ήλιος τα αστέρια. Είναι μεν καλή και η χθε­σινή μας λαμπροφορία και η φωταψία, την οποία εκάναμε, και ο καθέ­νας μό­νος του και όλοι μαζύ από κοινού, και κατά την οποία κάθε άνθρωπος και σχεδόν κάθε τι το οποίο έχει αξία, το κατεφωτίσαμε με πλήθος πυρσών την νύ­χτα, πράγμα το οποίο αποτελεί σύμβολο του μεγάλου φωτός, όπως και ο ουρα­νός φωτίζει από επάνω, καταυγάζοντας όλο τον κόσμο με την ω­ραιότητά του, ό­πως οι υπερουράνιες φύσεις και οι άγγελοι… αλλά είναι α­κό­μη ωραιότερη και πιο επίσημη η σημερινή». Ο ίδιος πάλι άγιος ιεράρχης και οικουμενικός διδάσκα­λος σε ένα θαυμάσιο ύμνο του ‘στον Χριστό, μετά από την σιωπή, στο Πάσχα’, γρά­φει: «Σήμερα ο μέγας Χριστός από τους νεκρούς πού έσμιξε, σηκώθηκε, και τού θανάτου έσπασε το κεντρί, και συν­έτριψε τις σκοτεινές πόρτες του αγέλα­στου άδη, και έδωσε ελευθερία στις ψυχές. Σήμερα, αναπηδώντας από το μνήμα, φά­νηκε στους θνητούς, πού γι΄ αυτούς γεννήθηκε, πέθανε και αναστήθηκε από τους νεκρούς, ώστε ξαναγεννημένοι, και τον θάνατο ξεφεύγοντας, να ανεβούμε μα­ζύ του καθώς φεύγει από εδώ. Σήμερα ο ολόφωτος μέγας χορός των αγγέλων σὲ περιβάλλει ολόχαρος, μέλποντας τον επινίκιο ύμνο. Σήμερα η φωνή μου αν­τή­χησε, τα κλεισμένα από την σιωπή χείλη ελευθερώνοντας, και με έχεις πιά υ­μνητική κιθάρα. Μέσα μου θυσίασα τον δικό μου νού στον αιώνιο Νού, στον Λό­γο του Θεού τον δικό μου λόγο, και έπειτα θα θυσιάσω και στο μεγάλο άγιο Πνεύ­μα, εάν το θέλη».

Είναι γεγονός ότι η Ανάσταση από τους νεκρούς, του Κυρίου ημών Ιησού Χρι­στού τού Υιού και Λόγου του Θεού, δημιούργησε την επαναφο­ρά, προσέφερε την ισορροπία, εχάρισε την αγαλλίαση, συνένωσε τα αρ­χαία δώρα του παραδείσου επί της γής, με τα άκτιστα, τα αιώνια και τα φωτισμένα της ουρανίου βασιλείας, επανέφερε τον άνθρωπο στην μακα­ριότητα της αιωνίου αγάπης και ζωής, πού εί­ναι ο ίδιος, ο άγιος τρια­δικός Θεός μας. Αυτήν την ευλογημένη χαρά πού μάς ε­χά­ρι­σε μέσα από την ανάστασή του ο Χριστός ψάλλει σήμερα η αγία μας Εκκλη­σία με συγ­κλονιστικούς και μοναδικούς ύμνους, με πρώτο το αρχαιότατο γνω­στό σε όλους απολυτίκιο τού Πάσχα: «Ο Χριστός ανεστήθη από τούς νε­κρούς, αφού με τον θάνατό του συνέτριψε τον θάνατο και εχάρισε ζωή στους νεκρούς πού ευ­ρί­σκονται μέσα στα μνήματα». Ο Χριστός με την ανά­στασή σου μάς εχάρισε την ζωντανή ελπίδα, πού είναι ο ίδιος. Γράφει ο άγιος απόστολος Πέτρος: «Ευλογημέ­νος νά είναι ο Θεός, ο Πατέρας του Κυ­ρίου μας Ιησού Χριστού, πού από μεγάλη ευ­σπλαγχνία μάς ξαναγέννησε σε μία καινούργια ζωή με την ανάσταση του Ιη­σού Χριστού. Έτσι τώρα μπο­ρείτε να ελπίζετε πραγματικά σε μία κληρονομία φυ­λαγ­μένη για σάς στους ουρανούς, πού δεν φθείρεται, δεν έχει κάτι το βέβηλο και δεν μαραίνεται πο­τέ. Με την πίστη θα σάς περιφρουρή η δύναμη τού Θεού έ­ως ότου έλθει η σω­τηρία, πού είναι κιόλας έτοιμη να φανερωθή κατά τους εσχά­τους χρό­νους. Με την σκέψη αυτή να αισθάνεσθε αγαλλίαση, έστω και εάν χρεια­σθή προς το παρόν να στενοχωρηθήτε για λίγο από ποικίλες δοκιμασίες» (Α’ Πέτρ. 1, 3-6).

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπό­λε­ως στα τέλη του 4^ου μ.Χ. αιώνος στον περίφημο λόγο του στο άγιο Πά­σχα, μεταφέροντας αυ­τήν την αιωνία χαρά της αναστάσεως του Χριστού γράφει: «Είναι κατάλληλη στιγμή σήμερα να αναφωνήσωμε όλοι εμείς εκεί­νο πού είπε ο μακάριος Δαβίδ. ‘ποιός μπορεί να διηγηθή την δύναμη του Κυ­ρίου, να εξυμνήση όλες τίς δόξες του; (Ψαλμ. 105, 2). Νά λοιπόν, έφθασε η ποθη­τή για εμάς και σωτήρια εορτή, η αναστάσιμη ημέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η προϋπόθεση της ειρήνης, η αφορμή τής συμφιλιώσεως, η εξαφά­νιση των πολέμων, η κατάργηση τού θανά­του, η ήττα τού διαβόλου. Σήμερα οι άνθρωποι αναμείχθηκαν με τούς αγγέλους και αυτοί πού έχουν σώμα προσφέρουν την δοξολογία τους μαζύ με τίς ασώμα­τες δυνάμεις. Σήμερα καταργείται η εξουσία τού διαβόλου, σήμερα λύθηκαν τά δεσμά του θανά­του, εξαφανίσθηκε η νίκη του άδη. Σήμερα είναι ευκαιρία να πούμε τά προ­φητικά εκείνα λόγια ‘πού είναι, θάνατε το κεντρί σου; Πού είναι, άδη, η νίκη σου; (Α’ Κορ. 15, 55- 57) Σήμερα ο Κύριός μας, ο Χριστός, συνέτριψε τίς χάλ­κινες πύλες και εξαφάνισε τον ίδιο τον θάνατο. Και γιατί λέγω τον ίδιο τον θάνα­το;  Άλλαξε το όνομά του, επειδή δεν λέγεται πια θάνατος, αλλά κοίμηση και ύπνος. Επειδή πριν από τον ερχομό του Χριστού και την φροντίδα του για τον άνθρωπο με την σταύρωσή του, ήταν φοβερό και το ίδιο το όνομα τού θα­νά­του. Επειδή ο πρώτος άνθρωπος, αφού δημιουργήθηκε, καταδικαζόταν να ακούη αυ­τό, σαν μία κάποια μεγάλη τιμωρία. ‘την ημέρα πού θα φάγης, θα πεθάνης ο­πωσδήποτε (Γεν. 3, 17). Και ο μακάριος Ιώβ με αυτό το όνομα τον ωνόμασε λέ­γοντας. ‘ο θάνατος είναι ανάπαυση στον άνθρωπο’ (Ιώβ 3,23). Και ο προφήτης Δα­βίδ ­έλεγε.‘ο θάνατος των αμαρτωλών είναι κακός’ (Ψαλμ. 33, 22). Και ωνο­μα­ζόταν όχι μόνο θάνατος ο χωρισμός τής ψυχής από το σώμα αλ­λά και ο ά­δης… Αφ΄ ότου όμως ο Χριστός, ο Θεός μας, προσφέρθηκε θυ­σία και αναστή­θηκε, εβγαλε από την μέση και αυτές τίς ονομασίες ο φιλάν­θρωπος Κύριος και έφερε καινούργια και παράξενη συμπεριφορά στη ζωή μας. Επειδή αντί για θα­να­τος λέγεται στο εξής κοίμηση και ύπνος η αναχώ­ρηση από την παρούσα ζωή».

Αγαπητοί μου,

Μέσα στον βασανισμένο κόσμο μας, όπου, τελευταία, ο θάνατος, ο πόλεμος, η αρρώστεια, η απελπισία, η δολοφονία, η μοναξιά, η φτώχεια, η ανέχεια, η α­μαρ­τία, η ασυδοσία, η εκμετάλλευση, τα πρόσκαιρα αγα­θά, η κούφια δόξα, η α­νοη­σία, η υποκρισία και η εγωϊστική κραιπάλη βασιλεύουν, μέσα σε αυτόν τον κό­σμο αναστήθηκε ο Χριστός μας. Αυτός είναι η σωτηρία και το αιώνιο Φώς. Εάν δεν είμεθα μαζύ του, τότε θα δια­λυθούμε και θα καταστραφούμε.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, αδελφοί,

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ, αδελφοί,

για όλους τους ανθρώπους,

για ολόκληρο τον κόσμο, για τα παιδιά μας,

για σένα και για μένα. Αμήν.

Με εγκάρδιες πατρικές ευχές

και πασχαλινές ευλογίες

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

V Ο ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ