Υπογράφηκε την Παρασκευή η σύμβαση ανάμεσα στο Δήμο Καβάλας και στον ανάδοχο εργολάβο για την αναμόρφωση (εκ βάθρων όπως φαίνεται) του δημοτικού γηπέδου στο Περιστέρι.
Είναι ένα μεγάλο, εξ απόψεως δαπάνης, έργο του Δήμου που αγγίζει και ίσως ξεπεράσει και τις 700 χιλιάδες ευρώ.
Με την ευκαιρία αυτή θα έπρεπε, νομίζουμε, να ξανασυζητήσουμε και να ξανασκεφτούμε την μετονομασία αυτού του ιστορικού για την πόλη μας αθλητικού χώρου που πλησιάζει σε μερικά χρόνια να γιορτάσει τον ένα αιώνα λειτουργίας του.
Υπάρχουν τρεις τουλάχιστον λόγοι που καθιστούν άτυχη και άστοχη την διαδικασία που ακολουθήθηκε για να πάρει το συγκεκριμένο γήπεδο το όνομα που έχει εδώ και 35 χρόνια.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να γνωρίζουν οι Καβαλιώτες ότι η αθλήτρια της οποίας το όνομα φέρει το συγκεκριμένο γήπεδο δεν αγωνίστηκε ποτέ σ’ αυτόν το αθλητικό χώρο. Διότι όταν πρωτομπήκε στους στίβους το 1969 σε ηλικία 13 ετών υπήρχε ήδη το Εθνικό στάδιο (το σημερινό «Ανθή Καραγιάννη») και από εκεί ξεκίνησε την αθλητική της διαδρομή. Συναισθηματικά δηλαδή ο άνθρωπος αυτός δεν έχει καμία απολύτως σύνδεση μ’ αυτό το γήπεδο.
Το δεύτερο, σημαντικότερο και καταλυτικό στοιχείο της ιστορίας είναι ότι το 1984 στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λος Άντζελες η συγκεκριμένη αθλήτρια βρέθηκε μετά από σχετικό έλεγχο ντοπαρισμένη με απαγορευμένη ουσία και αποκλείστηκε τόσο από εκείνους τους αγώνες όσο και από την Παγκόσμια Ομοσπονδία (IAAF) για τα δύο επόμενα χρόνια από κάθε συμμετοχή της σε αγώνες. Και μόνον γι’ αυτό το λόγο θα έπρεπε άμεσα οι αρμόδιοι εκείνη την εποχή να αποκαθηλώσουν την ονομασία του σταδίου την οποία ωστόσο φέρει μέχρι σήμερα. Είναι δυνατόν να τιμούμε κάποιον αθλητή δίνοντας το όνομά του σε έναν αθλητικό χώρο και προβάλλοντάς τον μ’ αυτόν τον τρόπο στη νεολαία σαν πρότυπο και σαν ίνδαλμα την ώρα που συλλαμβάνεται να χρησιμοποιεί απαγορευμένες ουσίες και φάρμακα για να βελτιώσει τις επιδόσεις του;
Ο τρίτος λόγος για να αλλάξει όνομα το δημοτικό στάδιο στην περιοχή του Περιστερίου είναι ότι ο άνθρωπος του οποίου το όνομα φέρει αυτός ο αθλητικός χώρος δεν διατηρεί εδώ και πολλές δεκαετίες κανέναν ουσιαστικό δεσμό με την Καβάλα. Έχει αποκοπεί τελείως. Δραστηριοποιήθηκε μάλιστα αυτοδιοικητικά σε προάστιο της Αθήνας όπου εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος και έγινε και αντιδήμαρχος, αργότερα εξελέγη περιφερειακός σύμβουλος με τον συνδυασμό της Φώφης Γεννηματά ενώ το 2010 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα με το συνδυασμό του Νικήτα Κακλαμάνη.
Πέρα όμως από όλα αυτά η πόλη φέρνει στη πλάτη της και ένα βαρύ φορτίο. Ένα χρέος που πρέπει κάποια στιγμή να το ξεπληρώσει.
Ένας μεγάλος Καβαλιώτης αθλητής, ένας εκπληκτικός άνθρωπος, ο Ευθύμης (Μίμης) Δαβιτζόγλου ξεκίνησε τη σύντομη αλλά τόσο λαμπρή αθλητική του διαδρομή από το στάδιο αυτό. Ξεκίνησε να προπονείται και να αγωνίζεται στο καρβουνίδι του δημοτικού σταδίου με προπονητή τον καθηγητή γυμναστικής στα χρόνια του ’60 Πέτρο Παπαγεωργίου και κατάφερε στα λίγα χρόνια που έζησε να φέρει στην Καβάλα πολλές σημαντικές πανελλήνιες και διεθνείς διακρίσεις.
Η πόλη μας του οφείλει μια τιμή. Μια μεγάλη τιμή όσο μεγάλες ήταν και η διακρίσεις που και εκείνος της χάρισε. Τώρα, γρήγορα, άμεσα. Για να προλάβει να το χαρεί και η χαροκαμένη μάνα του.
Δεν είναι μια εύκολη απόφαση για μια δημοτική αρχή. Κυρίως τώρα που πλησιάζουν σιγά – σιγά και οι εκλογές. Όμως η τοπική κοινή γνώμη καταλαβαίνει και μπορεί να ξεχωρίσει και να εκτιμήσει τις δίκαιες αποφάσεις. Γιατί η μετονομασία αυτού του ιστορικού αθλητικού χώρου σε στάδιο «Ευθύμιος Δαβιτζόγλου» θα είναι μια δίκαιη απόφαση που θα έχει μια πλατιά, μια οικουμενική αποδοχή.
Ας το σκεφτεί λοιπόν η δημοτική αρχή κι ας το υλοποιήσει άμεσα φέρνοντάς το στο επόμενο κιόλας δημοτικό συμβούλιο.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
