Γεννήθηκε το 1933 στην Καβάλα. Πατέρας του ήταν ο πρόσφυγας Ρώσος τοπογράφος μηχανικός Βίκτωρ Ρουδομέτωφ (Μπαρναούλ 1888 – Καβάλα 1968) και η μητέρα του Καβαλιώτισσα.
Τελείωσε το Γυμνάσιο Καβάλας και το 1952 έδωσε εξετάσεις για το Πολυτεχνείο. Κόπηκε στην έκθεση (!) και υποχρεώθηκε να πάει στο πολυτεχνείο του Ντάρμσταντ και φοίτησε στο επτά εξαμήνων αγγλόφωνο τμήμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής του.
Επέστρεψε στην Καβάλα όπου άνοιξε τεχνικό γραφείο και ασχολήθηκε με εκπόνηση τοπογραφικών, αρχιτεκτονικών, μηχανολογικών μελετών και με κατασκευές. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 όμως, ασχολήθηκε αποκλειστικά με την κατασκευή πολυκατοικιών, ενώ διατηρούσε με τη σύζυγο του κ. Παναγιώτα το πολύ εξειδικευμένο κατάστημα ειδών σχεδίου απ’ όπου όλοι οι μηχανικοί εξυπηρετούμασταν πλήρως.
Συγχρόνως με την επιστροφή του στην Καβάλα ξεκίνησε να συλλέγει βιβλία και αρχειακό υλικό, ίσως για να αναπληρώσει τη χαμένη από τους Βουλγάρους βιβλιοθήκη τού ομοίως φιλίστορα πατέρα του.
Ήταν το 1996 όταν συνειδητοποίησε ότι το υλικό που είχε συγκεντρώσει είχε αυξηθεί πολύ, οπότε αποφάσισε να δημιουργήσει το περίφημο Ι.Λ.Α.Κ με το οποίο τον ταυτίσαμε. Η καλή στιγμή του ιδρύματος ήταν το 2000-2001, οπότε με το πρόγραμμα STAGE του ΟΑΕΔ, μπόρεσε να προσλάβει Καβαλιώτες ειδικούς για να ξεκινήσει η καταγραφή του αρχειακού υλικού. Στη συνέχεια όμως ελλείψει πόρων, το βάρος της καταγραφής περιορίστηκε στον ίδιο και στην ακούραστη και πάντα γελαστή σύζυγό του.
Τον θυμάμαι πάντα στον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας, τέρμα Ομονοίας, να μου ανοίγει ο ίδιος την πόρτα του μικρού διαμερίσματος, όπου η λέξη αδιαχώρητο δεν αρκούσε να το χαρακτηρίσει. Πνιγμένος στα βιβλία και στα χαρτιά, εργαζόταν συνεχώς, με τη βοήθεια φακού, με τις γάτες του παρέα. Και όμως, από δω εκδόθηκαν δεκάδες ιστορικά βιβλία, από τα οποία νομίζω ότι γι’ αυτόν το σημαντικότερο ήταν «Οι Ρώσοι εμιγκρέδες της Καβάλας 1922-1926», φόρος τιμής στον πατέρα του. Εδώ όμως, οργανώθηκαν και τρία ιστορικά συνέδρια για την Καβάλα και τα Βαλκάνια, ενώ γράφηκαν και δεκάδες προσωπικές του εισηγήσεις για ιστορικά συνέδρια.
Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια έχαιρε μεγάλης αποδοχής στην πόλη. Φορείς και πολλά έγκυρα τοπικά περιοδικά τον τίμησαν κατά καιρούς, γεγονός ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα. Η μεγαλύτερη τιμή θα του αποδιδόταν στο προσεχές ιστορικό συνέδριο του Δήμου, που ορίστηκε στο τέλος του Νοεμβρίου και στο οποίο, θα ήταν και Πρόεδρος και εισηγητής του.
Την Παρασκευή 27 Οκτωβρίου όμως, η είδηση του θανάτου του έπεσε βαριά στην πόλη μας. Δυστυχώς δεν θα τον ξαναδούμε να πρωτοστατεί στους αγώνες της πόλης, να μιλάει για τον κοσμοπολιτισμό της κατά το μεσοπόλεμο, για τα δεινά των Βουλγαρικών κατοχών, αλλά και να ονειρεύεται ένα λαμπρό μέλλον γι’ αυτήν.
Φεύγοντας όμως, άφησε πίσω του και το αρχείο του Ι.Λ.Α.Κ., το οποίο προτείνω ο Δήμος να το στεγάσει στο Παλιό Λαογραφικό Μουσείο στην οδό Φιλίππου, που τα τελευταία χρόνια δεν έχει ουσιαστική χρήση. Ως κτίριο πληροί τις προϋποθέσεις. Έχει δύο ισόγειες αίθουσες όπου μπορούν να στεγαστούν τα βιβλιοστάσια και πολλές άλλες για το υπόλοιπο υλικό, ακόμη και για περιοδικές εκθέσεις. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι ο γιός του, καθηγητής Βίκτωρ Ρουδομέτωφ θα το δωρίσει στο Δήμο, όπως πολύ σωστά έκαναν πρόσφατα και οι κληρονόμοι του Γεωργίου Αστεριάδη, για το δικό του αρχείο. Θα είναι εξαιρετική ενέργεια και μεγάλη προσφορά για όσους ασχολούνται με την ιστορία της πόλης, καθώς θα έχουν πλέον ελεύθερη πρόσβαση στο άγνωστο αρχείο, αφού φυσικά αυτό ταξινομηθεί, από ειδικούς.
ΑΝΤΙΟ κ. ΝΙΚΟ ΡΟΥΔΟΜΕΤΩΦ. Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΣΕΣ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΘΑΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΕΜΑΘΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ. ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ!
Σαπφώ Αγγελούδη-Ζαρκάδα
