ΑΥΤΟΙ, ΟΛΟΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ, Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ – ESSI, TUTTI LO SANNO, L’IMPERO STATUNITENSE È LA MALATTIA DEL MONDO
Η Ουκρανία μπορεί να σωθεί μόνο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όχι στο πεδίο της μάχης. Δυστυχώς, αυτό το σημείο δεν γίνεται κατανοητό από ουκρανούς πολιτικούς όπως ο Oleg Dunda, μέλος του Rada, ο οποίος έγραψε πρόσφατα ένα άρθρο σε αυτόν τον ιστότοπο su questo sito ενάντια στην επανειλημμένη έκκλησή μου για διαπραγματεύσεις, γράφει ο Jeffrey Sachs.
Ο Ντούντα πιστεύει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα σώσουν την Ουκρανία από τη Ρωσία. Το αντίθετο ισχύει. Η Ουκρανία πρέπει να σωθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Κίεβο ενσαρκώνει τον περίφημο αφορισμό του Χένρι Κίσινγκερ: «Το να είσαι εχθρός της Αμερικής μπορεί να είναι επικίνδυνο, αλλά το να είσαι φίλος είναι μοιραίο».
Πριν από τριάντα χρόνια, η Ουκρανία αγκαλιάστηκε από τους Αμερικανούς νεοσυντηρητικούς, πεπεισμένους ότι ήταν το τέλειο εργαλείο για την αποδυνάμωση της Ρωσίας. Οι νεοσυντηρητικοί-neoconn είναι οι ιδεολογικοί υποστηρικτές της αμερικανικής ηγεμονίας, δηλαδή του δικαιώματος και της ευθύνης των ΗΠΑ να είναι η μόνη υπερδύναμη στον κόσμο και ο παγκόσμιος αστυνομικός (όπως περιγράφεται, για παράδειγμα, στην έκθεση του 2000 του Project for a New American Century, Σχεδίου για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα, “Rebuilding America’s Defenses“).
Οι neocons επέλεξαν τρεις μεθόδους για να ωθήσουν την ισχύ και την επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουκρανία: πρώτον, την ανάμειξη στην εσωτερική πολιτική της χώρας. Δεύτερον, επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, παρά την κόκκινη γραμμή της Ρωσίας. Τρίτον, να εξοπλίσουν την Ουκρανία και να εφαρμόσουν οικονομικές κυρώσεις ώστε να νικήσουν τη Ρωσία.
«Έλα μαζί μας στον ένδοξο παράδεισο της γης του ΝΑΤΟ και θα είσαι ασφαλής για πάντα». Αυτή ήταν η γλυκιά φαντασίωση που ψιθύρισαν στο αυτί της Ουκρανίας τη δεκαετία του 1990 και οι φιλοευρωπαίοι ουκρανοί πολιτικοί, κυρίως στο δυτικό τμήμα της χώρας, πίστεψαν πραγματικά ότι η Ουκρανία θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Δημοκρατία της Τσεχίας το 1999.
Η ιδέα της επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ήταν ανόητη και επικίνδυνη. Από τη σκοπιά της Ρωσίας, η επέκταση του ΝΑΤΟ στην κεντρική Ευρώπη το 1999 ήταν βαθιά αμφισβητήσιμη και αντιπροσώπευε μια σοβαρή παραβίαση της επίσημης υπόσχεσης solenne promessa των Ηνωμένων Πολιτειών ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί «ούτε ένα εκατοστό προς τα ανατολικά», αλλά δεν ήταν θανατηφόρα για τα συμφέροντα της Ρωσίας. Αυτές οι χώρες δεν συνορεύουν με την ηπειρωτική Ρωσία.
Η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ωστόσο, θα σήμαινε την απώλεια του ρωσικού ναυτικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη και την προοπτική των πυραύλων ηπα λίγα λεπτά από τη ρωσική ηπειρωτική χώρα.
Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε προοπτική η Ρωσία να αποδεχτεί τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Ο σημερινός διευθυντής της CIA, Γουίλιαμ Μπερνς, το είπε σε ένα σημείωμα una nota στην Υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις-Condoleezza Rice όταν ήταν πρέσβης των Ηπα στη Μόσχα το 2008. Το σημείωμα είχε τον περίφημο τίτλο «Nyet σημαίνει Nyet».
Ο Μπερνς έγραφε: «Η είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είναι η πιο φωτεινή από όλες τις κόκκινες γραμμές για τη ρωσική ελίτ (όχι μόνο για τον Πούτιν). Σε περισσότερα από δυόμισι χρόνια συνομιλιών με τους κυριότερους ρώσους παίκτες, από εκείνους που σέρνουν τις αρθρώσεις τους στα σκοτεινά απόμερα του Κρεμλίνου μέχρι τους οξύτερους φιλελεύθερους επικριτές του Πούτιν, δεν έχω βρει ακόμη κάποιον που να βλέπει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ ως κάτι διαφορετικό από μια άμεση πρόκληση για τα ρωσικά συμφέροντα».
Οι νεοσυντηρητικοί ποτέ δεν περιέγραψαν αυτή τη ρωσική πορεία συμπεριφοράς στην αμερικανική ή παγκόσμια κοινή γνώμη, ούτε τότε ούτε τώρα. Διπλωμάτες και μελετητές υψηλού επιπέδου στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα σχετικά με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ γενικά τη δεκαετία του 1990, όπως τεκμηριώθηκε πρόσφατα λεπτομερώς recentemente documentato in dettaglio.
Οι ουκρανοί και οι υποστηρικτές τους επιμένουν ότι η Ουκρανία έχει το «δικαίωμα» να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. και οι Ηνωμένες Πολιτείες το λεν lo dicono επανειλημμένα. Η πολιτική του ΝΑΤΟ αναφέρει ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ είναι θέμα μεταξύ του ΝΑΤΟ και της υποψήφιας χώρας, και ότι δεν αφορά τη Ρωσία ή άλλες Χώρες εκτός Συμμαχίας.
Είναι παράλογο. Θα αρχίσω να πιστεύω αυτή τη δήλωση όταν ο ναύαρχος John Kirby δηλώσει από το βήμα του Λευκού Οίκου ότι το Μεξικό έχει το «δικαίωμα» να καλέσει την Κίνα και τη Ρωσία να στήσουν στρατιωτικές βάσεις κατά μήκος του Ρίο Γκράντε, με βάση την ίδια «πολιτική ανοιχτής πόρτας» του ΝΑΤΟ. Το δόγμα Monroe ομολογεί ακριβώς το αντίθετο εδώ και δύο αιώνες.
Οι νεοσυντηρητικοί λοιπόν προετοίμασαν την Ουκρανία στην καταστροφή. Στην πραγματικότητα, η ουκρανική κοινή γνώμη είχε αντιληφθεί την αλήθεια και είχε αντιταχθεί σε συντριπτική πλειοψηφία στην ένταξη στο ΝΑΤΟ μέχρι την ανταρσία του 2014 που ανέτρεψε τον ουκρανό Πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς-Viktor Yanukovych.
Ας ανατρέξουμε στη χρονολογία αυτής της ανόητα λανθασμένης αμερικανικής πολιτικής. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να ανακατεύονται εντατικά στην ουκρανική πολιτική.
Παρά τα δισεκατομμύρια δολάρια για το χτίσιμο, σύμφωνα με τη Victoria Nuland, secondo Victoria Nuland, της ουκρανικής «δημοκρατίας», δηλαδή για να φέρουν την Ουκρανία προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και μακριά από τη Ρωσία, η ουκρανική κοινή γνώμη παρέμεινε σθεναρά ενάντια στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και το 2010 εξέλεξε τον Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος υποστήριζε ανοιχτά την ουδετερότητα.
Τον φεβρουάριο του 2014, η ομάδα του Ομπάμα ευθυγραμμίστηκε ενεργά με τους παραστρατιωτικούς νεοναζί, οι οποίοι εισέβαλαν σε κυβερνητικά κτίρια στις 21 φεβρουαρίου και ανέτρεψαν τον Γιανουκόβιτς την επόμενη μέρα, μεταμφιεσμένοι ως «επανάσταση της αξιοπρέπειας». Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνώρισαν αμέσως τη νέα κυβέρνηση.
Το απροσδόκητο υποκλαπέν τηλεφώνημα telefonata intercettata μεταξύ της Νούλαντ και του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ουκρανία Τζέφρι Πάιατ-Geoffrey Pyatt, όπου συζητούν για το ποιοι θα πρέπει να είναι μέρος της νέας ουκρανικής κυβέρνησης αρκετές εβδομάδες πριν από την ανταρσία, καταδεικνύει το επίπεδο της αμερικανικής ανάμειξης.
Η μετά τις ταραχές κυβέρνηση στην Ουκρανία ήταν γεμάτη με μισητές της Ρωσίας και υποστηριζόταν από ακροδεξιούς εξτρεμιστές παραστρατιωτικούς όπως η Ταξιαρχία Αζόφ.
Όταν η εθνοτικά ρωσική περιοχή του Ντονμπάς διαχώρισε τη θέση της από την ανταρσία και ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη, η κεντρική κυβέρνηση επέλεξε τον δρόμο της βίας. Μια ειρηνευτική συμφωνία, γνωστή ως Minsk II, επιτεύχθηκε το 2015, η οποία θα τερμάτιζε τις μάχες επεκτείνοντας την αυτονομία στις εθνικά ρωσικές περιοχές του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ.
Δυστυχώς, η Ουκρανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες υπονόμευσαν τη συνθήκη, παρόλο που την είχαν δημοσίως επικυρώσει. Η συνθήκη ήταν απλώς ένα προσωρινό μέτρο (σύμφωνα με την γερμανίδα καγκελάριο Angela Merkel) για να δώσει στην Ουκρανία τον χρόνο να φτιάξει τον στρατό της.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στείλει όπλα στην Ουκρανία για να οικοδομήσει τις ένοπλες δυνάμεις της, να τις καταστήσουν διαλειτουργικές με το ΝΑΤΟ και να υποστηρίξουν την ανακατάκτηση περιοχών με τη βία.
Η επόμενη διπλωματική ευκαιρία για να σωθεί η Ουκρανία ήρθε τον δεκέμβριο του 2021, όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν πρότεινε μια συνθήκη ΗΠΑ-Ρωσίας σχετικά με τις εγγυήσεις ασφαλείας, ζητώντας τον τερματισμό της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, μεταξύ άλλων θεμάτων (συμπεριλαμβανομένου του επείγοντος ζητήματος της τοποθέτησης αμερικανικών πυραύλων κοντά στη Ρωσία).
Αντί να διαπραγματευτεί, ο Μπάιντεν είπε για άλλη μια φορά κατηγορηματικά όχι στον Πούτιν για το θέμα του τερματισμού της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Μια άλλη διπλωματική ευκαιρία για τη διάσωση της Ουκρανίας προέκυψε τον μάρτιο του 2022, λίγες μέρες μετά την έναρξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» της Ρωσίας, που ξεκίνησε στις 24 φεβρουαρίου.
Η Ρωσία είπε ότι θα σταματήσει τον πόλεμο εάν η Ουκρανία αποδεχτεί την ουδετερότητα. Ο Ζελένσκι δέχτηκε, ανταλλάχθηκαν έγγραφα και σχεδόν επετεύχθη μια ειρηνευτική συμφωνία.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον πρώην ισραηλινό πρωθυπουργό Naftali Bennett, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, ιδίως το Ηνωμένο Βασίλειο, παρενέβησαν για να εμποδίσουν τη συμφωνία, λέγοντας στην Ουκρανία να συνεχίσει να πολεμά. Πρόσφατα, ο Μπόρις Τζόνσον δήλωσε ότι η Ουκρανία πρέπει να συνεχίσει να αγωνίζεται για τη διατήρηση της «δυτικής ηγεμονίας».
Η Ουκρανία μπορεί ακόμα να σωθεί μέσω της ουδετερότητας salvata attraverso la neutralità, παρόλο που εκατοντάδες χιλιάδες ζωές χάθηκαν από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων.
Και τα άλλα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των συνόρων, μπορούν να επιλυθούν μέσω της διπλωματίας. Οι θάνατοι μπορούν να σταματήσουν τώρα, πριν περισσότερες καταστροφές χτυπήσουν την Ουκρανία και ολόκληρο τον κόσμο. Όσον αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες, 30 χρόνια νεοσυντηρητικής κακής διακυβέρνησης είναι ήδη αρκετά.
(Μετάφραση του l’AntiDiplomatico)
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος
La Bottega del Barbieri
