Γράφει η Λιάνα Δουτσίνη
Φιλόλογος, Κοινωνική Λειτουργός,
Μέλος Συμβουλίου Δημοτικής Κοινότητας Καβάλας
Η νεανική παραβατικότητα συνιστά ένα σύνθετο φαινόμενο, το οποίο τελευταία απασχολεί έντονα την κοινωνία και το κράτος με το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο να βρίσκεται «σε πανικό».
Παρακολουθώντας κανείς διαχρονικά το φαινόμενο της ανήλικης παραβατικότητας σίγουρα διαπιστώνει τελευταία μια ποιοτική μεταβολή. Πιο συγκεκριμένα, αυτό που προκαλεί ανησυχία και αμηχανία είναι η σκληρότητα απέναντι στα θύματα, η εξοικείωση απέναντι στη βία και στην πρόκληση πόνου.
Είναι σημαντικό να γίνει μια ψύχραιμη αναζήτηση των πραγματικών αιτιών του φαινομένου. Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε πως μόνο η αυστηροποίηση των ποινών, η έμφαση στην καταστολή και οι τιμωρητικές προσεγγίσεις δεν φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Χρειάζεται να δοθεί έμφαση στον τομέα της πρωτογενούς πρόληψης, μέσω προγραμμάτων που καλλιεργούν στα παιδιά δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων, διαχείρισης θυμού, διαπραγμάτευσης και αποτελεσματικής έκφρασης των συναισθημάτων.
Είναι καθοριστικής σημασίας όλη αυτή η εκπαίδευση να γίνεται στο πλαίσιο ομάδων, με έμφαση στην συμπερίληψη. Επιπλέον, απαιτείται ενίσχυση και ενδυνάμωση των οικογενειών που βρίσκονται σε ευαλωτότητα και σε συνθήκες που ευνοούν την εκδήλωση παραβατικής συμπεριφοράς.
Τέλος, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι κανένα παιδί δεν γεννιέται θύτης. Η βία «διδάσκεται», ευτυχώς όμως «διδάσκεται» και η αλληλεγγύη, η συνεργασία, η ενσυναίσθηση και η συλλογικότητα. Με υπευθυνότητα και ψυχραιμία χρειάζεται να δράσουμε συλλογικά και να αγκαλιάσουμε τους νέους μας αντί να τους φοβόμαστε.
