Ο Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Ν. Καβάλας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, συμμετείχε σε εκδήλωση με θέμα «Η Κοινωνία απέναντι στη Βία», που διοργανώθηκε τη Δευτέρα 27 Νοεμβρίου στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών από τον Βουλευτή Β’ Αθηνών, Γιώργο Κουμουτσάκο.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης, είκοσι πολίτες με ειδική γνώση αλλά και βιωμένη εμπειρία, αναφέρθηκαν στις διαφορετικές εκφάνσεις της βίας και τους τρόπους εξάλειψής της, καταθέτοντας, σε σύντομες δίλεπτες ομιλίες, το απόσταγμα των απόψεων και των προτάσεών τους για την αντιμετώπιση του επικίνδυνου αυτού φαινομένου.
Ο κ. Παναγιωτόπουλος άνοιξε την εκδήλωση με σύντομο χαιρετισμό, στον οποίο, μεταξύ άλλων, επισήμανε πως στις μέρες που ζούμε, εντοπίζουμε και έναν επιπλέον, υβριδικό τύπο βίας, την απόλυτη ψυχολογική βία, η οποία δεν ασκείται μόνο από οργανωμένες εγκληματικές ομάδες αλλά και από αυταρχικές πολιτικές συμπεριφορές καθεστώτων, διαφορετικών μεταξύ τους, αλλά εντυπωσιακά όμοιων ως προς τον τρόπο λειτουργίας τους. Στον τρόπο που κατασκευάζουν εχθρούς, στοχοποιούν αντιπάλους, καλλιεργούν κλίμα φανατισμού και διχασμού στην κοινωνία, δηλητηριάζουν συστηματικά το μυαλό και την ψυχή των πολιτών, έτσι ώστε η καταφυγή στη βία εναντίον των νομιζόμενων εχθρών του λαού, να φαντάζει ως κανονική συμπεριφορά.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης του κ. Παναγιωτόπουλου.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλό συνάδελφο, Γιώργο Κουμουτσάκο, για την πρόσκληση σε αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα ως προς τη θεματική και ευρηματική, ως προς τη δομή και τη διαδικασία, εκδήλωση, όπου είκοσι πολίτες μιλούν για τη βία και τη στάση της κοινωνίας απέναντι στη βία.
Και επειδή ο χρόνος πιέζει ασκώντας μια κάποιου τύπου «βία» στον ομιλητή, σπεύδω να πω ότι κατά το ποινικό μας δίκαιο, η βία εκδηλώνεται είτε ως φυσική βία (απόλυτη βία) είτε ως ψυχολογική βία, ως μέσο καταναγκασμού του ατόμου.
Και οι δυο μορφές είναι καταδικαστέες από τις οργανωμένες κοινωνίες και τις έννομες τάξεις.
Και οι δυο μορφές οδηγούν σε προσβολή βασικών ατομικών ελευθεριών στον πυρήνα τους, αλλά και προσβάλλουν ευθέως τα υπέρτερα δημόσια αγαθά της κοινωνικής ειρήνης και της δημόσιας ασφάλειας μιας ευνομούμενης δημοκρατικής κοινωνίας.
Στην εποχή μας και στις μέρες που ζούμε ιδιαίτερα, εντοπίζω και ένα υβριδικό τύπο βίας, την ΑΠΟΛΥΤΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΑ και είναι αυτό το είδος της βίας που δεν ασκείται μόνο από οργανωμένες εγκληματικές ομάδες, αλλά και από αυταρχικές πολιτικές συμπεριφορές που ασκούν, διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά εντυπωσιακά όμοια ως προς τον τρόπο λειτουργίας, καθεστώτα.
Στον τρόπο που κατασκευάζουν εχθρούς, στοχοποιούν αντιπάλους, καλλιεργούν κλίμα φανατισμού και διχασμού στην κοινωνία, δηλητηριάζουν συστηματικά το μυαλό και την ψυχή των πολιτών, έτσι ώστε η καταφυγή στη βία εναντίον των νομιζόμενων εχθρών του λαού, να φαντάζει ως κανονική συμπεριφορά.
Αυτή η μορφή της βίας, ως “τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων” κατά τον Isaac Asimov, είναι η πλέον επικίνδυνη κοινωνική συμπεριφορά και οδηγεί στην έξαρση κάθε μορφής φυσικής βίας.
Σε αυτή τη μορφή βίας καλούμαστε ως σώφρονες και ενεργοί πολίτες να υψώσουμε τείχος αντίστασης.
Και ο μόνος τρόπος είναι να εργαστούμε, προκειμένου να επικρατήσει η κατίσχυση των κανόνων του κράτους δικαίου με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης.
Να ισχύσει απαρέγκλιτα για όλους, πλέγμα κανόνων λειτουργίας της έννομης τάξης μέσα σε συνθήκες άμβλυνσης των κοινωνικών αδικιών – οικονομικής φύσεως πρωτίστως.
Σε τελική ανάλυση, η επιστροφή στην κανονικότητα συνιστά το μόνο αποτρεπτικό μέσο κάθε βιαίας συμπεριφοράς.