Το μεσημέρι ξαναπάτησα παρκέ μετά από τρία χρόνια περίπου.
Άξιζε τον κόπο, καθώς ξαναβρέθηκα με τους συμπαίκτες μου της ομάδας της Βουλής για να τιμήσουμε τη μνήμη του μεγάλου Γιάννη Ιωαννίδη, που είχε στην ουσία φτιάξει την ομάδα μπάσκετ των βουλευτών. Για αρκετά χρόνια παίξαμε πολλά ματς για φιλανθρωπικούς σκοπούς, και κάθε Τετάρτη μεσημέρι για δύο ώρες δραπετεύαμε από την δύσκολη πολιτική καθημερινότητα, πάντα υπό τις προπονητικές οδηγίες (κ κάποιες φορές τα βρισίδια) του «Ξανθού».
Αν και δεν ανήκω στην αθλητική του οικογένεια, είχα τη χαρά κ τη τιμή να ζήσω μπασκετικές εμπειρίες κοντά σε αυτή τη μεγάλη προσωπικότητα του ελληνικού αθλητισμού. Σήμερα ήταν κοντά μας η αγαπημένη του σύζυγος Γιούλα, και παρέλαβε τιμής ένεκεν τη φανέλα με τ όνομά του. Θα μείνει αξέχαστος σε όλους, σίγουρα σε μένα.
