Σε περιστατικά που στοιχειοθετούν την απόλυτη καταρράκωση κάθε συνταγματικής, κάθε θεσμικής τάξης, στα όρια της κοινοβουλευτικής ανωμαλίας, αναφέρθηκε κατά την ομιλία του στη χθεσινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, ο Βουλευτής Ν. Καβάλας και Τομεάρχης Δικαιοσύνης της Νέας Δημοκρατίας, Νίκος Παναγιωτόπουλος.
«Με τα πρωτόγνωρα που συμβαίνουν και δεν έχουν καμία σχέση με κοινοβουλευτική «κανονικότητα», ευτελιζόμαστε όλοι μας ως σύνολο και ως σύστημα και αυτή είναι η μεγάλη ζημιά, το μεγάλο τραύμα του κοινοβουλευτισμού. Αυτή η διολίσθηση, η απόλυτη παράνοια, ο κοινοβουλευτικός σουρεαλισμός, είναι και η δικαιολογητική βάση πολλών που αισθάνονται ότι αυτό το σύστημα έχει ευτελιστεί τόσο πολύ, ώστε δεν είναι και τόσο κακό να πάμε προς τις ακραίες πολιτικές συμπεριφορές», επισήμανε ο κ. Παναγιωτόπουλος.
Η ομιλία του κ. Παναγιωτόπουλου αναλυτικά:
«Κύριοι συνάδελφοι, και ειδικότερα κύριε Παρασκευόπουλε, που μόλις κατήλθατε του Βήματος, απορώ πώς δέχεσθε με τόση ευκολία ότι η εκ προοιμίου εκχώρηση, προκαταβολικά, της ψήφου του Βουλευτή για το μέλλον, συνιστά κανονική κοινοβουλευτική συμπεριφορά. Απορώ!
Απορώ τι ομοιότητες βρίσκετε σ’ αυτήν την κοινοβουλευτική αταξία, την απόλυτη απόκλιση από κάθε κοινοβουλευτική δεοντολογία, τουλάχιστον αυτή που έζησε η Βουλή των Ελλήνων από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Τι ομοιότητα βρίσκετε, λοιπόν, μ’ αυτή τη μη κανονικότητα στις περιπτώσεις, για παράδειγμα, του κ. Φωτήλα ή του κ. Μπαργιώτα ή του κ. Θεοχάρη, οι οποίοι ανεξαρτητοποιήθηκαν πρώτα από τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες στις οποίες ανήκαν και μετά από ένα ικανό χρονικό διάστημα δήλωσαν ότι προσχωρούν σε μία άλλη Κοινοβουλευτική Ομάδα; Υπεύθυνη δήλωση, όμως, δεν υπέγραψαν για το μέλλον, γι’ αυτά που θα κληθούν να ψηφίσουν στο μέλλον, λέγοντας από τώρα ότι θα τα ψηφίζουν! Ποια είναι η ομοιότητα που βρίσκετε σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
Πριν από δύο εβδομάδες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που ακόμα παριστάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε, αν και είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά, αρχίσαμε να βλέπουμε όλα αυτά τα παράξενα και να μην αντιδρούμε, διότι, ξέρετε, η βασική εκδήλωση της φαρισαϊκής συμπεριφοράς είναι όταν διυλίζεις τον κώνωπα, αλλά καταπίνεις την κάμηλο, όταν έρχεσαι να βελτιώσεις τον Κανονισμό της Βουλής σε ήσσονος σημασίας ζητήματα, παράλληλα αναθεωρείς και το Σύνταγμα, αλλά δέχεσαι τις υπεύθυνες δηλώσεις Βουλευτών για μελλοντική δήλωση πρόθεσης ψήφου. Ποιος Κανονισμός της Βουλής τώρα!
Πριν από δύο εβδομάδες, λοιπόν, γεννήθηκε το σύστημα των εναλλασσόμενων κυβερνητικών πλειοψηφιών, μία για την ψήφο εμπιστοσύνης και μία άλλη για την υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Άλλη σύνθεση στη μία πλειοψηφία, άλλη στην άλλη. Δεν το λες και «κανονικότητα»!
Την περασμένη εβδομάδα είχαμε την περίφημη υπόθεση του ανθρακούχου ποτού. Ακόμα γελάμε όλοι μεταξύ μας εδώ πέρα μέσα. Προσέξτε, δεν ήταν ένα ατύχημα. Ήταν μία στιγμή μετάβασης από ένα σύστημα ψηφοφορίας με την κανονική, την ενδεδειγμένη εδώ και χρόνια κοινοβουλευτική διαδικασία, σε ένα άλλο, όταν διαπιστώθηκε ότι δεν υφίσταται η κυβερνητική πλειοψηφία διότι έχει μετατραπεί σε κυβερνητική μειοψηφία και έπρεπε να επινοηθεί κάποιος τρόπος να πάμε σε ονομαστική ψηφοφορία, έτσι ώστε να περάσει με αυτό το τέχνασμα το νομοσχέδιο.
Μετά είχαμε την περίπτωση της επικείμενης παραίτησης ενός Βουλευτή που προαναγγέλθηκε, ανακοινώθηκε, παρατάθηκε, επανακατατέθηκε, ανακοινώθηκε ξανά, παρατάθηκε ξανά λόγω μηχανικής βλάβης και τελικά αποσύρθηκε από το τραπέζι. Αυτά τι σχέση έχουν με την κοινοβουλευτική κανονικότητα; Τι σχέση έχουν; Νομίζετε ότι ευτελίζεται μόνο ο συγκεκριμένος Βουλευτής; Κατεξευτελίζεται μάλλον! Όποιος δεν έχει σχέση με την κοινωνία έξω, φαντάζομαι ότι μπορεί να υποθέτει ότι είναι άθικτη η αξιοπρέπεια, η υπόσταση και η υπόληψη του συγκεκριμένου Βουλευτή. Όμως, όποιος ξέρει τι λέει ο κόσμος έξω, είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνει κάτι άλλο.
Δεν ευτελίζεται, όμως, μόνο ο συγκεκριμένος Βουλευτής. Ευτελιζόμαστε όλοι μας ως σύνολο και ως σύστημα. Και αυτή είναι η μεγάλη ζημιά. Αυτό είναι το μεγάλο τραύμα του κοινοβουλευτισμού. Αυτή είναι η διολίσθηση. Κι αυτή, αν θέλετε, είναι και η δικαιολογητική βάση πολλών εκεί πέρα έξω να αισθάνονται ότι αυτό το σύστημα έχει ευτελιστεί τόσο πολύ, ώστε δεν είναι και τόσο κακό να πάμε προς τις ακραίες πολιτικές συμπεριφορές. Με αυτόν τον ευτελισμό του Κοινοβουλίου νομιμοποιούμε τις πραγματικά ακραίες και ακροδεξιές, αν θέλετε, πολιτικές συμπεριφορές και τη Χρυσή Αυγή που είναι εναντίον του κοινοβουλευτισμού, παρ’ ότι χρησιμοποιεί αυτή τη στιγμή για να διατυπώσει τις απόψεις της τα προνόμια που ακριβώς αυτό το κοινοβουλευτικό σύστημα δίνει.
Και τώρα, για να μη μακρηγορώ και να το κλείνω, έχουμε τη νέα κατάσταση των έξι Βουλευτών με τη δήλωση πρόθεσης ψήφου εκ προοιμίου.
Αυτή, κυρίες και συνάδελφοι, είναι η απόλυτη καταρράκωση κάθε συνταγματικής, κάθε θεσμικής κοινοβουλευτικής τάξης. Ξέραμε την πολιτική με ποδοσφαιρικούς όρους. Τη γνωρίσαμε πριν από λίγο. Είχαμε μεταγραφές, είχαμε δανεισμούς, είχαμε και υποσχετικές. Τώρα βιώνουμε την πολιτική στα κοινοβουλευτικά ήθη με χαρτοπαικτικούς όρους.
Έχουμε τον Βουλευτή «μπαλαντέρ» που βγαίνει, ανασύρεται ως άσσος στο μανίκι, όποτε χρειάζεται, άλλοτε στηρίζοντας την κυβερνητική Πλειοψηφία και άλλοτε στηρίζοντας την Αντιπολίτευση. Ο υβριδικός αυτός Βουλευτής δεν τοποθετείται στη Βουλή με αντιπολιτευτικό τόνο από του Βήματος, αλλά μόνο τη στιγμή της ψήφισης νομοσχεδίων. Ταυτόχρονα δηλαδή, κυβερνητική Πλειοψηφία και αντιπολιτευτική Μειοψηφία εδώ μέσα!
Και όλο αυτό εσείς το θεωρείτε κανονικό και φυσιολογικό. Και συζητούμε τώρα για την αναθεώρηση του «χ», «ψ», «ω» άρθρου του Κανονισμού της Βουλής, για να φύγουμε από εδώ ευχαριστημένοι ότι κάναμε τη δουλειά μας, ώστε να έρθει αύριο ο κ. Παπαχριστόπουλος -μια και ακούστηκαν τα περισσότερα γι’ αυτόν-, την ώρα της ψήφισης του νομοσχεδίου να ανασύρει την υπεύθυνη δήλωση και να μας τη διαβάσετε εδώ και όλα να είναι κανονικά.
Λοιπόν, ακούστε. Είναι προφανές ότι η κατάσταση αυτή όχι μόνο είναι μη κανονική, αλλά είναι και στα όρια της κοινοβουλευτικής ανωμαλίας, για να μην πω ότι έχει ξεπεράσει τα όρια αυτά. Εμείς θεωρούμε ότι ένας τρόπος υπάρχει να θεραπευτεί και ο τρόπος αυτός είναι η προσφυγή στις εκλογές. Αυτή η απόλυτη παράνοια, ο κοινοβουλευτικός σουρεαλισμός, θεραπεύεται μόνο με προσφυγή στη λαϊκή εντολή, έτσι ώστε να προκύψει μία νέα ξεκαθαρισμένη κοινοβουλευτική Πλειοψηφία, αντιστοίχως μία νέα ξεκαθαρισμένη κοινοβουλευτική Μειοψηφία, η Κυβέρνηση να κυβερνά και να στηρίζεται στη Βουλή από την Πλειοψηφία της και η Αντιπολίτευση να αντιπολιτεύεται και να ελέγχει την Κυβέρνηση στη Βουλή, όπως εδώ και δεκαετίες επιτάσσει η κοινοβουλευτική μας δεοντολογία και η συνταγματική τάξη. Όλα τα άλλα είναι απολύτως μη κανονικά, απαράδεκτα και ευτελίζουν τον καθένα και την καθεμία από εμάς και τον θεσμό του Κοινοβουλίου συνολικά».
