Άλλως πως: «Μη θίγετε τα κακώς κείμενα, όταν κείνται καλώς» και «Ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού»
Δάνειος ο τίτλος μου από το ομότιτλο έργο του Μπεν Οκρί. Το παρόν άρθρο μου δεν στρέφεται εναντίον προσώπων, αλλά εναντίον αρρωστημένων καταστάσεων. Ο λόγος για τον ασυντήρητο δρόμο στην παραλία της Ν. Περάμου Καβάλας.
Πρόκειται για το τμήμα από το στρατόπεδο μέχρι το ποταμάκι. Μιας δρασκελιάς δρόμος. Όλη η παραλία της Ν. Περάμου διαμορφώθηκε και καλλωπίστηκε και μάλιστα τώρα πρόσφατα πεζοδρομήθηκε και προς τα Κάστρα.
Το τμήμα περί ου ο λόγος φαίνεται πως είναι το αποπαίδι της Ν. Περάμου. Παραμένει ασυντήρητο από το 1983 τουλάχιστον. Ασφαλτοστρώθηκε προσωρινά πριν 12 χρόνια περίπου κατά το ήμισυ και τίποτα άλλο. Εγκαταλείφτηκε στην τύχη του.
Οι φθορές είναι εμφανείς. Λακκούβες και αιχμές της ασφάλτου στις άκρες φθείρουν τα λάστιχα των αυτοκινήτων. Η επικινδυνότητα είναι ολοφάνερη. Η σκόνη ακολουθεί κάθε τροχοφόρο. Εκτός από αδηφάγος κατάντησε και δυσδιάβατος.
Οι κάτοικοι υποφέρουν. Οι καταστηματάρχες της περιοχής το ίδιο. Η εικόνα δεν τιμά μια περιοχή που φιλοξενεί μεγάλο αριθμό τουριστών. Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του τουρισμού. Είναι και η εικόνα της χώρας, όχι μόνο του χωριού.
Πρόταση: Αν δεν υπάρχει πρόγραμμα οριστικής λύσης, μπορεί να δοθεί προσωρινή λύση, με το να γεμίσουν οι λακκούβες και να στρωθεί λίγο χαλίκι, για να εκλείψει η δυσθέατη εικόνα, που μας προσβάλλει. Όλα μπορούν να διορθωθούν, αρκεί να έχουν οι υπεύθυνοι την καλή διάθεση.
