22 Δεκεμβρίου 2020
Έχουν περάσει σχεδόν δεκαπέντε χρόνια από τότε που η Γάζα απομονώθηκε από τον υπόλοιπο κόσμο.
Τα αγόρια και τα κορίτσια που τη διασχίζουν σήμερα δεν γνώρισαν ποτέ μια διαφορετική πραγματικότητα: είναι παιδιά των βομβών και των φραχτών. Η εμπειρία της Γάζα Freestyle συγκεντρώνει εκατοντάδες νέους ανθρώπους μέσω των αθλημάτων του δρόμου (skateboard, τσίρκο και ποδόσφαιρο) για να αναδείξουν τη δύναμη και τη φωνή μιας γενιάς που γεννήθηκε κάτω από τις βόμβες και μέσα σε ένα κλουβί γράφει ο Iacopo Smeriglio
Είμαστε μέρος ενός κόσμου ηλικιωμένου και οι νέοι είναι μια από τις πολλές μειονότητες που απαρτίζουν την ιταλική [και ελληνική] κοινωνία. Δεν είναι το ίδιο στην άλλη άκρη της θάλασσας. Στις ακτές της Μεσογείου, από τη Βόρεια Αφρική έως τη Μέση Ανατολή, υπάρχουν μέρη όπου ο χρόνος της ζωής χτυπιέται από τις νέες γενιές. Η Γάζα είναι ένα από αυτά.
Η μέση ηλικία του πληθυσμού είναι γύρω στα δεκαοκτώ χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι μεγαλύτεροι από τριάντα πέντε και ότι όταν μιλάμε για ανθρώπους της Γάζα μιλάμε για νεαρούς παλαιστίνιους.
Έχουν περάσει σχεδόν δεκαπέντε χρόνια από τότε που η Γάζα απομονώθηκε από τον υπόλοιπο κόσμο. Τα παιδιά που τη διασχίζουν από άκρη σε άκρη σήμερα δεν γνώρισαν ποτέ μια διαφορετική πραγματικότητα: είναι παιδιά των βομβών και των φραχτών.
Η εμπειρία του Γάζα Freestyle μάς επέτρεψε να έρθουμε σε επαφή με εκατοντάδες νέους μέσω των αθλημάτων του δρόμου: το skateboard, μια κουλτούρα ικανή να ενώσει και να ωθήσει αγόρια και κορίτσια –κάτι που δεν είναι καθόλου δεδομένο– πέρα από τα όριά τους.
Tο τσίρκο και τις σχολές τσίρκου και ακροβατικών, όπου οι νεαροί από την Γάζα δεν έχουν ανταγωνιστές και οι οποίες/οι με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν εμπειρία και επαγγελματισμό· το ποδόσφαιρο, που είναι μια παγκόσμια γλώσσα, ένα σχολείο σεβασμού και αδελφοσύνης και μια πόρτα για να ανακαλύψουν τον έξω κόσμο με την μπάλα στα πόδια.
Από αγώνες με τοπικές ομάδες των συνοικιών, σε εξοπλισμένα γήπεδα, μέχρι αγώνες στην άμμο σε προσφυγικούς καταυλισμούς, συναντήσαμε νέους και παιδιά που βρίσκουν διέξοδο και εκπλήρωση για το θυμό και τα όνειρά τους στο ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό.
Στη συνέχεια αφιερώσαμε μια ιδιαίτερη δέσμευση στις γυναίκες και τα κορίτσια, στην κατάσταση καταπίεσής τους σε μια κοινωνία που ρυθμίζεται από τη Σαρία. Αντιλαμβανόμαστε τη δύναμη, στο μυαλό την ψυχή και το σώμα, και την αποφασιστικότητα που χαρακτηρίζει αυτούς τους νέους.
Και από αυτούς που παίζουν ποδόσφαιρο μέχρι εκείνους που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο, όλοι είναι ξεκάθαροι για ένα πράγμα: αν έχουν μια ευκαιρία για ζωή και ένα μέλλον είναι έξω από τους φράχτες της Γάζας.
Για να έχεις ακόμη και την ελπίδα να βγεις έξω, πρέπει να είσαι ο καλύτερος σε αυτό που κάνεις. Δεν θέλουν να φύγουν για να εγκαταλείψουν αυτό που έχουν, αλλά να επιστρέψουν και να βελτιώσουν τις συνθήκες της οικογένειάς τους, της γης τους, με την οποία ο δεσμός είναι σπλαχνικός, ριζωμένος βαθιά μέσα στους, αγαπητικός.
Θέλουν να αποκτήσουν εμπειρία, να μάθουν για τον κόσμο και να κάνουν τη Γάζα γνωστή στον κόσμο. Είναι περιέργεια να γνωρίσουν, να μάθουν, φυσική κινητήρια δύναμη των νέων γενεών, εκείνη που φέρνει ενέργεια και αλλαγή στον κόσμο σε κάθε γεωγραφικό μήκος και πλάτος.
Είναι περιέργεια να δεις πέρα από τους φράχτες. Πολλοί νέοι συντηρούν αυτό το όνειρο, παρόλο που είναι αδύνατο να προγραμματίσουν στη Γάζα. Είναι δύσκολο να σκεφτείς το μέλλον όταν δεν ξέρεις αν το σπίτι σου θα παραμείνει όρθιο την επόμενη μέρα, σε ένα μέρος όπου η ανεργία και η φτώχεια εμποδίζουν ακόμη και τα καλύτερα μορφωμένα παιδιά να βρουν μια αξιόλογη δουλειά.
Μια δύσκολη κατάσταση στην οποία πολλοί καταφέρνουν να αναπτύξουν μοναδικά ενδιαφέροντα και ικανότητες, ξεκινώντας πραγματικά από τα πολύ λίγα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους. Μια κατάσταση που είναι ταυτόχρονα χύτρα ταχύτητας για όσους, αντιθέτως, δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν: πολλοί δεν αντέχουν και η κατάθλιψη, μαζί με τη χρήση ψυχοφαρμάκων – όπως σε κάθε φυλακή – είναι ολοένα και πιο συχνή. πολλοί άλλοι, με την απελπισμένη αποφασιστικότητα εκείνων που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, δίνουν ζωή σε μεγάλες διαδηλώσεις όπως η Πορεία της Επιστροφής.
Χιλιάδες νέοι που μαζί φτάνουν στα σύνορα και, βάζοντας φωτιά στα λάστιχα τους προσπαθούν να φτάσουν στους φράχτες, κρυμμένοι από την κουβέρτα του καπνού, ενώ οι στρατιώτες του ισραηλινού στρατού πυροβολούν.
Στη Γάζα υπάρχουν τόσα πολλά παιδιά που έχουν χάσει χέρια, πόδια και μπράτσα, ώστε υπάρχει ένα ολόκληρο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου αφιερωμένο σε ομάδες ακρωτηριασμένων παικτών. Με την Ομάδα Ποδοσφαίρου του καραβανιού Gaza Freestyle είχαμε την τιμή να μπορέσουμε να παίξουμε μαζί τους.
Η δύναμη και η αποφασιστικότητα αυτών των νέων ανθρώπων είναι μια κραυγή θυμού και ανθεκτικότητας, είναι η φωνή μιας γενιάς που γεννήθηκε κάτω από τις βόμβες και μέσα σε ένα κλουβί και για την οποία η ίδια η ύπαρξή της, μέρα με τη μέρα, σημαίνει αντίσταση.
Δεν υπάρχει επιλογή, αλλά συνειδητοποίηση, στην κατάστασή τους. Αυτές τις μέρες, ένα μεγάλο έργο-σχέδιο είναι στα σκαριά για τους νέους στη Γάζα: το Green Hopes Gaza.
Το έργο προωθείται από την ιταλική συνεργασία και σχεδιάστηκε από την Ένωση για τη Συνεργασία και την Αλληλεγγύη (Acs) με την υποστήριξη του Gaza Freestyle, το σχέδιο περιλαμβάνει την ανάπλαση μεγάλης έκτασης γης στα βόρεια σύνορα της Λωρίδας της Γάζας, στις λαϊκές γειτονιές της Al Awda, Al Nada, Al Isba, που ξαναχτίστηκαν από την ιταλική κυβέρνηση μετά την καταστροφή που προκλήθηκε από την ισραηλινή επιχείρηση «Περιθώριο προστασίας-Margine protettivo» το 2014.
Μια πολυλειτουργική περιοχή που θα δει την πραγματοποίηση ενός από τα μεγαλύτερα skateparks στη Μέση Ανατολή, μια σκηνή τσίρκου, θερμοκήπια καλλιέργειας και χώρους συνεύρεσης και ψυχολογικής υποστήριξης γυναικών και ανδρών.
Ο χώρος, με τη συμμετοχή του δήμου της Beit Lahya, θα αυτοδιαχειρίζεται από την τοπική κοινωνία. Η κατάσταση που συνδέεται με τον Covid επιβραδύνει τα έργα. Μια σημαντική υποστήριξη είναι πλέον απαραίτητη για την ολοκλήρωση του χώρου των αθλητικών γηπέδων: πράγματι, υπάρχει ανάγκη για ένα νέο δάπεδο από ρητίνη που θα κάνει τον αγωνιστικό χώρο χρησιμοποιήσιμο για αθλήματα.
Στο Λιμάνι της πόλης της Γάζας, ωστόσο, νεαροί ιταλοί και παλαιστίνιοι σκέιτερ έχτισαν ένα skatepark που μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο. Το να αφήνεις ένα απτό σημάδι του έργου της πολιτιστικής ανταλλαγής ακόμη και όταν δεν βρίσκεσαι εντός της Λωρίδας είναι προνόμιο που επιδίωκαν από την αρχή τα καραβάνια Freestyle της Γάζας. Ένα πνεύμα δράσης που βρίσκει τα θεμέλιά του στις ιδέες και την εικόνα του Vittorio Arrigoni, του οποίου το πρόσωπο ξεχωρίζει στον τοίχο της ράμπας.
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που η τελευταία ομάδα βγήκε από τη Λωρίδα της Γάζας. Τα έργα-σχέδια συνεχίζονται και η ελπίδα είναι να μπορέσουμε να επιστρέψουμε το συντομότερο δυνατό.
Η πανδημία χτυπά δυνατά και έχει επιδεινώσει το κλείσιμο των συνόρων και την απομόνωση του πληθυσμού. Ο Covid 19 έχει κρατήσει μακριά τους διεθνείς ακτιβιστές, ωστόσο το έργο της ανταλλαγής και της αλληλεγγύης δεν έχει σταματήσει.
Iacopo Smeriglio, φοιτητής πανεπιστημίου και ακτιβιστής
Mιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος Comune-info
