15/02/2025
Καθένας από εμάς είναι προικισμένος με ένα ιδιωτικό μυαλό. Είναι χαρακτηριστικό του γένους Homo να έχει μυαλό το οποίο είναι η λειτουργία ενός στοχαστικού και σκόπιμου εγκεφάλου, ενός ενσώματου και κοινωνικού εγκεφάλου.
Για τρία εκατομμύρια χρόνια το κύριο προσαρμοστικό μας όπλο, που μας οδήγησε να κυριαρχήσουμε στον κόσμο στον οποίο και από τον οποίο ζούμε. Ωστόσο, στις κοινωνίες μας, το δημόσιο και συλλογικό μυαλό δεν έχει καμία αναλογία με τις λειτουργίες του ιδιωτικού και του ατομικού νου, γράφει ο pierluigi fagan.
Ο δημόσιος νους υποφέρει από πολλές στρεβλώσεις. Δεν έχει μνήμη ή έχει μερικές και παραμορφωμένες μνήμες, δεν έχει επαρκείς αντιλήψεις εκτός από εκείνες που φιλτράρονται από αυτούς που διευθύνουν την εξουσία στις κοινωνίες, έχει μερική, κατακερματισμένη γνώση, έντονα διαστρεβλωμένη από ιδεολογίες που δεν είναι εντελώς ορθολογικές, δεν επεξεργάζεται συλλογικά προθέσεις, δεν συσσωρεύει εμπειρίες μέσω «δοκιμής και σφάλματος-αποδείξεως και λάθους». δεν έχει αυτογνωσία και δεν είναι αυτόνομος, πάσχει από αγελαίο ένστικτο απέναντι στη μάζα που διατρέχεται από ρίγη επιδέξια προμηθευμένου συναισθήματος.
Επομένως, δεν είναι νους με την πλήρως ανθρώπινη έννοια, είναι ακόμα ως επί το πλείστον ένα απλό μυαλό θηλαστικό.
Αυτή η κατάσταση διανοητικού πρωτογονισμού διατηρείται δια της δύναμης σε επίπεδα στοιχειώδους χαρακτήρα, θεληματικά, μέσω ολοένα και πιο εξειδικευμένων διαδικασιών κατάρτισης που στοχεύουν στη δημιουργία μηχανών εργασίας, μέσω τεράστιων δόσεων προπαγάνδας, στερείται χρόνου και ενέργειας ώστε να επιχειρήσει μια δική του ανακάλυψη του πραγματικού κόσμου και επί αυτού θα πέσει με δύναμη όλο και περισσότερο η αλγοριθμική δόμηση της συμπεριφοράς σύμφωνα με τις επιταγές της συμπεριφοριστικής ψυχολογίας. Πηγαίνουμε απευθείας στη συμπεριφορά παρακάμπτοντας τη σκέψη που θα πρέπει να προηγηθεί της απόφασης συμπεριφοράς.
Αυτή εν συντομία, μια γρήγορη περίληψη του πώς βίωσε το δημόσιο μυαλό μας τον πόλεμο στην Ουκρανία.
- Ο ευρωπαϊκός δημόσιος νους ξύπνησε μουδιασμένα αργά ένα πρωινό φεβρουαρίου πριν από τρία χρόνια και ανακάλυψε ότι ο ρώσος γείτονάς του είχε περάσει τα σύνορα με την Ουκρανία σε περισσότερα σημεία ως πράξη πολέμου.
- Στην ερώτηση «γιατί;» δίνεται μια σουρεαλιστική απάντηση που μιλά για έναν αυταρχικό που μετά από είκοσι χρόνια κανονικής συμμετοχής στη διεθνή συνέλευση ξαφνικά τρελαίνεται ονειρευόμενος να μετενσαρκώσει τα κατάλοιπα των αρχαίων τσάρων.
- Στο ερώτημα του «λοιπόν»; δίνεται μια απάντηση που προβλέπει οι ευρωπαίοι να διακόψουν όλες τις σχέσεις (οικονομικές, εμπορικές, ενεργειακές, πολιτικές και γεωπολιτικές, ακόμη και πολιτιστικές) με το ρώσο γείτονα που γεωϊστορικά είναι πάντα ευρωπαίος αν και «ανατολικός».
- Στο ερώτημα «με ποιον στόχο;» δίνεται μια απάντηση που διακηρύσσει τη βεβαιότητα της νίκης σε μια σύγκρουση που μετρά 150 εκατομμύρια ρώσους με 5000 ατομικές κεφαλές στη μία πλευρά και 35 εκατομμύρια ουκρανούς σε αυτό που μέχρι την προηγούμενη μέρα θεωρούνταν ένα όχι πλήρως δημοκρατικό, ημι-αποτυχημένο κράτος στα χέρια εγκληματικών ολιγαρχιών.
- Επί τρία χρόνια, ανάμεσα σε τηλεόραση, εφημερίδες, συνέδρια, βιβλία και ό,τι άλλο τροφοδοτεί τον δημόσιο λόγο, λέγεται, παρά τα προφανή δεδομένα, ότι ο «εχθρός» βρίσκεται σε διαδικασία χρεοκοπίας, υλικοτεχνικής-στρατιωτικής αποσύνθεσης. Η νίκη είναι εφικτή, αρκεί να ξεπεραστούν -φορά τη φορά – οι μικρές κόκκινες γραμμές που καθορίστηκαν στην αρχή για να αποφευχθεί η σύγκρουση με την πρώτη ή τη δεύτερη (λίγη σημασία έχει σε αυτά τα επίπεδα να καθοριστεί αυτή η απίθανη κατάταξη) ατομική δύναμη. Μάλιστα, προχωράμε προς την τελευταία κόκκινη γραμμή, αυτή που θα οδηγούσε πραγματικά σε βροχές ατομικών πυραύλων: την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Ξαφνικά γίνεται φυσιολογικό να μιλάμε για Τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ατομικό κατακλυσμό, καταφύγια, οι σουηδοί φτάνουν στο σημείο να στέλνουν κιτ επιβίωσης στα σπίτια των πολιτών, τα χάπια ιωδίου πουλάνε σαν τρελά.
Η Ουκρανία, που διευθύνεται από μια χούφτα απίθανους ανθρώπους με επικεφαλής έναν κωμικό ηθοποιό που είναι ο ήρωας μιας τηλεοπτικής κωμωδίας σε ένα κανάλι που χρηματοδοτείται από έναν φασιστο-ναζί ολιγάρχη, ψεκάζεται με όπλα και κεφάλαια μιας χρήσης. Στην Ευρώπη, όποιος αντιτίθεται ή εκφράζει αμφιβολίες εκτίθεται δημόσια, καθιστώντας αδύνατη κάθε μετριοπαθή έκκληση στον προβληματισμό και τη χρήση της λογικής.
- Κάποια στιγμή, η ελίτ της διοίκησης αλλάζει στις ΗΠΑ.
- Ο ηγέτης αυτής της νέας ελίτ ακολουθεί το ιστορικό και παραδοσιακό δόγμα των Διεθνών Σχέσεων (τον ρεαλισμό) που προβλέπει ότι ο στρατηγικός αντίπαλος των ΗΠΑ είναι η Κίνα, σίγουρα όχι η Ρωσία. Ο ηγέτης της νέας αμερικανικής ελίτ κάνει το πρώτο προφανές πράγμα που πρέπει να κάνει: καλεί απευθείας τον ηγέτη των ρώσων. Προφανής απόφαση αφού μόνο μάζες απροετοίμαστων ηλίθιων στον τομέα της γεωπολιτικής και των διεθνών σχέσεων πίστευαν ότι η βάση της σύγκρουσης αφορούσε τη ρωσική φαγούρα για το Ντονμπάς (που υπήρχε εδώ και οκτώ χρόνια και θα μπορούσε εύκολα να επιλυθεί με σοβαρή εφαρμογή του δεύτερου πρωτοκόλλου του Μινσκ) και όχι το πολύ πιο σοβαρό και θεμελιώδες ζήτημα των σχέσεων ασφαλείας μεταξύ των δύο μακρο-ατομικών δυνάμεων. Όπως έγραψα εγώ ο ίδιος την πρώτη εβδομάδα της σύγκρουσης, αυτή η αναγνώριση ήταν αρκετή, ένα τηλεφώνημα, ένα «Ρε Βλαντ, έχασες τα μυαλά σου;». από τον Μπάιντεν για να σταματήσει η παράλογη περίπτωση. Τίποτα περισσότερο από αυτό που είχε κάνει ο Κένεντι με τον Χρουστσόφ αφού ο πρώτος τοποθέτησε πυραύλους στην Τουρκία και ο δεύτερος στην Κούβα για να φέρει στα ίσα τους όρους ανταγωνισμού ακριβώς εξήντα χρόνια νωρίτερα. Αλλά οι αμερικανοί ήθελαν τον πόλεμο και έτσι μετά από χρόνια προκλήσεων που οδήγησαν τους ρώσους στην ακραία κίνηση, κανένα τηλεφώνημα.
Τον δεκέμβριο του 2021, όταν ο ιστότοπος LUISS παρέδιδε στο κοινό τη σελίδα Διεθνούς Ασφάλειας που διαχειριζόταν ο Ορσίνι, αυτή δημοσίευσε το έγγραφο με το οποίο οι ρώσοι ζητούσαν από τους αμερικανούς μια διευκρινιστική συνάντηση που αργότερα κρίθηκε «άχρηστη» από τον Μπλίνκεν. Μεταξύ των σημείων της ατζέντας η αποκατάσταση τουλάχιστον της «κόκκινης γραμμής», της απευθείας τηλεφωνικής σύνδεσης Ουάσιγκτον-Μόσχας που είχαν ήδη κόψει οι αμερικανοί.
- Μετά το κανονικό τηλεφώνημα του Τραμπ στον Πούτιν, οι ευρωπαίοι διχάζονται σε αυτό το σημείο. Όσοι ακολούθησαν αυτήν την τραγωδία παίρνοντας αποφάσεις που ήταν αντίθετες με κάθε στοιχειώδες γεωπολιτικό συμφέρον της Ευρώπης, αισθάνονται προδομένοι, δεν καταλαβαίνουν ακόμη πλήρως με ποια έννοια και από ποιον. Όσοι τάχθηκαν στο πλευρό του ρωσικού «εχθρού» απέκλεισαν περιφρονητικά ότι θα φτάσουμε εκεί που ήταν προφανές να πάμε, δηλαδή σε μια παγωμένη σύγκρουση, την αναστολή μιας ιστορίας που πλέον είναι πολύ περίπλοκη να ξετυλιχτεί, που δεν έχει και δεν είχε ποτέ στρατηγική λογική. Πράγματι, πολλοί αυτοσχέδιοι «αναλυτές» και «ειδικοί» στη γεωπολιτική με τιμή ανά κιλό έγραψαν συνοφρυωμένες και μπερδεμένες σελίδες για το αναπόφευκτο της σίγουρης πλέον και αναπόφευκτης ατομικής σύγκρουσης..
Θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε για σελίδες και σελίδες, αλλά το νόημα της ιστορίας που συνοψίζεται στα όρια ενός απλού άρθρου είναι ξεκάθαρο.
Ο ευρωπαϊκός δημόσιος νους δεν υπάρχει, δεν είναι ορθολογικός, δεν έχει αυτογνωσία, δεν έχει πρόσβαση σε απλά γεγονότα, δεν είναι στοχαστικός. Ο δημόσιος νους λειτουργεί εντός των ορίων του δημόσιου λόγου, της ατζέντας που υπαγορεύεται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης που χρησιμοποιούνται από την αμερικανική Intelligence-Υπηρεσία Πληροφοριών για να προσανατολίσουν αγελαίες συλλογικές απόψεις και συμπεριφορές πέρα από το όριο της αυτο-προκαλούμενης βλάβης.
Κανείς δεν θα θυμάται τον στρατό των κραυγαζόντων κλόουν που εισέβαλαν σε όλα τα κανάλια δημόσιας επικοινωνίας αυτά τα τρία χρόνια αφηγούμενοι κακόμοιρα παραμύθια, κανείς δεν θα τους ζητήσει να λογοδοτήσουν, κανείς δεν θα αναρωτηθεί πώς ήταν δυνατόν να τους δοθεί η ιδιότητα των «ειδικών» που πρέπει να μας εξηγήσουν τον κόσμο, κανείς δεν θα στοχαστεί επάνω σε ποια πλήρη »άγνοια, ασυνειδησία του κόσμου» βασίζεται η κουλτούρα και οι πληροφορίες μας . Έτσι κινούμαστε προς τη σύνθετη Εποχή.
Τώρα όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι δεν μπορεί να βασίζεται στρατηγικά στις ΗΠΑ όπου μια αλλαγή προέδρου σε οδηγεί από το χείλος του Τρίτου παγκοσμίου πολέμου σε μια εντελώς διαφορετική στρατηγική κατάσταση. Μόνο οι ευρωπαίοι εξακολουθούν να συμβαδίζουν με τη «συγχυσμένη δύναμη», χωρίς μια δική τους στρατηγική. Ο στρατός των παράλογων ανθρώπων που μας κυβερνά θα ανακαλύψει τώρα ότι ο πραγματικός εχθρός δεν ήταν η Ρωσία, αντίθετα, είναι η Κίνα! Και πάλι ξανά με κυρώσεις και δασμούς, ενώ αυξάνουμε τις στρατιωτικές δαπάνες ούτως ή άλλως, ποτέ δεν ξέρεις!
Μειώσαμε την πρόνοια και την ευημερία για να στείλουμε χρήματα και όπλα στην Ουκρανία, πληρώνουμε για ενέργεια περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο με σοβαρή ζημιά στη βιομηχανική μας παραγωγή, στερήσαμε εμπορικές και τουριστικές ροές, εφαρμόσαμε κυρώσεις και κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων για ποιο λόγο;
Και να σκεφτεί κανείς ότι ένα τηλεφώνημα θα ήταν αρκετό.
Μιχάλης ‘Μίκε’ Μαυρόπουλος pierluigifagan.com
