Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης της Ν.Δ. έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η επίθεση στις συντάξεις και στα δικαιώματα των ασφαλισμένων περνά στην ημερήσια διάταξη την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Στις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης βρίσκεται η ψήφιση ενός νέου αντιασφαλιστικού νόμου, πατώντας πάνω στα συντρίμμια που άφησαν πίσω τους όλες οι προηγούμενες ανατροπές και περικοπές από τις κυβερνήσεις Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, με τελευταίο κατά σειρά το «νόμο λαιμητόμο» του ΣΥΡΙΖΑ (νόμος Κατρούγκαλου – 4378/2016), που άνοιξε διάπλατα το δρόμο για τα νέα χτυπήματα που ετοιμάζει σήμερα η Ν.Δ..
Όλα τα υπόλοιπα που αναμασούν τα κυβερνητικά στελέχη, περί επιτάχυνσης της έκδοσης των νέων συντάξεων, αντιμετώπισης των πολύχρονων καθυστερήσεων στις αιτήσεις και η λεγόμενη «ψηφιοποίηση» των συντάξεων δε μπορούν να κρύψουν, ότι το βασικό είναι η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως ζητούν οι επιχειρηματικού κύκλοι.
Γι’ αυτό ο Υπουργός Εργασίας κ. Ι. Βρούτσης αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του στη Βουλή ακριβώς σε αυτό το στόχο, υπογραμμίζοντας την προσήλωση της Ν.Δ. στην προώθηση του συστήματος των τριών πυλώνων, που οδηγεί στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση σε ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση.
Ταυτόχρονα υπόσχεται σε βάθος 4ετίας μείωση της εισφοράς στην κύρια σύνταξη κατά 25% (από το 20% του εισοδήματος στο 15%). Αποκρύπτει βέβαια ότι οι επιπτώσεις για τον ασφαλισμένο θα είναι τεράστιες, αφού ακόμα και οι πενιχρές συντάξεις που προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου θα οδηγηθούν σε παραπέρα μείωση.
Στην πραγματικότητα αυτό που επιδιώκεται είναι στις πλάτες των ασφαλισμένων και των μελλοντικών τους συντάξεων η παραπέρα μείωση της κύριας σύνταξης να οδηγήσει στην «κατάλληλη» ζήτηση για ασφάλιση στις ιδιωτικές εταιρείες, αφού το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα θα έχει μετατραπεί σε πτωχοκομείο. Παράλληλα ο Υπουργός Εργασίας δεσμεύτηκε για την παραπέρα ενίσχυση των αμιγώς ιδιωτικών σχημάτων ασφάλισης, όπως είναι τα Επαγγελματικά Ταμεία και η ιδιωτική ασφάλιση, με νέα «θεσμικά και οικονομικά κίνητρα». Στη συζήτηση πήρε διάσταση η άποψη για το αν τα Ασφαλιστικά Ταμεία είναι πλεονασματικά ή όχι, η οποία στο παρελθόν έχει αξιοποιηθεί για την προώθηση νέων περικοπών στις συντάξεις και τις παροχές.
Όλα τα παραπάνω σχετικά επιβεβαιώνουν ότι το Ασφαλιστικό είναι ένα ζήτημα πάντα «ανοιχτό» και αποτελεί διαχρονικά πεδίο αντιπαράθεσης και σύγκρουσης των κοινωνικών δυνάμεων, καθώς στρατηγικό στόχος μεγαλοεπιχειρηματιών και κυβερνήσεων ήταν και παραμένει η σταδιακή «απόσυρση» του κράτους από την ευθύνη του απέναντι στην Κοινωνική Ασφάλιση, με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και τη μετατροπή της προστασίας των ηλικιωμένων από κοινωνική σε καθαρά «ιδιωτική – ατομική» υπόθεση.
Στο πλαίσιο αυτό ο ασφαλισμένος αυτοαπασχολούμενος καλείται να αναλαμβάνει όλο και μεγαλύτερα βάρη και «ρίσκα», σε αντιδιαστολή με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και το κράτος. Παράλληλα, τα δημόσια ασφαλιστικά συστήματα αντικαθίστανται όλο και περισσότερο από την ιδιωτική ασφάλιση, από επιχειρηματικούς ομίλους που βρίσκουν στο χώρο να πεδία κερδοφορίας.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την ανάγκη αγωνιστικής επαγρύπνησης όλων των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων, απέναντι στα σχέδια παραπέρα ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης. Επιβεβαιώνουν την ανάγκη ενίσχυσης της πάλης για να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, για να ανακτηθούν οι τεράστιες απώλειες των τελευταίων χρόνων, για αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης με αυξήσεις στις συντάξεις.
