20/03/2023
Τετάρτη πρωί, ώρα 10.30, του μηνός Μαρτίου 2023
Επισκέπτομαι όπως σποραδικά κάνω το καφέ του Λιμενικού Σταθμού της πόλης μας, προκειμένου να καταναλώσω λίγη ώρα, πίνοντας ταυτόχρονα τον πρωινό καφέ μου. Όλοι οι θαμώνες εκεί είμαστε γνωστοί, άλλοι από την παιδική μας ηλικία, λίγοι πρώην συνάδελφοι στον ΟΤΕ, συνταξιούχοι τραπεζών, από δημόσιες υπηρεσίες κ.λπ.
Με τον καιρό γίναμε άπαντες γνωστοί και σχεδόν μία παρέα. Δεν μας λείπουν τα κεράσματα μεταξύ μας, καθώς τα πειράγματα που είναι στην ημερήσια διάταξη. Σήμερα βαριά μέρα όπως αποδεικνύεται και όλοι ήταν προσηλωμένοι στην αφήγηση του Γιώργου, ενός 45αρη νέου άνδρα.
Παραγγελιοδόχος το επάγγελμα, ο οποίος ήταν αυτόπτης μάρτυρας και παθών του τραγικού δυστυχήματος των τρένων στα Τέμπη. Έτσι ο Γιώργος εξιστορεί πίνοντας ταυτόχρονα και τον παραγγελθέν καφέ του από ώρα.
“Τη Δευτέρα 27/02/2023 πήρα την πτήση από Καβάλα για Αθήνα μέσω της Ολυμπιακής Αεροπορίας, προκειμένου να εκτελέσω την επαγγελματική μου εργασία εκεί. Όλα καλά, η πτήση στο αεροπλάνο. Άφιξη στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Με καλούς οιωνούς εκτέλεσα όλες τις παραγγελθείσεις εργασίες, μάλιστα πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι περίμενα. Δευτέρα βράδυ διανυκτέρευσα σε ξενοδοχείο των Αθηνών. Επειδή δεν ήξερα το χρόνο επιστροφής μου στην έδρα μου, εδώ στην πόλη μας, δεν έβγαλα αλέ ρετούρ με την αεροπορική εταιρεία.
Έτσι αποφάσισα την Τρίτη 28/02/2023 ώρα 17.00 να ταξιδέψω με το σιδηρόδρομο Αθηνών-Θεσσαλονίκης. Άλλωστε είναι αλήθεια πως και σε πολλά ταξίδια μου χρησιμοποιούσα τον σιδηρόδρομο για τις δουλειές μου και στην συνέχεια οδικώς για Καβάλα.
Συνέχεια λοιπόν διαφόρων καθυστερήσεων στο δρόμο όπως Παλαιά Φάρσαλα κ.λπ. φτάσαμε στην Λάρισα, όπου πάλι ο συρμός θα στάθμευε για λίγα λεπτά, προκειμένου να αποβιβάσει και επιβιβάσει κόσμο.
Το ρολόι τότε στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λάρισας έδειχνε 23.19’ όταν έγινε η εκ νέου αναχώρηση μας για τη συνέχεια του ταξιδιού. Πρέπει να τονίσω, είπε, πως η θέση μου στο συρμό ήταν β’ θέση και στο πέμπτο βαγόνι, που σχεδόν ήταν πλήρες επιβατών και κυρίως νεαρά παιδιά, φοιτητές, που ξαναγύρισαν συνέχεια της τριήμερης αργίας της Καθαρής Δευτέρας στη βάση τους, τα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, αφού φόρτισαν τις μπαταρίες, μπορούμε να πούμε με διασκεδάσεις και τη διαμονή τους στη γενέτειρα τους, μαζί με τους δικούς τους.
Τότε στην αναχώρηση, θέλησα να πιω έναν καφέ, αφού και η σχετική νύχτα βάραινε τα βλέφαρα μου. Στο μπαρ ήταν πολύς κόσμος, κυρίως νεαροί φοιτητές που μιλούσαν και αστειευόταν μεταξύ τους και έδειχναν πως περνούν καλά.
Πλήρωσα τον καφέ μου και γύρισα στη θέση μου στο 5ο βαγόνι, από το δεύτερο, που ήταν η καντίνα μπαρ. Ώρα 23.21’ ακούστηκε ένα τρομερό μπαμ, σε δύο δόσεις και συγκλόνισε το τρένο.
Φωτιές, καπνοί, φλόγες ο καφές ξέφυγε από τα χέρια μου. Το κεφάλι μου χτύπησε σε ένα κάθισμα και μάτωσα. Ο κόσμος γύρω μου χτυπημένος και αλλόφρονες δεν ήξερε πως να ανταπεξέλθει.
Σηκώθηκα προσπαθώντας να βοηθήσω μέσα στο σκοτάδι, άναψα το τηλέφωνο μου, που ευτυχώς ήταν στην θέση του, στην τσέπη μου δηλαδή. Δεν ξέρω πόσους τελικά έβγαλα από το βαγόνι, που για καλή μας τύχη άνοιξε η πόρτα από τα χτυπήματα.
Άλλοι έσπαζαν τζάμια και έφευγαν. Γενικά μια κόλαση φωτιάς. Για το συμβάν πληροφορηθήκατε κι εσείς, από τα μέσα ενημέρωσης. Ήταν σύγκρουση δύο (2) τρένων, μιας επιβατικής και μιας εμπορικής αμαξοστοιχίας, με τα γνωστά αποτελέσματα, απώλεια πενήντα επτά (57) ανθρωπίνων ζωών και εβδομήντα πέντε (75) τραυματιών.
Εν τω μεταξύ σε μένα υπήρχαν εκδορές και το αίμα έτρεχε από το πρόσωπο μου. Λεωφορεία, μας μετέφεραν στο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης,όπου έγινε αποκατάσταση των τραυμάτων και οι ενδεδειγμένες σχετικές εξετάσεις.
Εγώ, μετά το πέρας των εξετάσεων, όπου διαπιστώθηκε ότι ήμουν υγιής επέστρεψα με το λεωφορείο της γραμμής Θεσσαλονίκης-Καβάλας στην πόλη μας και στους δικούς μου, οι οποίοι πρέπει να πω πως λαχτάρησαν από το το τραγικό δυστύχημα, αφού ήταν ενήμεροι για το δρομολόγιο που ακολούθησα από την Αθήνα.
Ήταν η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου, τόνισε ο Γιώργος και όλα για ένα ανθρώπινο λάθος, όπως αποδεικνύεται. Δηλώνω, συνέχισε, Ο Γιώργος υπεύθυνα, πως είστε και όλοι μάρτυρες πως δεν πρόκειται ποτέ στο υπόλοιπο της ζωής μου να ξαναταξιδέψω με τρένο, κλείνοντας και την αφήγηση του”.
Εγώ την μεσημβρινή να επιστρέψω σπίτι μου, συνέλαβα τον εαυτό μου, πάρα πολύ προβληματισμένο και θεώρησα σωστό το εν λόγω συμβάν από την αφήγηση του φίλου Γιώργου, παίρνοντας βεβαίως και την άδεια του, να συμπεριλάβω στη συλλογή των βιβλίων μου.
Συμπερασματικά όμως τώρα καταλήγουν όλοι οι εμπλεκόμενοι αρμόδιοι πως όλο το κακό προήλθε από το ανθρώπινο λάθος, που τελικά παραδέχθηκε μόνο ένα άτομο, ο τραγικός σταθμάρχης Λάρισας και από μια παραίτηση υπουργού, καθώς και ανευθυνότητα όλων τον εμπλεκομένων με το τραγικό δυστύχημα, που στοίχισε τη ζωή πενήντα επτά (57) νέων ανθρώπων και εβδομήντα πέντε (75) τραυματιών, που δε γνωρίζουμε απ’ αυτούς πόσοι θα γιατρευτούν και πως θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής που τους απομένει.
