Όπως είναι γνωστό, στη εν λόγω αλάνα όπως ονομαζόταν παλαιότερα, σήμερα προάυλιος χώρος του 11ου Δημοτικού Σχολείου Καβάλας, πολύ παλαιότερα, ήταν χώρος άθλησης γενικά, κυρίως όμως ποδοσφαιρικής άθλησης με διεξαγωγή ποδοσφαιρικών αγώνων και δημιουργίας ποδοσφαιρικών ταλέντων, που ταυτόχρονα τροφοδοτούσε και τις υπάρχουσες τοπικές ομάδες, του Ηρακλή, Φίλιπποι, ΑΕΚ, Βύρων, Νεάπολη κλπ.
Όμως θυμάμαι παρά την προσχώρηση των ταλέντων αυτών στις τοπικές ομάδες που αναφέραμε, εν τούτοις κάθε μεσημέρι απόγευμα αναμετριόντουσαν μεταξύ τους, σε ποδοσφαιρικούς αγώνες υποστηρίζοντας την ομάδα που είχαν δημιουργήσει πάντα σύμφωνα με το μαχαλά και τη γειτονιά τους.
Έτσι πάντα έδιναν και ονομασίες στην κάθε ομάδα, Ποταμούδια, Λαζέϊκα, Προφήτης Ηλείας, VEKA, Αϊ Γιάννης, Πλ. Παναγίας, Μπιτένα κλπ. Οι φανατικές αυτές αναμετρήσεις των διαφόρων ποδοσφαιρικών ομάδων κάθε γειτονιάς, προσέλκυσαν πολλούς φιλάθλους που παρακολουθούσαν την αγαπημένη τους ομάδα και δεν είχαν να ζηλέψουνε τίποτα από ποδοσφαιρικούς αγώνες και πρωταθλήματα των γηπέδων της Καβάλας.
Τόσος ήταν ο φανατισμός ώστε πολλές φορές έπεφτε και ξύλο μεταξύ εμπλεκόμενων ποδοσφαιριστών αλλά και των φιλάθλων που παρακολουθούσαν. Με την επέμβαση όμως ψυχραιμότερων πολλές φορές και της Αστυνομίας, ηρεμούσαν τα πνεύματα.
Η αλάνα γενικά ήταν πόλος άθλησης τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Δυο πέτρες ή δέντρο για εστίες και εντός του αγωνιστικού χώρου, ένας φωτιστικός στύλος, δύο δέντρα και ένα ξηραμένο σιντριβάνι. Πολλές φορές χτυπούσαμε σε αυτά και έπεφτε πολύ μεγάλο γέλιο. Ήταν όμως όλα τόσα ανέμελα και ο αθλητισμός ακόμη.
Γενικά τα προλαβαίναμε όλα και το σχολείο και τη δουλειά μας αλλά και την άθληση με φανατισμό. Και όμως στην αλάνα αυτή ανδρώθηκαν και έγιναν ταλέντα οι κατωτέρω ποδοσφαιριστές: Ο Αντώνης Μοδούρας που στην αρχή ήταν μανάβης και με το γαϊδουράκι όργωνε όλες τις γειτονιές της Καβάλας, διαθέτοντας τη μαναβική του.
Μόλις έφθανε στην αλάνα έκανε επίδειξη των μεγάλων του ποδοσφαιρικών αρετών με τη μπάλα. Έδενε το γαϊδουράκι του και συμμετείχε στο παιχνίδι. Οι αδελφοί Τσεντεμεϊδη, Βασίλης και Γιάννης. Ο Δημοσθένης Βήττας, και ο Σίμος Μουδάτσος.
Ο Κώστας Πάτσας με την ομάδα του Αϊ Γιάννη ανέβαινε εκεί. Ο Νίκος Φυτάς, ο Γιάννης Γκαρανάτσιος κατέβαινε επίσης από τον Προφήτη Ηλία, ο Στέφανος Δεμίρης που διέπρεψε στο Ελληνικό ποδοσφαιρικό στερέωμα.
Η αλάνα ήταν επίσης και το ορμητήριο της ανεξάρτητης ποδοσφαιρικής ομάδας οι «Δάσκαλοι» που ιδρύθηκε στην αρχή από τον υποφαινόμενο δηλαδή Γιάννη Φιλίππου, Στράτο Σαββίδη, Γιώργο Παγκρατίδη, Γιώργο Κακκάνη, Γιώργο Δελή και στη συνέχεια συμπληρώθηκε με τους Τάσο Μαυρομματίδη, Γιώργο Τερζή, Χριστόφορο Βαβδινό, Μάκη Πιτέλη, Αργύρη Καλαμάρα, Νίκο Κασαπλή, Θεόδωρο Τσάμπουρα.
Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι η ανεξάρτητη ομάδα των Δασκάλων στέφθηκε δυο φορές πρωταθλήτρια, στο πρωτάθλημα ανεξαρτήτων ομάδων. Πρέπει να τονίσω όμως για την αλάνα που ούτε τις βραδινές ώρες δεν έμεινε μόνη αφού ήταν τόπος συνάντησης αγοριών και κοριτσιών που τα έλεγαν μέχρι και τις μεταμεσονύκτιες ώρες.
Ήταν η αιτία για πάρα πολλές φορές που κατέληγαν και σε γάμο ακόμη. Με την πάροδο των χρόνων η αλάνα διαμορφωνόταν σιγά-σιγά. Έφυγε ο φωτιστικός στύλος, τα δέντρα από τον αγωνιστικό χώρο, το ξηραμένο σιντριβάνι κλπ.
Η σημερινή της μορφή είναι ένα υπαίθριο γήπεδο του μπάσκετ, ένα μικρό γήπεδο 5Χ5, όργανα γυμναστικής, μια μικρή παιδική χαρά και μια μικρή κερκίδα. Τέλος, είμαι πληροφορημένος πως για την εν λόγω αλάνα, πλατεία, εκκρεμεί μελέτη διαμόρφωσης που πραγματοποιεί ο Δήμος Καβάλας.
