Ο Γιάννης Κανίογλου έχει την έδρα του στη Νέα Πέραμο.
Συνταξιούχος του ΟΤΕ, ζωγραφίζει και δημιουργεί. Συνεχώς. Από την ερχόμενη Δευτέρα και για μία εβδομάδα θα βρίσκεται στη Μ. Λέσχη. Σε μια ακόμη ατομική, προσωπική έκθεση. Κάποια από τα εκθέματα είναι η δουλειά του στη δύσκολη περίοδο της καραντίνας.
Η συνέντευξη
Ερ: Ας κάνουμε μια συζήτηση- προετοιμασία για την έκθεση σας στο ισόγειο της Μ. Λέσχης…
Απ: Στις 15 Απριλίου, την ερχόμενη Δευτέρα, θα έχω τα εγκαίνια της έκθεσης στις 19:30. Θα διαρκέσει μέχρι τη Δευτέρα 22 Απριλίου.
Ερ: Ποιο θα είναι το περιεχόμενο της ;
Απ: Θα εκθέσω έργα χειροτεχνίας και ζωγραφικής που αφορούν την τελευταία 20ετία. Το καινούργιο που έχω να παρουσιάσω είναι η τέχνη την περίοδο του κορωνοϊού, όπου ο εγκλεισμός ήταν για μένα μια μεγάλη ευκαιρία να ασχοληθώ με την προσωπική ζωγραφική. Τώρα ποια δεν έχω ελεύθερο χρόνο να ασχοληθώ με μένα, ασχολούμαι με τη ζωγραφική στα σχολεία και στα ιδρύματα.
Ερ: Πόσα σχολεία, αίθουσες, διαδρόμους έχει κάνει πιο όμορφους με τη ζωγραφική του ο Γιάννης Κανίογλου;
Απ: Οι αίθουσες σχολείων υπερβαίνουν τις 100. Σε κάποια σχολεία έχω ζωγραφίσει όλες τις αίθουσες, όπως είναι το Λύκειο της Ν. Περάμου. Όπως είναι το Γυμνάσιο του Εμπορίου της Σαντορίνης, όπως το Δημοτικό Σχολείο του Ακρωτηρίου, πάλι στη Σαντορίνη. Έχω ζωγραφίσει δυο φορές στο Δημοτικό Σχολείο των Αμισιανών. Είμαι περιφερόμενος καλλιτέχνης, «συντονιστής» να το πω έτσι. Η δουλειά μου είναι συλλογική. Βασική προϋπόθεση που βάζω πάντα είναι να συμμετέχουν όσο γίνεται περισσότερα άτομα. Μαθητές και εκπαιδευτικοί.
Ερ: Η συνταξιοδότηση σας έπαιξε ρόλο; Δημιούργησε περισσότερο ελεύθερο χρόνο;
Απ: Όχι, δε θα το έλεγα. Αυτή η δραστηριότητα ξεκινά απ’ όταν ακόμη ήμουν εν ενεργεία. Η σύνταξη δεν έπαιξε ρόλο. Απλώς τις ώρες που δούλευα στον ΟΤΕ, τις έχω αφιερώσει να δουλεύω σε άλλα πράγματα. Δεν έχω ελεύθερο χρόνο. Είμαι από τους τυχερούς συνταξιούχους που δεν έπεσα σε μελαγχολία και σε τέλμα. Ξέρω τι θα κάνω το ελεύθερο χρόνο που έχω. Πολλοί επιζητούν να βγουν στη σύνταξη αλλά δεν έχουν προγραμματίσει τι θα κάνουν στον ελεύθερο χρόνο τους. Βολοδέρνουν από εδώ και από εκεί και λένε: «όταν δούλευα δεν ήμουν έτσι». Εγώ δεν πάω σε καφετέριες και σε καφενεία. Δεν είμαι καλός πελάτης σε αυτά. Απλώς έχω γεμίσει το χρόνο μου με δράσεις -όχι μόνο με τη ζωγραφική- αλλά και άλλων ειδών δράσεις. Είναι γεμάτη η ζωή μου, γιατί στην ηλικία που έχω φτάσει αισθάνομαι ακμαίος και μπορώ να προσφέρω.
