Παρακολουθούμε με αγωνία, όπως εκατομμύρια Έλληνες, την εξέλιξη του δεύτερου κύματος του κορωνοϊού. Καθημερινά μαθαίνουμε ότι φίλοι και γνωστοί προσβάλλονται και μερικοί πεθαίνουν από τον επικίνδυνο ιό. Καθημερινά βλέπουμε το άγχος, την αγωνία των ειδικών γιατρών που με τιτάνιες προσπάθειες προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντα τους λόγω έλλειψης ΜΕΘ, έλλειψης ειδικού επιστημονικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Σκηνές του στρατού στήνονται έξω από νοσοκομεία ( Βόλος). Νοσοκομείο εκστρατείας στήνεται στον προαύλιο χώρο του 424 Στρατιωτικού νοσοκομείου ( Θεσσαλονίκη). Στα νοσοκομεία επικρατεί το αδιαχώρητο. Ασθενείς μεταφέρονται, με ασθενοφόρα και αεροπλάνα , όπου βρεθούν ελεύθερες κλίνες στην Ελληνική επικράτεια . Επιτάσσονται ιδιωτικές κλινικές. Υπολειτουργούν σχεδόν όλες οι κλινικές των νοσοκομείων και των έκτακτων περιστατικών.
Η ταλαιπωρία των ασθενών στο μεγαλείο της.
Παρακολουθούμε ταυτόχρονα στα Μ.Μ.Ε. την άγονη αντιπαράθεση των πολιτικών δυνάμεων και αναλύσεις επί αναλύσεων για το αν έπραξε η Κυβέρνηση αυτά που έπρεπε, για τις ευθύνες των προηγούμενων Κυβερνήσεων ( σαν να μην κυβέρνησαν όλοι τους) κ.λ.π. κ.λ.π. γιατί μέσα σε όλη την τραγωδία υπάρχει και το πολιτικό κόστος.
Το θέμα είναι ότι εδώ και αρκετά χρόνια η Δημόσια Υγεία υποβαθμίζεται συνεχώς και δυστυχώς σε πολύ δύσκολες καταστάσεις όπως η σημερινή αποδεικνύεται ο κυρίαρχος ρόλος της.Το γεγονός ότι τα Νοσοκομεία μας δεν έχουν το απαραίτητο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και οι προσλήψεις αργούν δραματικά , οδηγεί στην εξουθένωση του προσωπικού που υπηρετεί .
Μη ξεχνάμε και τους γιατρούς που φεύγουν στο εξωτερικό και στελεχώνουν σήμερα Νοσοκομεία άλλων χωρών , γιατί εκεί βρίσκουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερες αμοιβές.
Παράλληλα, κτίρια παλιών Νοσοκομείων , όπως της Καβάλας εγκαταλείφθηκαν και λεηλατούνται, ενώ θα μπορούσαν να διατηρηθούν έστω και σε ένα τμήμα τους, για έκτακτες περιπτώσεις.
Στο «γυάλινο » κτίριο του Νοσοκομείου της Καβάλας, ένα καινούργιο κτίριο, ξήλωσαν μέχρι και είδη υγιεινής. Κανένας δεν ζήτησε ευθύνες, ούτε θα ζητήσει για το πλιάτσικο αυτής της δημόσιας περιουσίας.Δυστυχώς το να τα βολεύουμε όπως – όπως και να μην φροντίζουμε για εναλλακτικές λύσεις για απρόβλεπτες καταστάσεις, στην προκειμένη περίπτωση κοστίζει ανθρώπινες ζωές.
(Ο Γιάννης Βύζικας είναι πρώην δημοτικός σύμβουλος Καβάλας, πρόεδρος του Ινστιτούτου Κοινωνικών Κινημάτων και Ιστορίας Καπνού)
