Προσπαθώντας να τακτοποιήσω τη βιβλιοθήκη μου στο σπίτι το Σαββατοκύριακο, ανακάλυψα σε συρτάρια που είχα χρόνια να ανοίξω, μερικά τεύχη του γνωστού κόμικ περιοδικού «Ιζνογκούντ». Δεν ξέρω αν εξακολουθεί να κυκλοφορεί και σήμερα (νομίζω όχι) αλλά εκείνα τα χρόνια είχε ένα κάποιο σουξέ, φυσικά μετά τον «Λούκυ Λουκ» και τον «Αστερίξ». Όλα γαλλικής εμπνεύσεως και προελεύσεως, είχαν τους φανατικούς τους φίλους και αναγνώστες.
Βλέποντας λοιπόν και ξεφυλλίζοντας αυτά τα παλιά τεύχη του «Ιζνογκούντ», χωρίς να το θέλω και εντελώς αυθόρμητα έκανα αμέσως τους σχετικούς συνειρμούς και συνδύασα τις περιπέτειες αλλά και τους χαρακτήρες αυτού του κόμικ με την σημερινή τοπική αυτοδιοικητική μας ζωή.
Για να βάλω στο πνεύμα των σκέψεών μου και όσους από τους αναγνώστες μας δεν ξέρουν ή δεν θυμούνται τον Ιζνογκούντ, ας πούμε δυο λόγια για την ιστορία και τους χαρακτήρες αυτής της εξαιρετικής γαλλικής σειράς κόμικς.
Ο Ιζνογκούντ (Iznogoud) δημιουργήθηκε από τον σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί και τον σχεδιαστή Ζαν Ταμπαρί. Το όνομα της σειράς είναι λογοπαίγνιο στην αγγλική γλώσσα (η λέξη «Ιznogoud» είναι γαλλική προφορική έκδοση της φράσης «He is no good», που στα ελληνικά σημαίνει «δεν κάνει», «είναι άχρηστος») και αναφέρεται στον κεντρικό χαρακτήρα της.
Τα γεγονότα εξελίσσονται κυρίως στη Βαγδάτη, αλλά και στις γύρω περιοχές, ενώ δεν λείπουν καθόλου και τα ταξίδια στο χρόνο. Ο Ιζνογκούντ είναι ο Μεγάλος Βεζίρης του χαλιφάτου κι έχει βάλει ως μοναδικό στόχο στη ζωή του να εκθρονίσει τον Χαλίφη. Ο Ιζνογκούντ επαναλαμβάνει συνεχώς τη φράση «Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη!» («Je veux devenir calife à la place du calife!»). Ο Ιζνογκούντ έχει επίσης στο πλάι του έναν πιστό και ελαφρώς ηλίθιο (αν και όχι και τόσο ηλίθιο μερικές φορές) βοηθό, ονόματι Ντιλά Λαράτ, ο οποίος τον βοηθά στην προσπάθεια εκπλήρωσης των σχεδίων του.
Αυτό είναι με δυο λόγια το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται όλες οι ιστορίες και οι χαρακτήρες του «Ιζνογκούντ»
Αν σ’ αυτή την ιστορία, αντικαταστήσει κανείς τις λέξεις «Βαγδάτη» και «Χαλίφης» με τις λέξεις αντιστοίχως «Καβάλα» και «Δήμαρχος», οι συνειρμοί έρχονται άμεσα και χωρίς πολλή σκέψη και μάλιστα –κακά τα ψέματα- προσωποποιούνται σε συγκεκριμένα πρόσωπα.
Ποιο πρόσωπο στην Καβάλα με την καθημερινή του δημόσια συμπεριφορά σου δίνει σήμερα την εντύπωση που εισπράττεις βλέποντας τον Ιζνογκούντ να χτυπιέται, να κοκκινίζει, να αφρίζει και να λέει συνεχώς τη φράση «θέλω να γίνω χαλίφης (δήμαρχος), στη θέση του χαλίφη (δημάρχου)»; Ε αυτό το πρόσωπο είναι ο Ιζνογκούντ της Καβάλας.
Υπάρχουν βέβαια και άλλα πρόσωπα που θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο να διεκδικήσουν αυτόν το ρόλο αλλά προς το παρόν περιφέρονται γύρω από τον τοπικό μας Ιζνογκούντ είτε κολακεύοντάς τον είτε γλείφοντάς τον.
Στις ιστορίες του κόμικ, ο Ιζνογκούντ στο τέλος πάντα «την πατάει», αποτυγχάνει, κατατροπώνεται και δεν καταφέρνει να πετύχει το σκοπό του. Έστω και για λίγο, έστω και στο παρά πέντε. Παρ’ όλ’ αυτά, «δαρμένος» και ταπεινωμένος συνεχίζει και στο επόμενο τεύχος να θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Δεν βάζει μυαλό. Όπως ακριβώς δηλαδή και ο δικός μας Ιζνογκούντ.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
