Για τον άνθρωπο και την ποιήτρια, για την καβαλιώτισσα Χρυσούλα Βακιρτζή μίλησε στο ραδιόφωνο της Πρωινής ο συμπολίτης δικηγόρος και συγγραφέας Κοσμάς Χαρπαντίδης.
Περιέγραψε αναλυτικά το έργο και την καθημερινότητά της, στην οποία συμπαραστέκονταν επί σειρά πολλών προηγούμενων ετών.
Η συνέντευξη
Ερ: Εσείς ήσασταν ένας άνθρωπος που ήταν πολύ κοντά στη Χρυσούλα Βακιρτζή για πολλά χρόνια.
Απ: Ήμουν κοντά της από το 2009 σαν άνθρωπος που συμπαραστάθηκε αυτή και τη μητέρα της. Η μητέρα της απεβίωσε το 2014. Προσπάθησα να προσφέρω και υπηρεσίες δικηγορικές. Είχαν ανάγκη από κάποιο πληρεξούσιο και τις γνώρισα καλά και τις δυο.
Εκείνο το οποίο ήθελα να καταθέσω με πολύ μεγάλη συντριβή, είναι ότι ο αγώνας που έδωσε όλα αυτά τα χρόνια η Χρυσούλα είτε με τη μητέρα της, είτε και μόνη της. Αγώνας να ζήσει, να δημιουργήσει, να δώσει ένα αποτέλεσμα σε αυτό το οποίο έκανε.
Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος έγραφε ποίηση, ασχολήθηκε με την κριτική κειμένων, έγραψε ακόμη και πεζό. Συνειδητά έκανε έναν αγώνα να ξεπεράσει φοβερά προβλήματα υγείας που είχε, γιατί ήταν εκ γενετής τετραπληγικό άτομο και είχε κινητικά προβλήματα.
Ωστόσο είχε ένα λαμπερό μυαλό, το οποίο δούλευε, παρήγαγε και γέμιζε αισιοδοξία όλους εμάς που τα έχουμε όλα και συχνά γκρινιάζουμε στη ζωή μας και μεμψιμοιρούμε. Η Χρυσούλα μας έδινε πάντα ένα μάθημα ζωής το οποίο δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ όσοι την γνωρίσαμε και τη ζήσαμε από κοντά.
Ερ: Τα κατάφερνε στον υπολογιστή, μπορούσε κάποια πράγματα στα οποία υστερούσε να τα καλύπτει μέσω της γραφής της στο κομπιούτερ.
Απ: Ναι βέβαια, την βοήθησε πάρα πολύ η τεχνολογία. Μέσα από τη τεχνολογία μπορούσε να το χειρίζεται και να απευθύνεται, να γράφει και να διορθώνει τα γραπτά της.
Ερ: Μας είπατε ότι είχε πολλές ιδιότητες αλλά νομίζουμε ότι σαν ποιήτρια έγινε περισσότερο γνωστή.
Απ: Ναι βέβαια. Είχε μια ιδιαίτερη αίσθηση να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και να την απεικονίζει. Τι άλλο είναι η ποίηση; Η ποίηση είναι ο προσωπικός τρόπος να επικοινωνούμε με την πραγματικότητα, με το γύρω μας κόσμο και να τα παρουσιάζουμε μέσα από το ιδιότυπο δικό μας φίλτρο.
Αυτό νομίζω ότι η Χρυσούλα το είχε και το συνδύαζε με μια αθωότητα για να μη πω παιδικότητα, η οποία τις έμεινε μέσα της μέχρι την ώριμη ηλικία.
Ερ: Επίσης είχε πολλά καθημερινά προβλήματα που τα δημοσιοποιούσε ή τα πληροφορούμασταν . Είχε άλλη στήριξη πέραν από τη βοήθεια της μητέρας της;
Απ: Αυτή επέλεγε ποιους ανθρώπους θα κρατήσει κοντά της. Εκείνο το οποίο την ενοχλούσε από χρόνια και μέσω της παροχής υπηρεσιών από κάποιους ανθρώπους ήταν το ότι δεν ήθελε να την αντιμετωπίζουν σαν ένα περιστατικό.
Δεν μπορούσε να ανεχθεί αυτό που λέγεται φιλάνθρωπο ήθος. Ήθελε βοήθεια αλλά χωρίς να το προβάλει και χωρίς να το τονίζει κάποιος.
Είχε μερικά ιδιότυπα στοιχεία δικά της, τα οποία την εμπόδιζαν πολλές φορές να έχει ανθρώπους συνεχώς δίπλα της. Γι` αυτό το λόγο οι φιλίες της υπόκεινταν σε αλλαγές.
Ερ: Εσείς κ. Χαρπαντίδη τη ζήσατε, παρακολουθήσατε και τη συμπαράσταση που είχε. Είμαστε μια τοπική κοινωνία που στεναχωριέται στην είδηση του θανάτου της αλλά πως μπορεί μετά θάνατο να τη δικαιώσει αυτή τη γυναίκα;
Απ: Νομίζω ότι αυτό είναι θέμα πολλών ανθρώπων.
Δεν είναι θέμα μόνο ενός. Είναι θέμα πολλών ανθρώπων οι οποίοι θα κρατήσουν τη μνήμητης ζωντανή μέσα τους και στη συνέχεια αυτό το πράγμα θα το μεταδώσουν στους υπόλοιπους για να κρατηθεί ζωντανή για τους νεώτερους οι οποίοι δεν την ξέρουνε.
Άρα για μένα απαραίτητος όρος είναι να επιβιώσει το έργο της και μέσα από το έργο της και η ίδια. Από εκεί και μετά πιστεύω ότι θα μπορεί να παραμείνει κάτι από την αγαπημένη μας Χρυσούλα.
Ερ: Πάντως θα μπορούσε ο Δήμος Καβάλας, η Δημοτική Βιβλιοθήκη να προετοιμάσει, να φτιάξει μια ωραία έκδοση με μια επιλογή και μια ανθολογία των ποιημάτων της, με κάποιους ανθρώπους που θα δράσουν κτλ. Τι λέτε;
Απ: Ναι βέβαια, γιατί όχι; Αυτό μπορεί να γίνει.
Μπορεί να γίνει είτε με ένα ανθολόγιο της ποίησης της, είτε μια έκδοση των ποιημάτων της ώστε να υπάρξει σε ένα σώμα. Είναι διάφορες οι ποιητικές συλλογές της που έχουν εκδοθεί κατά καιρούς μέσα στο χρόνο.
Ερ: Ήταν αιφνίδιος ο θάνατος της;
Απ: Όχι δεν ήταν αιφνίδιος. Δυστυχώς τους τελευταίους μήνες είχε παρουσιάσει καρκίνο. Πρέπει να ξεκίνησε από το στομάχι και να επεκτάθηκε στο ήπαρ που είναι πάρα πολύ ευαίσθητο όργανο.
Νομίζω ότι εκεί κρίθηκε το πράγμα.
Είχε καρκίνο στομάχου και ήπατος. Νομίζω ότι ο τελευταίος ήταν ο κρίσιμος.
Δυστυχώς παρά τις προσπάθειες των γιατρών του νοσοκομείου Καβάλας, ο καρκίνος ήδη είχε κάνει τις μεταστάσεις του και δεν μπορέσανε να γίνουν πολλά πράγματα.
*Συλλυπητήρια δήλωση του Δημάρχου Καβάλας, Θόδωρου Μουριάδη, για τον θάνατο της συγγραφέως, Χρυσούλας Βακιρτζή: «Η αδόκητη απώλεια της Χρυσούλας Βακιρτζή, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 59 ετών, μας γεμίζει με θλίψη.
Αντιμετώπισε με αξιοσημείωτο θάρρος και περίσσευμα ψυχής όλες τις προκλήσεις που συνάντησε στο διάβα της, κερδίζοντας πλήθος κολακευτικών σχολίων για τη μεστότητα του συγγραφικού και ποιητικού έργου της, καθώς και για την ευθυκρισία του δημοσιογραφικού λόγου και των κριτικών της κειμένων.
Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους φίλους και τους συνεργάτες της».
*Ανάρτηση για τη Χρυσούλα Βακιρτζή από τον Κωστή Σιμιτσή: «Αποχαιρετούμε σήμερα τη Χρυσούλα Βακιρτζή. Έναν εξαιρετικό άνθρωπο που ξεπέρασε τη φυσική αναπηρία και τη μετέτρεψε σε πνευματική υπεροχή. Θα θυμόμαστε τα ποιήματά της, την αγάπη της για τη ζωή, το ενδιαφέρον της για τα κοινά.
Προσωπικά με τίμησε με τη φιλία της και με τη συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιο των εκλογών του 2014. Μου εμπιστεύθηκε το σχέδιό της να δωρήσει μετά θάνατον την ακίνητη περιουσία της στον Δήμο Καβάλας, μια ωραία ιδέα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «το σπίτι του Καβαλιώτη ποιητή» και η οποία μένει τώρα να υλοποιηθεί.
Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα τη σκεπάσει».
