Δεν ήταν διόλου τυχαίο ότι Λε Μόντ, που διαβάζεται σχεδόν υποχρεωτικώς από το σύνολο του πολιτικο-διπλωματικού κόσμου και της ιθύνουσας τάξης, «άνοιγε» την έκδοση του της 29ης Μαρτίου με τον εξάστηλο τίτλο: «Ισραήλ: Ο Νετανυάχου αναγκάζεται να υποχωρήσει».
Θα μπορούσε άραγε ο πρόεδρος Μακρόν (που θα βρεθεί αντιμέτωπος ακόμη μια φορά, στις 6 Απριλίου με μια νέα κινητοποίηση) να μιμηθεί τον Ισραηλινό πρωθυπουργό; Ο κόσμος δεν αγνοεί βεβαίως την βίαιη, κατασταλτική και χωρίς ενδοιασμούς καταδικαστέα συμπεριφορά έναντι των Παλαιστινίων του Ισραηλινού πρωθυπουργού, που η πολιτική του δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Εν πάση περιπτώσει, τούτου λεχθέντος, ο Νετανυάχου– ο οποίος υποχρέωσε σε παραίτηση τον υπουργό άμυνας που ήταν αντίθετος σε με μια πρωθυπουργική πρόταση, απεφάσισε στις αρχές της περασμένης εβδομάδος την προσωρινή παύση της διαδικασίας υιοθετήσεως του νομοσχεδίου μεταρρυθμίσεως της Δικαιοσύνης κατόπιν των πολυάριθμων και μαχητικών διαδηλώσεων στις οποίες συμμετείχαν οι συμπατριώτες του.
Επ’ αυτού στη τελευταία έκδοση του «To Αλυσοδεμένου Παπί» (γαλλιστί Le Canard Enchaîné) δημοσιεύει το σκίτσο του Νετανυάχου με την εξής λεζάντα που ομολογεί: «Μακρόν μου έδειξε τον δρόμο που δεν πρέπει να πάρω».
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν αυτή την υποχώρηση, η μεγάλη συνδικαλιστική οργάνωση Χίσταντρουτ απεφάσισε το τέλος της κινητοποιήσεως των πολιτών. Εν τελευταία αναλύσει περί τινός επρόκειτο;
Με δυο λόγια: στην μείωση των νομικών αρμοδιοτήτων και προνομίων της ανώτατης δικαστικής αρχής την οποία η εκτελεστική εξουσία (ο Νετανυάχου)κρίνει ότι είναι πολιτικοποιημένη προς όφελος του κοινοβουλίου.
Και στη Γαλλία; Πώς παρουσιάζεται η από πολλών ημερών τεταμένη κατάσταση; Ο Λωράν Μπερζέ (Laurent Bergé), γενικός γραμματεύς του χριστιανογενούς μεταρρυθμιστικού συνδικάτου CFDΤ, ολίγες ημέρες πριν την 10η διαδήλωση της 28ης Μαρτίου, με συμφωνία των άλλων συνδικάτων πρότεινε μια μεσολάβηση για να βρεθεί μια οδός εξόδου στη κρίση.
Διευκρίνισε ότι μια πιθανή επικύρωση της διαδικασίας ενός δημοψηφίσματος σχετικού με την ηλικία της εισόδου στο δικαίωμα συντάξεως θα μπορούσε να παράσχει το χρόνο προσωρινής αναβολής του νομοσχεδίου για την έναρξη του διαλόγου.
Αρχικώς ο Μακρόν την απέρριψε, αλλά λίγο χρόνο αργότερα η πρωθυπουργός κ. Μπόρν δήλωσε ότι δέχεται να συναντηθεί προσεχώς με τα συνδικάτα προς συζήτηση πολλών θεμάτων όχι όμως και εκείνου της συντάξεως στα 64 χρόνια.
Λόγω της αμετάπειστης στάσεώς του ο πρόεδρος χάνει συνεχώς στο πεδίο της δημοτικότητος, σήμερα δε μόλις και μετά βίας το 27% των συμπατριωτών τον υποστηρίζουν από το 34% που ήταν το Φεβρουάριο.
Οι ανωτέρω αριθμοί δημοσιεύθηκαν από την έγκυρη εταιρεία δημοσκοπήσεων BFM για το ραδιόφωνο RTL που παρακολουθείται από εκατομμύρια γαλλόφωνων ακροατών ανά την Ευρώπη. Τα συναισθήματα των Γάλλων έναντι του Μακρόν εκφράζονται με το εξής γεγονός στην διάρκεια της επισκέψεως του στις Υψηλές Αλπεις: Μία νεαρά Γαλλίδα προφυλακίσθηκε προσωρινώς διότι επέδειξε μια πινακίδα με την φράση «Το σκουπίδι (ηλέρα) θα ομιλήσει στις 13 η ώρα».
Μία άλλη χωρική δήλωσε: «Εγώ τον ξέρω τον Μακρόν, μας έχει όλους χεσμ…ους». Παρόλα αυτά, o Γάλλος πρόεδρος εκτίμησε ότι ναι μεν υπάρχει μια κοινωνική διαμαρτυρία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα πρέπει να σταματήσουν και πρόσθεσε ότι θα υπάρξει μια σταδιακή διατίμηση στη κατανάλωση του νερού.
Την ίδια πτώση υφίσταται, 28%, και η πρωθυπουργός κ. Μπορν. Τέλος το 57% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι το κυβερνητικό νομοσχέδιο δεν πρέπει να εφαρμοστεί, στις αρχές δε Μαρτίου το ποσοστό των ιδίων ήταν κατά τι μεγαλύτερο,61%.
Εξ άλλου,ορισμένοι εμπειρογνώμονες των πολιτικονομικών κύκλων διευκρινίζουν ότι η εξέταση του νομοσχεδίου στις 14 Απριλίου από το συνταγματικό συμβούλιο θα μπορούσε να είναι αποφασιστική.
Μια εξακριβωμένη πληροφορία αναφέρει ότι η αντιπολίτευση υπέβαλε στο συνταγματικό συμβούλιο πρόταση νόμου, συμφώνως με το άρθρο 11 του Συντάγματος, αποβλέπουσα στη μην υπέρβαση της νομίμου ηλικίας εισόδου συντάξεως υπεράνω των 62 ετών, ούτως ώστε να εμποδιστεί η εφαρμογή της πλέον αμφισβητούμενης διατάξεως του νομοσχεδίου.
Η γνώμη του συνταγματολόγου Ντομινίκ Ρουσσώ (Dominique Rousseau) είναι ότι η εν λόγω ανώτατη νομική υπηρεσία του γαλλικού κράτους θα έχει δυσκολίες να λογοκρίνει τον νόμο της μεταρρυθμίσεως των συντάξεων.
Σε ένα άρθρο στο Λε Μόντ της 29ης Μαρτίου, ο Βασιλιέν Φρανσοά, καθηγητής πολιτικής επιστήμης, υποστηρίζει ότι το άρθρο 10, όχι πολύ γνωστό του Συντάγματος, επιτρέπει στο πρόεδρο της δημοκρατίας μια νέα σύσκεψη αφιερωμένη στο νομοσχέδιο ή σε ορισμένα άρθρα του προτού δημοσιευθεί επισήμως στην Εφημερίδα της κυβερνήσεως.
