Πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα μια διαφορετική, μια σημαντική εκδήλωση.
Συμπαράστασης στην καρκινοπαθή Ρεγγίνα Μακέδου και συλλογής δειγμάτων πιθανών δοτών μυελού των οστών. Όλα αυτά για το Μανώλη Φρατζεσκάκη δεν είναι θεωρία. Δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Είναι η ίδια του η ζωή. Προ δύο ετών βρέθηκε με λευχαιμία.
Δεύτερη ατυχία ότι έφυγε από τη ζωή η αδελφή του- Μαρία Φρατζεσκάκη- που θα του έδινε το μυελό των οστών της. Παρόλα αυτά βρέθηκε δότης στο εξωτερικό. Χθες ο Μανώλης Φρατζεσκάκης ήταν στην εκδήλωση και περιέγραψε την εμπειρία, τη διαδικασία. Μίλησε για τη χαρά της ζωής. Της δικής του ζωής που συνεχίζεται.
Η συνέντευξη
Ερ: Σημαντική η χθεσινή εκδήλωση που έγινε στην Πλατεία Ελευθερίας.
Απ: Θεωρώ ότι είναι μια από τις πιο σημαντικές εκδηλώσεις που έχουν γίνει στην Καβάλα. Στις 21 Ιουνίου ήταν τα γενέθλια μιας υπέροχης γυναίκας, μιας υπέροχης νέας ύπαρξης της Ρεγγίνας Μακέδου, η οποία είναι ομοιοπαθούσα. Πάσχει από οξεία λευχαιμία όπως και εγώ. Όλους μας συγκλόνισε με το θάρρος που αντιμετώπισε το πρόβλημα υγείας της. Μέσα από την περιπέτεια βρήκε τη δύναμη και το κουράγιο να προκαλέσει μια πανελλήνια απήχηση στο να καλέσει ανθρώπους να γίνουν δότες μυελού των οστών. Θεώρησα και εγώ ότι έχω μια μεγάλη υποχρέωση να πάω στην πλατεία και να ευχηθώ στη Ρεγγίνα και να ενώσω τη δική μου φωνή μέσα από τη δική μου περιπέτεια και εμπειρία. Καλώ και εγώ τους συμπολίτες μας να γίνουν δότες μυελού των οστών.
Ερ: Η δική σας ζωή πως άλλαξε;
Απ: Πριν λίγες μέρες είχα και εγώ τα γενέθλια μου. Πριν δυο χρόνια, συγκεκριμένα στις 5 Ιουνίου του 2020, ήρθε το μαντάτο. Στο ΑΧΕΠΑ διαγνώσθηκα ότι πάσχω από οξεία λευχαιμία. Από εκεί και μετά ξεκίνησε μια διαδικασία και νέων εξετάσεων. Η απόφαση των γιατρών της αιματολογικής κλινικής του Παπανικολάου ήταν μια και μοναδική: «Για να έχετε ελπίδες , υπάρχει μονόδρομος. Αυτός είναι ότι πρέπει να φτάσουμε στη μεταμόσχευση μυελού των οστών». Να το πω έτσι απλά και ψυχρά, ότι αν δε βρισκόταν κάποιος από την Αυστρία να είναι συμβατός δότης για μένα, δε θα μιλούσαμε αυτή τη στιγμή. Πριν 6,5 μήνες περίπου έκανα τη μεταμόσχευση μυελού των οστών.
Ερ: Πως πάει σήμερα η υγεία μας;
Απ: Δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια αλλά δόξα το θεό αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαι αρκετά καλά. Είμαι πλήρως ικανοποιημένος, το ίδιο και οι γιατροί και προχωράμε βήμα-βήμα. Τονίζω ότι δε ήξερα αν θα μπορούσαμε σήμερα να μιλάμε.
Ερ: Πως βρέθηκε ο Αυστριακός δότης που έσωσε τη ζωή του Μανώλη Φραντζεσκάκη;
Απ: Είναι στην κυριολεξία έτσι όπως το λέτε. Υπάρχει η παγκόσμια τράπεζα μυελού των οστών. Ποιοι καταθέτουν σε αυτή την τράπεζα; Οι δότες. Τι σημαίνει να γίνεις δότης; Τέσσερεις ώρες από τη ζωή σου. Δίνεις λίγο σάλιο. Το έχουν κάνει πολλοί Καβαλιώτες στο παρελθόν. Όταν προκύψει θέμα, το σάλιο αυτό που έδωσε ο Αυστριακός το χρειάστηκα εγώ μετά από χρόνια. Δεν είναι σίγουρο ότι θα βρεθεί κάποιος για να σε σώσει. Αλλά αν βρεθεί, τέσσερεις ώρες μέσα από τη δική σου ζωή μέσα από μια διαδικασία πάρα πολύ απλή και χωρίς καμία απολύτως συνέπεια για το δότη, σώζεις μια άλλη ζωή. Και στη δική μου περίπτωση και στη περίπτωση της Ρεγγίνας πολύ πιο πρόσφατα αυτό έγινε. Και σε πολλές άλλες περιπτώσεις αυτό έγινε και έζησαν άνθρωποι.
Ερ: Δεν είναι τελικά δύσκολο όπως περιγραφόταν για τους δότες;
Απ: Είναι μύθος όσα λέγονται. Στην πραγματικότητα είναι μια απλή διαδικασία. Σαν να δίνεις αίμα. Απλά κρατάει περισσότερο χρονικά. Για να δώσεις αίμα χρειάζονται περίπου 10 λεπτά ενώ τώρα η διαδικασία κρατάει περίπου 4 ώρες.
Ερ: Λέγανε ότι για να βρει το κατάλληλο μόσχευμα πρέπει να απευθυνθείς στα συγγενικά σου πρόσωπα. Τελικά και αυτό είναι κάτι που δεν ισχύει;
Απ: Τα συγγενικά πρόσωπα υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να είναι συμβατά όταν πρόκειται για αδελφό. Για τους άλλους συγγενείς, πατέρα, μητέρα, είναι πάρα πολύ μικρές οι πιθανότητες. Με τον αδελφό είναι πολύ μεγάλες οι πιθανότητες. Η πρώτη μου αναζήτηση ήταν με τη Μαρία και το λέω αυτό με πολύ μεγάλη συγκίνηση και οδύνη. Ήταν στην αρχή η Μαρία. Πήγαμε στο Ιπποκράτειο, η Μαρία βρέθηκε ικανοποιητικά συμβατή αλλά η Μαρία δυστυχώς έφυγε. Μέσα στη θλίψη και στο προσωπικό, οικογενειακό δράμα που συνεχίζεται ακόμη προστέθηκε η αγωνία και το άγχος για το τι μέλλει γενέσθαι με το δότη που πρέπει να μου δώσει το μόσχευμα του για να προχωρήσω. Δόξα το Θεό ήρθε το χαρμόσυνο νέο ότι βρέθηκαν δυο δότες από το εξωτερικό. Ήταν ότι καλύτερο, ήμουν αρκετά τυχερός. Τελικά επιλέξαμε τον Αυστριακό άνδρα που δεν ξέρω ποιος είναι. Μετά δυο χρόνια, νομίζω ότι μπορώ να το γνωρίσω και να τον ευχαριστήσω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου.
