Από το συμπολίτη μηχανικό και αντιπρόεδρο του Ινστιτούτου Κοινωνικών Κινημάτων και Ιστορίας Καπνού (Ι.Κ.Κ.Ι.Κ.), πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή με προτάσεις του για την τύχη των καπναποθηκών της Καβάλας.
Προς την Εφημερίδα «Πρωινή»,
Ενταύθα.
Κύριε Διευθυντά
Τελευταία, με την ευκαιρία της επίσκεψης της Κας Προέδρου της Δημοκρατίας στην πόλη μας, ακούστηκαν αρκετά για τις καπναποθήκες και θα ήθελα να σας παρουσιάσω τα ζητήματα – προβλήματα των διατηρητέων καπναποθηκών ως έχουν κατά την γνώμη μου.
Πριν από ένα χρόνο το Ινστιτούτο Κοινωνικών Κινημάτων & Ιστορίας Καπνού (Ι.Κ.Κ.Ι.Κ.) με δελτίο τύπου διατύπωσε με σαφήνεια προτάσεις συντονισμένης δράσης μιας πολιτικής για τα διατηρητέα κτίρια (καπναποθήκες, κατοικίες).
Αυτά ήταν:
- Θεσμικά μέτρα: Απλοποίηση του θεσμικού πλαισίου για τις εγκρίσεις των μελετών αποκατάστασης και επανάχρησης.
- Αδειοδοτήσεις: Δημιουργία υπηρεσίας μιας στάσης για τα ιδιωτικά κτίρια με την δημιουργία πιστοποιημένων μελετητικών γραφείων και ανεξαρτήτων μελετητών οι οποίοι θα αναλαμβάνουν την διεκπεραίωση όλων των διαδικασιών και την έκδοση των αναλόγων αδειών.
- Για τα κτίρια ιδιοκτησίας Δημοσίου, ΟΤΑ: Οι φορείς αυτοί να θέσουν σε προτεραιότητα την αξιοποίηση των συγκεκριμένων ακινήτων, είτε μόνοι είτε σε συνεργασία με ιδιώτες.
- Για τα ιδιωτικά κτίρια: Θέσπιση πιλοτικού προγράμματος τύπου «Εξοικονομώ» για την πλήρη επισκευαστική αποκατάσταση κατ’ ελάχιστο του εξωτερικού κελύφους (επιχρίσματα, πόρτες, παράθυρα, στέγες, υδρορροές, χρωματισμοί).
- Χρηματοδοτήσεις: Αξιοποίηση πόρων του νέου ΕΣΠΑ.
Από τα παραπάνω μέχρι σήμερα δεν έγινε τίποτα δείγμα του τρόπου λειτουργίας της Διοίκησης τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Οι μεγάλες αδικίες του Κράτους σε βάρος των ιδιοκτητών των 20.000 περίπου διατηρητέων κτηρίων δεν ξεκίνησαν όμως µε το ξέσπασµα της ελληνικής οικονομικής κρίσης το 2009.
Ποιές είναι όµως οι αδικίες που γεννούν τα προβλήματα αυτά;
Πρώτον, απλώς και µόνο ο χαρακτηρισµός ενός κτηρίου ως διατηρητέου δεσµεύει εν όλω ή εν µέρει τις ιδιοκτησίες αυτές, επιβάλλοντας κόστος συντήρησης, 2 µε 3 φορές ανώτερο µιας συνήθους οικοδοµής, χωρίς ταυτόχρονα να προβλέπει την οικονοµική αποζηµίωση ή ενίσχυση του άτυχου ιδιοκτήτη.
Δεύτερον, η παραβίαση του άρθρου 24 του Συντάγµατος, που πρόβλεψε το 1975 για πρώτη φορά την υποχρέωση του Κράτους να αποζηµιώνει τους ιδιοκτήτες για τις δεσµεύσεις αυτές.
Τρίτον, η παραβίαση των άρθρων 5 και επόµενα της Ευρωπαϊκής Σύµβασης για την Προστασία της Αρχιτεκτονικής Κληρονοµιάς ή πιο γνωστή ως Σύµβαση της Γρανάδας, που προβλέπουν οικονοµικές ενισχύσεις και φοροαπαλλαγές, ένταξη σε προγράµµατα κλπ κίνητρα υπέρ των ιδιοκτητών και των κτιρίων αυτών, τα οποία στην χώρα µας ουδέποτε εφαρµόστηκαν.!!!
Τέταρτον, η παράλειψη επί 19 και πλέον χρόνια, από το 2002 όταν ψηφίστηκε και τέθηκε σε εφαρµογή ο νέος Αρχαιολογικός Νόµος, της έκδοσης του Προεδρικού Διατάγµατος που θα ρυθµίζει την διαδικασία οικονοµικών ενισχύσεων, φοροαπαλλαγών κλπ κινήτρων υπέρ των διατηρητέων κτηρίων και µνηµείων της χώρας και των ιδιοκτητών τους και που προβλέπεται στο άρθρο 48. Το Προεδρικό αυτό Διάταγµα ουδέποτε εκδόθηκε….
Πέµπτον, η από 40ετίας και εφ’ εξής απόπειρα των Υπουργών Οικονοµικών και Περιβάλλοντος να παρακάµψουν, µέσω της διαδικασίας «Μεταφοράς Συντελεστή Δόµησης», την υποχρέωση αποζηµίωσης των ιδιοκτητών των διατηρητέων, που απορρέει από το άρθρο 24 του Συντάγµατος, µε αποτέλεσµα χιλιάδες ιδιοκτήτες διατηρητέων, αντί καταβολής αποζηµιώσεων για την δέσµευση της µοναδικής συχνά ακίνητης περιουσίας τους, να βρεθούν µε ένα Δηµόσιο τίτλο, χωρίς καµµία απολύτως αξία.
Ποιος λοιπόν αντιπαθεί τα διατηρητέα περισσότερο από το ίδιο το Κράτος.;;;
Επανερχόμενος σε θετικές προτάσεις ΕΠΙΠΛΕΟΝ προτείνω:
- Αντιμετώπιση των προβλημάτων διάσωσης, επανάχρησης και ανάδειξης της Αρχιτεκτονικής µας Κληρονοµιάς, ως συμβολή στην Ανάπτυξη της χώρας, µε πρόταση ένταξης των διατηρητέων κτηρίων και µνηµείων όλων των Περιφερειών της χώρας, που ανήκουν σε ιδιώτες (πολίτες και φορείς) στα πλαίσια του ΕΣΠΑ.
- Αντιμετώπιση της μονομερούς µέχρι τώρα και δυσβάσταχτης πλέον ανάληψης του κόστους Προστασίας της Αρχιτεκτονικής µας Κληρονοµιάς από τους ιδιοκτήτες πολίτες και φορείς χωρίς την προβλεπόμενη από το 2002 Κρατική οικονοµική συμμετοχή και σε πλήρη αντίθεση µε τα ισχύοντα σε όλες σχεδόν τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, µε την έκδοση του ΠΔ του άρθρου 48 παρ. 2 του Ν. 3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονοµιάς» και τον προσδιορισµό της διαδικασίας, των όρων και των προϋποθέσεων που απαιτούνται για την επιχορήγηση ή την παροχή άλλων οικονοµικών κινήτρων.
- Αντιμετώπιση των ανυπέρβλητων προβλημάτων που δημιουργούνται κατόπιν κακόπιστων προσφυγών τρίτων σε Διοικητικά Δικαστήρια (ΣτΕ. και Δ.Εφ.), µε πρόταση πλήρους νοµικής κατοχύρωσης – µε εφαρµογή συστήµατος δηµόσιας διαβούλευσης τύπου π.χ. public inquiry Μεγ. Βρετανίας – των πάσης φύσεως αδειοδοτήσεων για την αποφυγή πολυετών χρονικών καθυστερήσεων ή/και ακυρώσεων επενδύσεων στον τοµέα της διάσωσης, επανάχρησης και ανάδειξης της Αρχιτεκτονικής µας Κληρονοµιά που ταλαιπωρούν όχι µόνο τους Έλληνες ιδιοκτήτες αλλά και τον όποιο τυχόν Έλληνα ή ξένο επενδυτή του τοµέα της Κατοικίας, του Τουρισµού ή κι του Πολιτισµού.
Ευελπιστώντας ότι τα προαναφερθέντα θα τύχουν της προσοχής και του ενδιαφέροντος της εφημερίδος σας, διατελώ
Με εκτίμηση,
Μιχάλης Φ. Σαχσαμάνογλου
Διπλ. Πολ. Μηχανικός Α.Π.Θ.
