Στον παγκόσμιο δείκτη ελευθερίας του Τύπου World Press Freedom Index (μια ετήσια κατάταξη που αξιολογεί την κατάσταση της δημοσιογραφίας και τον βαθμό ελευθερίας της σε 180 χώρες σε όλο τον κόσμο) η Ιταλία έπεσε από την 47η στην 58η θέση, [και η Ελλάδα κάτω από την 100η!].
Αλλά στις εφημερίδες, τις τηλεειδήσεις και τις συνομιλίες, αυτές τις μέρες της πολεμικής οργής των μέσων ενημέρωσης -αποκλειστικά και συνεχώς- γίνεται λόγος για την έλλειψη ελευθερίας του Τύπου… στη Ρωσία.
Λέει λοιπόν ο Sergio Scorza πως Είναι σαφές ότι αυτό είναι ένα θέμα που βγαίνει προς τα έξω μόνο τώρα για λόγους που είναι καθοριστικοί μιας εργαλειοποίησης στον ορισμό του εχθρού, επειδή, στην πραγματικότητα, μέχρι τις 24 φεβρουαρίου του περασμένου, το θέμα (το οποίο ισχύει για τη Ρωσία καθώς και για δεκάδες άλλες χώρες) κατελάμβανε, στα μέσα μας, έναν χώρο παρόμοιο με αυτόν που είναι αφιερωμένος στην εξαφάνιση των σπαθόσπαρων από τα ποτάμια της Κίνας.
Και, φυσικά, συνεχίζουμε να σιωπούμε για τη σφαγή ουκρανών δημοσιογράφων από το 2014 και μετά, όπως ακριβώς συνεχίζουμε να ξεχνάμε τη δολοφονία του δικού μας Andrea Rocchelli – l’uccisione del nostro Andrea Rocchelli του οποίου ο δολοφόνος στάλθηκε πίσω από την Ιταλία στην Ουκρανία όπου, ως άτομο πολύ-παρασημοφορημένο, του ανατέθηκε μια κορυφαία θέση στη στρατιωτική νομενκλατούρα της χώρας αυτής.
Φυσικά, υπάρχουν χώρες όπου έντιμοι δημοσιογράφοι πάνε φυλακή ή σκοτώνονται (συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας). Στην Ιταλία, από την άλλη πλευρά, έντιμοι δημοσιογράφοι ή εξαφανίζονται από τα δημοσιογραφικά γραφεία μετά από μήνυση εκατομμυρίων ευρώ από τους ισχυρούς υπηρεσίας. που πρώτα τους αφαιρούν το σπίτι, το αυτοκίνητο, ακόμη και τα εσώρουχά τους και μετά τους διώχνουν από τις εφημερίδες μέσω ενός whatsapp μερικών γραμμών σταλμένο στον διευθυντή υπηρεσίας.
Και ενώ οι Molinari, Mentana, Mieli, Gramellini και Giannini (για τον Parenzo είναι ανώφελο να μιλάμε) & κομπανία επαναλάμβαναν ξανά και ξανά, από τις καθημερινές τους κούρνιες, ότι, σε αντίθεση με τη Ρωσία, εμείς «ζούμε στις ελεύθερες δυτικές δημοκρατίες», ανακοινώθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου του Λονδίνου να παραχωρήσει την έκδοση του #JulianAssange di #JulianAssange στις ΗΠΑ όπου τον περιμένουν 175 χρόνια φυλάκισης.
Kαι για πιο πράγμα; Για ποια φρικτά εγκλήματα κατηγορείται ο Ασάνζ ώστε να αξίζει να ταφεί ζωντανός σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας των ΗΠΑ;
Ο Julian Assange έκανε εκείνο που θα πρέπει να κάνει κάθε δημοσιογράφος άξιος να αποκαλείται έτσι.
Ο Τζούλιαν Ασάνζ αποκάλυψε στην παγκόσμια κοινή γνώμη την αλήθεια για τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια των πολέμων που εξαπέλυσαν οι ίδιες οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους. Μια αλήθεια που, προφανώς, απαγορεύεται να μάθουμε.
Αυτό το μήνυμα που ήρθε από το Λονδίνο, κρυστάλλινο και ισχυρό, λέει σε εμάς τους πολίτες της δημοκρατικής Δύσης ότι όποιος αποκάλυψε ή θα προσπαθήσει ακόμα να αποκαλύψει τις θηριωδίες που διέπραξαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους σε όλο τον κόσμο θα διωχθεί σαν εγκληματίας. θα πρέπει να σβήσει από προσώπου γης.
Πώς, όμως, η «μεγάλη ελεύθερη πληροφόρηση» μας έδωσε τα νέα για τον Ασάνζ; Λίγες αποσπασματικές γραμμές, λίγα δειλά μικρά άρθρα. Οι «διάσημοι αρθρογράφοι», οι «υψηλοί δημοσιογράφοι», οι μεγάλοι πανταχού παρόντες «διαμορφωτές κοινής γνώμης» στην τηλεόραση, τι είπαν; Εξοργίστηκαν κατά τύχη; Τάχθηκαν με τον Τζούλιαν Ασάνζ; Όχι, μόνο σιωπή, τσιμουδιά, λήθη..
Μια συνένοχη αδιαφορία που καταδικάζει σε σιωπή, περιθωριοποίηση ή λήθη όλους όσους θέλουν να παρέχουν ελεύθερη πληροφόρηση και χωρίς αυτολογοκρισίες και που αποκαλύπτει την πραγματική λειτουργία των δυτικών ΜΜΕ: να υπηρετούν την οικονομική, πολιτική και χρηματοπιστωτική εξουσία (την ίδια που κατέχει σχεδόν όλες οι μεγάλες εφημερίδες) χειραγωγώντας τα γεγονότα και κατασκευάζοντας λειτουργικές αφηγήσεις για τη διατήρηση του status quo, του κατεστημένου και των κατοχυρωμένων συμφερόντων.
Η ιστορία του Ασάνζ (αλλά είναι μόνο η πιο εντυπωσιακή περίπτωση) έκανε φανερή όλη την ψευδή δυτική προπαγάνδα που μας πωλούν καθημερινά ως «ελεύθερη ενημέρωση», είναι η λυδία λίθος.
Και η ιστορία του πολέμου στην Ουκρανία έχει ρίξει κάθε πέπλο που έχει απομείνει δείχνοντας την αληθινή φύση της δημοσιογραφίας «μας»: πάντα στο πλευρό των ισχυρών, ακόμα κι όταν οι ισχυροί επιλέγουν τον πόλεμο, γιατί ο πόλεμος γίνεται η πιο συμφέρουσα επιχείρηση γύρω, ειδικά για τα αφεντικά των εφημερίδων στις οποίες γράφουν ή/και από τις οποίες παραμυθιάζουν τις μάζες κάθε μέρα.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος #informazione
