Η δημοκρατία μας από χθες έχει νέο πρόεδρο τον κ. Κωνσταντίνο Τασούλα, τα καθήκοντά του θα τα αναλάβει βέβαια στις 13 Μαρτίου του τρέχοντος έτους.
Ο νέος πρόεδρος μπορεί να χαίρεται, γιατί παρά τα όσα του έχουν προσάψει δεν πήρε την πρωτιά του προέδρου που ψηφίστηκε με τις λιγότερες ψήφους εκλογής, εξακολουθεί να την κατέχει ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής, εκείνης της αξέχαστης εκλογής του 1990 με τις 151 ψήφους.
Ο Γιαννιώτης κύριος Τασούλας έχει την ατυχία όμως να συγκριθεί με τον άλλον συντοπίτη του -Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας- τον Κάρολο Παπούλια. Ο Κάρολος Παπούλιας εκλέχθηκε συναινετικά πρόεδρος, επιλεχθείς από τον Κώστα Καραμανλή τότε.
Ο Κάρολος όμως ήταν ο πρόεδρος που ψηφίστηκε με το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων μέχρι σήμερα, από όλους τους προέδρους που τίμησαν το υπέρτατο αυτό αξίωμα της δημοκρατίας μας. Σαν πρόεδρος τίμησε και λάμπρυνε το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και στις δύο θητείες του, προβάλλοντας τη χώρα μας με την προσωπικότητά του, τόσο στο εσωτερικό αλλά ιδίως στο εξωτερικό με τις γνώσεις του στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής που τα κατείχε και την προσωπικότητά του.
Είχε την ατυχία όμως να λοιδορηθεί και να υβριστεί αναίτια σ’ εκείνη την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου του 2011, που ματαιώθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αιτία της ματαίωσης, οι πολύχρωμοι μπαχαλάκηδες της εποχής που συνασπίστηκαν, παρά τις χαώδεις διαφορές τους και με ετερόκλητα αιτήματα φώναζαν συντεταγμένα, καταλαμβάνοντας την άσφαλτο που θα γίνονταν η παρέλαση.
Το κοινό τους σύνθημα «Παπούλια προδότη παραιτήσου», αυτό ήχησε τότε αντί για τους παιάνες της μεγάλης μας νίκης ενάντια στο φασισμό. Ο Κάρολος Παπούλιας συντετριμμένος τους απάντησε «προδότης εγώ!; Δεκαπέντε χρονών ήμουν αντάρτης και πολεμούσα το ναζισμό και τους Γερμανούς.
Μην μου λένε τώρα, Παπούλια προδότη! Ποιος είναι ο Παπούλιας προδότης; Δεν ντρέπονται !;». Θυμάμαι την εικόνα του Κάρολου και με συγκλονίζει και σήμερα το ύφος του. Ο Κάρολος Παπούλιας ασφαλώς στον πολιτικό του βίο δεν κατηγορήθηκε για καμιά του ατασθαλία ή τουλάχιστον χαρακτηριστική παρατυπία, ήταν τίμιος και ακέραιος.
Ο κύριος Τασούλας κουβαλά στον ώμο του αρκετές κατηγορίες για παρεμβάσεις και ενέργειες δίκαια ή άδικα εγώ δεν γνωρίζω, στο θυμικό όμως αυτού του σιωπηλού πλήθους που μαζεύτηκε στο Σύνταγμα και στις πλατείες των πόλεων σ’ όλη την Ελλάδα, θα υπάρχει το όνομα του και θα προβάλλεται σαν συμμέτοχος στη συγκάλυψη.
Εξ’ αντικειμένου δυστυχώς δεν θα είναι ο πρόεδρος όλων των Ελλήνων, όπως επιβάλλεται να είναι από την αρχή. Χρειάζεται να καταβάλει τεράστια δύναμη για να τα καταφέρει να γίνει. Αν κοντά σ’ αυτό προστεθεί και το δεδομένο ότι είναι επιλεγμένος από τον ομογάλακτο κομματικά πρωθυπουργό και εκλεγμένος μόνο από το κόμμα που τον ανέδειξε, τότε θα τον βαρύνουν δυστυχώς και τα όποια λάθη και παραλείψεις της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη.
Επειδή το άλγος των Τεμπών δεν θα το λύσει στην συνείδηση του κόσμου -όπως φαίνεται- ούτε και η δικαιοσύνη, θα το αντιμετωπίζουν όλοι που αναφέρονται σ’ αυτό σε κάθε εκδήλωση. Ο κύριος Κώστας Τασούλας πρέπει να τα ξεπεράσει όλα αυτά, γιατί δεν πρέπει να πληγεί ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, που θα εκπροσωπεί, γιατί τότε κινδυνεύει και η δημοκρατία μας.
Εμείς, η γενιά του 114, που ζήσαμε την έλλειψη αυτού του αγαθού και νοιώσαμε την ανάσα του χωροφύλακα και του ασφαλίτη στο πλάι μας για πολλά χρόνια, τρομάζουμε με την ιδέα μήπως τη χάσουμε ξανά και ανησυχούμε.
Τα πολιτικά κόμματα εφεξής θα πρέπει να υπερβούν το εαυτό τους για να στηρίξουν τη δημοκρατία μας. Είναι ό,τι καλύτερο έχουμε στη χώρα μας μετά το 1974, παρά τα όποια ολισθήματά της. Πρέπει να σεβαστούν και να προστατεύσουν τη δημοκρατία, όχι τον Τασούλα.
Η δημοκρατία είναι ο θεσμός, όχι ο Τασούλας. Αυτός ψηφίστηκε να την αντιπροσωπεύει. Ο δε νέος πρόεδρος θα πρέπει να υπερβεί τον εαυτό του και να προσπαθήσει να γίνει ο πρόεδρος όλων των Ελλήνων, αποβάλλοντας κάθε λεοντή οποιασδήποτε προέλευσης και χρώματος.
Μόνο τότε θα μείνει στην ιστορία με θετικό πρόσημο. Είναι αλήθεια ότι είναι περιορισμένες οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν παύει να αποτελεί όμως το σύμβολο. όχι μόνο της ενότητας του Έθνους αλλά και της Συνταγματικής και Δημοκρατικής Τάξης.
Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και ο θεσμός της δημοκρατίας στη χώρα μας βρίσκεται σε σοβαρή σχέση εμπιστοσύνης, χρειάζεται να προσέχουμε όλοι και να τον προστατεύουμε, καθένας από το πόστο του. Η μεγαλύτερη ευθύνη πέφτει στους ώμους των κομμάτων αλλά και του ίδιου του προέδρου.
Από καρδιάς εύχομαι στον νέο πρόεδρο μας να ξεπεράσει όλα τα αρνητικά που τον συνοδεύουν και να πετύχει στην αποστολή του. Είναι δύσκολο, θέλει προσπάθεια, για να γίνει στην συνείδησή μας, ο δικός μας πρόεδρος και όχι μόνο του Μητσοτάκη.
Παναγιώτης Φώτου
