Αποχαιρετισμός
Τα ειλικρινή μου ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ στους συγγενείς, παιδιά και εγγόνια. Επειδή μου είναι αδύνατο να παραβρεθώ στη κηδεία του εκλιπόντος κ. Μωυσή Μωυσιάδη, αισθάνομαι το χρέος να δημοσιοποιήσω μερικές σκέψεις σχετικά.
Ποιος διαφωνεί πως ήταν μια συμπαθητική φυσιογνωμία. Όλοι οι χιλιάδες επισκέπτες της πλατείας του Κεχροκάμπου, πέρασαν να τους υποδεχθεί με χαρά και να τους εξυπηρετήσει στην ψησταριά μαζί με την συντρόφισσα της ζωής του την κ. Σοφία.
Αποδεδειγμένα, άριστος επιχειρηματίας αφήνει εποχή με τα γαλακτοκομικά Μωυσής, γνωστά σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Παθιασμένος από την αγάπη για την γενέτειρα γη έμεινε μια ζωή εκεί, στο μετερίζι που διάλεξε να αγωνίζεται σταθερά, κόντρα σε άπειρες δυσκολίες.
Ενάντια στο ρεύμα εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης δεν έφυγε ποτέ από τον τόπο του και αυτό εγώ το εκτιμώ πολύ. Προσπάθησε να κρατήσει τον τόπο του ζωντανό. Δημοκρατικός και πολύ κοινωνικός δεν έδιωχνε επισκέπτη πελάτη, δεν άφηνε κανέναν παραπονεμένο, ποτό και φαγητό και στους μη έχοντες.
Έφυγε πλήρης ημερών, τον είδα πρόσφατα περήφανο και χαρούμενο γιατί οι απόγονοί του συνεχίζουν τον αγώνα του. Ο ορεινός τόπος όμως γίνεται φτωχότερος.
Καβάλα 19.1.2024
Νίκος Κούτρας
Eκπαιδευτικός
