Κείμενο του Κωστή Σιμιτσή
Στη βασιλόπιτα του Επιμελητηρίου σε περίοπτη θέση πίσω ακριβώς από τους ομιλητές, φαίνεται το μπάνερ με τη φωτογραφία του λιμανιού και της χερσονήσου της Παναγίας. Η διοίκηση του Επιμελητηρίου δεν θα μπορούσε να εξηγήσει πιο εύγλωττα τη σημασία που αποδίδει στον τουρισμό κρουαζιέρας, στις πλωτές εξέδρες, σ’ αυτή καθαυτή την ύπαρξη και τη λειτουργία ενός λιμανιού που προσθέτει αξία και ποικιλία στον τουρισμό, στο εμπόριο, στη βιομηχανία της περιοχής μας.
Όμως, αν και οι οικοδεσπότες επιδαψίλευσαν τιμές στον Οργανισμό Λιμένα Καβάλας με λόγια και με πράξεις, εντούτοις δεν υπήρξε ανταπόκριση από την άλλη πλευρά. Ο ΟΛΚ απουσίασε από τη γιορτή του επιχειρηματικού κόσμου του νομού μας.
Θεωρούν άραγε ότι ως δημόσιος φορέας δεν χρειάζεται να εμπλέκονται με τις υποθέσεις των κοινών θνητών; Όμως η σχέση και η διασύνδεση του λιμανιού με τον ιδιωτικό τομέα είναι αυτονόητη και δεδομένη.
Αρκεί να υπολογίσουμε πόσα χρήματα εισπράττει ο ΟΛΚ από τα παραλιακά καταστήματα, από τα πάρκινγκ, από τα ενοίκια των κτιρίων του, από τα δικαιώματα και τα τέλη ελλιμενισμού κάθε πλοίου, πλοιαρίου ή βάρκας.
Και πόσο επιβαρύνει την πόλη με το ανθρακικό αποτύπωμα που αφήνει έχοντας τόσες δραστηριότητες και συμβάλλοντας στη μεταφορά τόσων επιβατών κι εμπορευμάτων. Άραγε τι μένει στον τόπο μας από όλη αυτή την ευρωθηρία; Δυστυχώς οι “θηρευτές” βρίσκονται στην Αθήνα με κύριο μέλημα την αύξηση των εσόδων του ΤΑΙΠΕΔ και όχι την ανάπτυξη της Καβάλας και της γύρω περιοχής.
Στο μυαλό μου έρχεται ο ανεκδιήγητος Μουσουρούλης που έπαιξε για λίγο τον ρόλο του υπουργού Ναυτιλίας και υποσχόταν στους δημάρχους της μισής Ελλάδας ότι θα αποδώσει στους Δήμους τη χερσαία ζώνη του λιμανιού τους αλλά τα γύρισε όταν έφερε στη Βουλή το νομοσχέδιο που έγινε ο Ν. 4150/2013.
Η νοοτροπία παραμένει, ίσως και να χειροτερεύει. Το Ελληνικό δημόσιο είναι μίζερο και βραδυφλεγές. Δεν έχει καμιά γενναιοδωρία προς τις τοπικές κοινωνίες, τις οποίες απομυζά χωρίς να προστατεύει.
