Γράφει ο Παναγιώτης Φώτου
Με τον Πάτερ Αντώνιο είχα την τύχη να μιλήσω πριν από δύο χρόνια για να πληροφορηθώ την λειτουργία της δομής του γιατί είχαμε τότε σαν Σύλλογος Εθελοντών κατά του Καρκίνου (ΣΕΚΚ) αποφασίσει να κάνουμε μια μονάδα Ανακουφιστικής και Παρηγορητικής Φροντίδας και ψάχναμε πρότυπα οργάνωσης.
Την Κιβωτό του Κόσμου μας την σύστησαν από την «ΓΑΛΙΛΑΙΑ», μια οργάνωση της Μητρόπολης της Λαυρεωτικής που κάνει το ίδιο έργο που θέλαμε να δημιουργήσουμε και εμείς στην πόλη μας. Μας σύστησαν την ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ σαν πρότυπο οργάνωσης και έτσι ήρθαμε σε επαφή μαζί τους.
Η κουβέντα τότε με Πατέρα Αντώνιο ήταν διδακτική και μας έκανε εντύπωση ο λόγος του που έδειχνε την μεγάλη του αγάπη για τα παιδιά. Οι εικόνες δε που είδαμε από την οργάνωση της δομής του διαδικτυακά, μας εντυπωσίασαν.
Η αρτιότητα οργάνωσης του χώρου με τα μέσα και τους ανθρώπους ήταν τέλεια, η πρόβλεψη για το κάθε τι μας έδωσε να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος αυτός πραγματικά ξόδευε όλη την ζωή με συγκινητικό τρόπο στο θεάρεστο έργο του.
Εμείς αυτό που θέλαμε να κάνουμε δεν είχε μεγάλη σχέση μ’ αυτά που γίνονταν στην Κιβωτό. Μας είχε μείνει όμως από ότι ακούσαμε και είδαμε από τότε, την μεγάλη προσπάθεια του Ιερωμένου στο έργο που έκανε και την προσφορά του στο πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας, στα κακοποιημένα παιδιά.
Την εικόνα που παρουσιάζουν τώρα για τον άνθρωπο αυτόν και για την δομή του είναι εντελώς άλλο από αυτό με το οποίο εμείς ήρθαμε σε επαφή τότε. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο άνθρωπος που με έκανε να αισθανθώ δέος για το έργο του είναι αυτός που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ.
Ας περιμένουμε και ας ευχηθούμε οι άλλοι να κάνουν λάθος και όχι εμείς. Την ρήση «Μηδενί δικάσεις πριν αμφοιν μύθον ακούσεις» δυστυχώς δεν την ενστερνίστηκε η ηγεσία της εκκλησίας και δεν ακολούθησε ακόμη και την δική της διδαχή «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω».
Βλέπω την ανάρτηση της ΠΝΟΗΣ στο facebook με τα καλλιτεχνήματα τους για τα Χριστούγεννα και χαίρομαι, η Εθελοντική της ομάδα κατασκευάζει πραγματικά Καλλιτεχνήματα τόσο σε ομορφιά όσο και σε ποιότητα.
Έφτασαν οι Κυρίες αυτές σε επίπεδο πια επαγγελματικό με την καθοδήγηση πιστεύω της κ. Δέσποινας. Η κυρία Δέσποινα είναι μια εθελόντρια της προσφοράς και ξεκίνησε από τον ΣΕΚΚ.
Τότε που ο Σύλλογος αυτός είχε κάνει ένα καλλιτεχνικό τμήμα που έγινε μια παραγωγική φωλιά Εθελοντικής Προσφοράς. Δεκάδες Καβαλιώτισες τότε κατέκλυζαν τα γραφεία του ΣΕΚΚ δύο φορές την εβδομάδα και βοηθούσαν στην παραγωγή σπουδαίων καλλιτεχνικών κατασκευών.
Εκεί ήταν και η κυρία Δέσποινα στην αρχή σαν μαθητευόμενη και γρήγορα ξεπέρασε τις Δασκάλες της και άρχισε να κάνει θαύματα. Έπαιρνε ξεχασμένους και σκουριασμένους δίσκους κουζίνας και όταν γύριζαν πίσω ήταν έργα τέχνης.
Το ίδιο γίνονταν και με ότι παλιό και παραιτημένο από το παρελθόν έβγαινε στο σήμερα από τα μαγικά χέρι της Δέσποινας. Οι δε Χριστουγεννιάτικες κατασκευές με συνθέσεις στεφάνια, μπουκέτα και άλλα που γίνονταν από τις Εθελόντριες είχαν την καλλιτεχνική συμβουλή της Δέσποινας.
Τότε με την ΠΝΟΉ ήμασταν συγκάτοικοι στον ίδιο χώρο. Δεν είχε αναπτύξει ακόμη τόσο το Καλλιτεχνικό της τμήμα όπως σήμερα. Όλη αυτή η παραγωγή του ΣΕΚΚ παρουσιάζονταν στο κοινό στο Αμφιθέατρο του Διοικητηρίου στην Χριστουγεννιάτικη γιορτή του.
Εκείνο που εγώ θυμάμαι με συγκίνηση είναι την βραδιά της παρουσίασης περνούσαν όλες εκείνες οι Καβαλιώτισες που είχαν βάλει το χεράκι τους στην κατασκευή κάποιου από αυτά που παρουσιάζονταν, έψαχνε να το βρει.
Η παρουσία του χειροτεχνήματος της έκανε το πρόσωπο να λάμψει. Το διόρθωνε, το ίσιωνε, το ξεσκόνιζε. Ήταν για την κυρία αυτή η εθελοντική προσφορά αγάπης δική της προσφορά που της γέμιζε την ψυχή. Δυστυχώς όλα αυτά έχουν τελειώσει εκεί που είχαν αρχίσει.
Ευτυχώς ο Σπουδαίος αυτός Σύλλογος της ΠΝΟΗΣ με το τεράστιο Κοινωνικό έργο συνεχίζει την Εθελοντική σύναξη γυναικών για την παραγωγή των σπουδαίων καλλιτεχνημάτων τους, οικονομική προσφορά στον Σύλλογο αλλά και ψυχική πλήρωση και κοινωνική καταξίωση για της ίδιες.
