Γράφει ο Άγγελος Τσανάκας
Δεν με έχεις
Κανείς δεν με έχει
Δεν είμαι δεδομένος
Έχω φύγει
Ταξιδεύω
Καιρό τώρα ξεκίνησα το ταξίδι μου αυτό
Δεν ξέρω πότε ακριβώς, ποιά χρονική στιγμή η ανάγκη μιας εσωτερικής μου φυγής
που φώλιαζε στα κατάβαθά μου διάλεξε τούτο το ανηφορικό γεμάτο εμπόδια
μονοπάτι, μα σαν ανάγκη μου να ήταν
Φως γεμάτο και ζωή το μονοπάτι μου
Γεμάτο ανέγνωρες για μένα ως τότε λέξεις,
μουσικές, εικόνες, φαντασίες, και ιστορίες γεμάτες χαρά, πόνο, μυρωδιές και γεύσεις
Γεύομαι τη ζωή μου όπως ποτέ πριν, και ας κόβεται η αναπνοή μου στην απότομη
ανηφοριά, και ας πονά ο νους μου
Και θα ταξιδεύω….θα συνεχίσω το ταξίδι μου
Στη ζωή
Θα ταξιδεύω ως ότου πίσω από τη ψιλή θαμπή χρυσοκόκκινη σκόνη που θα αφήνει
καθώς στη δύση του θα γέρνει ένας άλλος ήλιος, να αρχίσει να αχνοφαίνεται ο
προορισμός μου
Το τέλος και η αρχή μαζί
Του ταξιδιού μου η συνέχεια.
Και συ…
Εσύ φίλε μου ταξιδευτή συνταξιδιώτη ως εκεί που γίνεται διχαλωτό το μονοπάτι,
ξέρεις ποιό από τα δύο πρέπει για να διαλέξεις;
Θέλεις βοήθεια κάποιος να σου δώσει για να επιλέξεις το σωστό, ή μόνος σου
μπορείς;
Ή μήπως και φοβάσαι;
Και….είσαι έτοιμος να μάθεις;
Να ακούσεις είσαι;
Όχι;
Όχι
Είσαι χαμένος….ακόμα χαμένος είσαι
Το ξέρω
Στο βλέμμα σου το βλέπω
Εκείνος ο απέραντος ο αχόρταγος ο πόθος σου φραγμό σου βάζει
Ξεκίνα
Μην αφήνεις την άμορφη σκέψη σου να σε κρατά, να σε ζαλίζει, τα μάτια να σου
κλείνει
Διάλεξε την ανηφοριά κι ανέβα στην κορυφή
Θα δεις εκεί μιαν αστραπή τον ουρανό να κομματιάζει, και γύρω τριγύρω τη
φεγγόβολη ομορφιά της να σκορπά
Θα δεις όλον τον κόσμο από ψηλά και θα τον καταλάβεις
Και μη φοβηθείς…
Μη σε τρομάξει ο πάταγος της δυνατής βροντής που θα κυλήσει στον αέρα ύστερα
από της αστραπής τη λάμψη…
Άκου και δες
Εκεί είναι η ζωή σου
2020
