Από την πρώτη στιγμή που ο Χαράλαμπος Χρυσανίδης εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για το Δήμο Καβάλας το συνδύασε με την προηγούμενη επιτυχία του.
Με την εμπειρία του. Αναφέρεται συνεχώς στο διάστημα που ήταν Δήμαρχος στον τότε Δήμο Ελευθερών. Από εκεί όπως φαίνεται ξεκίνησαν όλα. Ως που ο ίδιος σκέφθηκε και πήρε την οριστική απόφαση. Να είναι υποψήφιος Δήμαρχος Καβάλας.
«Αρχή ήταν η καλή μου θητεία στο Δήμο Ελευθερών. Ζούσα και ζω στην Καβάλα. Αρκετοί φίλοι με πίεσαν να επανέλθω» δηλώνει. Παραδέχεται ότι αμέσως μετά έλαβε την οριστική του απόφαση. Σύμφωνα και με τα άλλα δεδομένα της ίδιας υπόθεσης. Τους άλλους ενδιαφερόμενους υποψήφιους Δημάρχους και το αποτέλεσμα της διοίκησης Μουριάδη τα προηγούμενα 4 χρόνια.
Προβάλλει συνεχώς τη συγκεκριμένη του πρόταση για την αξιοποίηση του κτιρίου του παλιού Νοσοκομείου. Προτείνει να υπάρξει εκεί μια κυψέλη κοινωνικής φροντίδας. Με διάφορες δράσεις. Τα δε έσοδα του Δήμου σημειώνει, θα προέρχονται από την προσφορά (ενοικίαση) κατοικιών αλλά με ενοίκιο φθηνότερο από τα συνηθισμένα.
Για τη διοίκηση Μουριάδη ο κ. Χρυσανίδης δηλώνει:
«Στην καθημερινότητα και στα μεγάλα θέματα του Δήμου απέτυχε. Δεν προχώρησε τίποτα. Ζήσαμε όλοι το Καλοκαιρινό κυκλοφοριακό χάος στο κέντρο της Καβάλας. Προκλήθηκε από το ότι τα διάφορα έργα δεν έγιναν πιο νωρίς. Όπως θα έπρεπε. Κάποια ξεκίνησαν βιαστικά για να υπάρξουν τελειωμένα στην προεκλογική περίοδο.
Ο κ. Μουριάδης απέτυχε και στο θέμα της ακτής της Καλαμίτσας αν και για αυτόν τον λόγο πήγε και ξαναπήγε στην Αθήνα. Απέτυχε και στον τομέα της καθαριότητας». Θυμίζει ότι σε παρόμοιο ζήτημα την εποχή του Δήμου Ελευθερών ο ίδιος είχε εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Έφθασε σε συμφωνία με το κράτος για τους Αμμόλοφους. Που αμέσως μετά αξιοποιήθηκαν από την αυτοδιοίκηση.
Τι όπως προτείνει; Τι είναι αυτό που παρουσιάζει ως στόχο εφικτό; « Τα ερείπια της πόλης θα επιδιώξουμε να πάρουν ζωή. Αυτή η αξιοποίηση τους θα φέρει την ανάπτυξη» σημειώνει. Θέτοντας ως πρώτη του προτεραιότητα και την αξιοποίηση των παλαιών καπναποθηκών. «Θα κάνουμε βήματα σταθερά και θα υποσχεθούμε όσα γίνονται» καταλήγει.
