Ο τιμάριθμος στα ύψη
και μας γέμισε με θλίψη,
δεν μπορούμε για να βγούμε
τον καφέ μας, να τον πιούμε.
Κόψαμε τα τσιπουράκια
που ρουφούσαμε βραδάκια,
γιατί η τσέπη δεν αντέχει
την ακρίβεια δεν ελέγχει.
Δεκαπέντε ευρώ το κρέας
τρέχει όπως ο δρομέας,
άλλο τόσο και η φέτα
τρώμε μακαρόνια σκέτα.
Στα οκτώ ευρώ το λάδι
έφτασε πια το ρημάδι,
ο μισθός μας, τελειώνει
και το άγχος μεγαλώνει.
Τι να πούμε για συντάξεις
άμα το σκεφτείς θα κλάψεις,
πεθαμένους θα μας βρούνε
και θα πάψουν να ρωτούνε.
