Η σκληρότητα της σχέσης μεταξύ πολέμου και παιδιών είναι κοινώς κατανοητή, αλλά ουσιαστικά παραβλέπεται: η αντίληψη είναι εφήμερη και αποφεύγει την σκέψη που αντικατοπτρίζεται. και επιπλέον τα παιδιά δεν περιλαμβάνονται στην αληθινή λογιστική του πολέμου: δεν δικαιούνται αποζημίωση, δεν έχουν πρόσβαση στη διπλωματία, και δεν έχουν κάποιο βάρος στα βιβλία της ιστορίας: παρά τον ίδιο τους τον εαυτό, αυτά είναι μόνο οι άγγελοι που στέλνει το πεπρωμένο στην κόλαση, εκείνη στην οποία μεταμορφώθηκαν οι κούνιες τους, τα θρανία και οι δρόμοι τους.
του Gian Luigi Deiana
Χάρη σε μερικές, υπέροχες και σπάνιες, φωτογραφίες, μάθαμε να διατηρούμε μια ανάμνηση των παιδιών των ινδιάνικων καταυλισμών, των παιδιών των εκτοπίσεων, της βιετναμέζικης κοπέλας που προσπαθούσε να ξεφύγει από το ναπάλμ, και πολλών άλλων τόπων καταστροφής: αλλά μόνο μια φευγαλέα μνήμη, την οποία δεν έχουμε ποτέ μεταδώσει σε άλλους, και που ακόμη και όταν μεταφέρεται και αναφέρεται στα βιβλία, κυριολεκτικά, «έχει αμελητέα βαρύτητα-είναι ασήμαντη».
Αλλά ο πόλεμος στη Γάζα, που βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα, είναι ίσως κάτι περισσότερο: αυτός, ίσως για πρώτη φορά, αρχίζει να γίνεται αντιληπτός ως πόλεμος κατά των παιδιών: «κατά των παιδιών», στην ουσία του.
Ωστόσο, η αντίληψη δεν είναι σκέψη, δεν είναι προβληματισμός, δεν είναι επιχείρημα, δεν είναι λόγος-κουβέντα: γιατί οι πρωταγωνιστές της είναι πάντα σιωπηλοί άγγελοι. κι έτσι, σε αυτόν τον «ανείπωτο» κόσμο τους, πώς μπορούμε να τα κάνουμε να μιλήσουν;
ο Jeremy Lester, ένας μεγάλος στην ηλικία άγγλος καθηγητής που έχει απασχοληθεί για χρόνια σε διάφορους προσφυγικούς καταυλισμούς στο πλαίσιο δοκιμασίας της Μέσης Ανατολής, στο χώρο της παλαιστινιακής τραγωδίας που βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα, είναι αφιερωμένος σε αυτήν την αποστολή: να πείσει τους αγγέλους να σχεδιάσουν, να εκφράσουν το ανέκφραστο με εικόνες.
Πώς όμως μπορούμε να μεταφράσουμε σε εικόνα το χάος του κόσμου σε κομμάτια; Του κατεστραμμένου σπιτιού, του ακρωτηριασμένου αδερφού, των σπασμένων τούβλων, της νεκρής μάνας…; Πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε ξανά σε μια «πλοκή», μια ύφανση που να μπορεί να ονομαστεί αληθινά ανθρώπινη; Ο Τζέρεμι πρότεινε μια στοιχειώδη συνθήκη, δηλαδή την αγκύρωση «δύο» εικόνων σε έναν «δεσμό»: «πώς βλέπεις τον κόσμο σου σήμερα, και πώς επιθυμείς τον κόσμο σου αύριο;».
Εάν δύο εικόνες μπορούν να κάνουν μια σύνδεση, και δέκα παιδιά μπορούν το καθένα να κάνει δύο εικόνες, η σύνδεση γίνεται ήδη ένα θέμα: μπορεί να ριζώσει στο έδαφος, όσο κι είναι σπαρμένο με ερείπια, και μπορεί να ριζώσει στην ψυχή, όσο άφωνη και χαμένη κι αν είναι.
Είναι ένα ίχνος που μιλάει: ο άγγελος την εκφράζει, και εγώ, εσύ, αυτός και άλλοι μπορούμε να τη διαβάσουμε και να την διατηρήσουμε. Δεν είναι ένα αστέρι κομήτης σε έναν ουρανό της σκηνής της γέννησης: είναι ένα ίχνος στο έδαφος, που σημαδεύεται από τα παιδιά του προσφυγικού καταυλισμού Deisheh, στη Βηθλεέμ.
ο Jeremy Lester διετέλεσε καθηγητής φιλοσοφίας και πολιτικών επιστημών στην Αγγλία, στο πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ, για τριάντα περίπου χρόνια. Για οικογενειακούς και εργασιακούς λόγους κατοικεί μεταξύ Μπολόνια και Παρισιού. «Επισκέπτης Καθηγητής» στο Πανεπιστήμιο Ca’Foscari της Βενετίας, στην École des Hautes Études Internationales et Politiques στο Παρίσι και στο Πανεπιστήμιο σπουδών Roma Tre.
Συγγραφέας έργων για πολιτιστικά, φιλοσοφικά και πολιτικά θέματα, μεγάλος λάτρης της Σαρδηνίας και μελετητής του Γκράμσι. Συγγραφέας έργων για πολιτιστικά, φιλοσοφικά και πολιτικά θέματα, έχει ήδη εκδώσει το Modern Tsars and Princes: The Struggle for Hegemony in Russia (Verso, 1995), The Dialogue of Negation: Debates on Hegemony in Russia and the West (Pluto Press, 2000). ) και, για τους τύπους της Verba Volant, Six Characters in Search of a Dialogue (2007), Stones of Resistance: A Tribute to Antonio Gramsci (2008), Unframed Pictures: Radical Tales from Latin America (2008), Que Viva Oaxaca! (2010), In Search of Caliban and the ‘Red Plague’: A Journey Through Latin America (2012), Spogliateci tutti Ignudi (2015).
Marco Rodari-Claun Il Pimpa και la Gaza Circus School
https://www.facebook.com/aloo300
οι Aloosh και Maroosh είναι δυο κλόουν του Gaza Circus School, ένα σχολείο κλόουν και ταχυδακτυλουργίας το οποίο, ακόμη και σε αυτούς τους τρομερούς μήνες συγκρούσεων, κατάφερε να λειτουργήσει στη Λωρίδα της Γάζας, προσπαθώντας να ανακουφίσει τα βάσανα των κοριτσιών και των αγοριών της Γάζας. Μετακινούμενο στον απόηχο της συνεχούς φυγής που προκλήθηκε από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς και λειτουργώντας ανάμεσα στα ερείπια σχολείων, νοσοκομείων και εγκαταστάσεων περίθαλψης, και χάρη στον συντονισμό της CISS Διεθνούς Συνεργασίας Νότου Νότου, αυτοί οι εξαιρετικοί «χειριστές χαμόγελου» προσπαθούν να φέρουν μερικές στιγμές διαφυγής από τον συνεχή τρόμο των επιθέσεων στον άμαχο πληθυσμό, ο οποίος έχει ήδη δει έναν άνευ προηγουμένου αριθμό νεκρών, τραυματιών και ακρωτηριασμένων παιδιών.
ο Marco Rodari είναι ο λομβαρδός δημιουργός που βοήθησε στη δημιουργία της Σχολής Τσίρκου της Γάζας, συνεχίζει να διατηρεί επαφές και συνεχίζει να υποστηρίζει τους κλόουν Aloosh, Maroosh και τους άλλους που με θάρρος κατάφεραν να δράσουν κάτω από τις βόμβες. Ο Μάρκο Ροντάρι βρισκόταν στη Γάζα το καλοκαίρι του 2014 και βίωσε από κοντά τους σχεδόν δύο μήνες ισραηλινού βομβαρδισμού που προκάλεσε χιλιάδες θύματα, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν 600 κοριτσιών και αγοριών, μικρών παιδιών.
ο Rodari ίδρυσε τον σύλλογο «Για να κάνουμε τον ουρανό να χαμογελάει»-“Per far sorridere il cielo”, το 2015 και, το 2023, του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ιππότη του Τάγματος από τον πρόεδρο Mattarella χάριν ακριβώς της δραστηριότητάς του στα θέατρα του πολέμου.
Τον περασμένο μήνα απρίλιο, για περίπου δέκα ημέρες, το ψυχο-παιδαγωγικό Κέντρο «La Casa dei Girasoli«, “Το Σπίτι των Ηλιοτρόπιων”, σε συνεργασία με την Ένωση SpazioAcca Aps, πραγματοποίησαν ένα προηγμένο training στο Quartu Sant’Elena για τις εκπαιδεύτριες και τους εκπαιδευτές των παλαιστινιακών πόλεων Yatta, Samou και Idhna στην Δυτική Όχθη.
Το training αποτελεί μέρος ενός προγράμματος διεθνούς συνεργασίας που χρηματοδοτείται από την Περιφέρεια της Σαρδηνίας και τον Δήμο του Quartu, με ορισμένους δήμους στην περιοχή Hebron στη Δυτική Όχθη, «δεσμευμένους στη δικτύωση και την ενίσχυση των δεξιοτήτων τους για τη διαχείριση αναπηριών που σχετίζονται με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού».
Οι εκπαιδευόμενοι-χειριστές, γυναίκες και άνδρες, ασχολήθηκαν με τεχνικές εκμάθησης για τη διαχείριση πολύ νέων και νεαρών ενηλίκων με αναπηρίες, μέσω σεμιναρίων και εργαστηρίων με στόχο την ανάπτυξη κινητικών, γνωστικών και συμπεριφορικών δεξιοτήτων σε ευρύτερα κοινωνικά περιβάλλοντα και στο σχολικό πλαίσιο, (… ) και με στιγμές μετωπικής μάθησης με κορυφαίους ειδικούς στο αντικείμενο τόσο αυτοπροσώπως όσο και μέσω τηλεδιάσκεψης.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[i] Il Mercato Contadino, το Παζάρι αγροτικών προϊόντων στο Κέντρο Asce πραγματοποιείται τη δεύτερη κυριακή του μήνα (σάββατο απόγευμα τους καλοκαιρινούς μήνες) στο Centro ASCE στον SS 387 στο χλμ. 8’00 (Monserrato-Dolianova), προβλέπει όχι μόνο την προβολή αγροτικών προϊόντων σε μηδέν χλμ αλλά και κοινωνικό γεύμα, διοργάνωση παρουσιάσεων βιβλίων και συζητήσεων, μουσικών και θεατρικών παραστάσεων.
[ii] Παιδιά εσκεμμένα στοχοποιημένα από τον ισραηλινό στρατό, όπως δήλωσε ο Κλόουν Marco Rodari-Claun Il Pimpa, ακριβώς με στόχο να πειστεί ο πληθυσμός να φύγει από μέρη όπου προφανώς δεν ήταν δυνατό να υπάρχει εγγύηση για την ασφάλεια των παιδιών, σε μια ατέλειωτη και απελπιστική απόδραση και δίχως οδό διαφυγής.
[iii] Διαδικτυακά μπορούμε να δούμε την παρουσίαση που έγινε στο Circolo della Pace στο Pratello της Μπολόνια, με τη συμμετοχή των Bifo, Alberto Masala, Carlo Rovelli και Giuseppe Palumbo
[iv] https://www.spazioacca.org/associazione/
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος La Bottega del Barbieri
https://www.labottegadelbarbieri.org/il-terrore-e-la-tenerezza/
