Η γνώμη μου για τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι αλήθεια ότι ήταν εντελώς διαφορετική από τον ηγέτη, που είδα να αντιπαρατίθεται με απίθανο θάρρος και θράσος κάποιες στιγμές, σε μια συνάντηση στημένη εκ των προτέρων από την ηγεσία των ΗΠΑ.
Η συνάντηση εκείνη είχε προετοιμαστεί προηγούμενα πολύ καλά και είχε ένα σκοπό: τον εξευτελισμό και την απαξίωσή του Ζελένσκι σαν ηγέτη. Στόχος, η απαξίωσή του και ο εξευτελισμός αυτός να προβληθεί πρώτα στον Ουκρανικό λαό, για να τον αποπέμψει από την προεδρία και μετά στα μάτια ενός παγκόσμιου κοινού για να προβάλλουν την ισχύ τους σαν πλανητάρχες οι Αμερικανοί και σαν παράδειγμα.
Έτσι ετοίμασαν να γίνει το show εκείνο αλλά απέτυχαν. Ο Ουκρανός πρόεδρος αναδείχθηκε ήρωας! Πιστεύω ότι κανένας άλλος ηγέτης της Δύσης δε θα τολμούσε να αντιπαρατεθεί στην ηγεσία των ΗΠΑ, με τον τρόπο που το έκανε ο ηγέτης της Ουκρανία, γράφοντας στα παλιά του παπούτσια, διπλωματικά πρωτόκολλα και πολιτικά ήθη.
Ο Ζελένσκι απάντησε στον Τράμπ και στην παρέα του όπως θα ήθελε να το κάνει ο καθένας από εμάς για την υπέρμετρη αλαζονεία τους και το απύθμενο θράσος τους να αισθάνονται «σερίφηδες» όλου του κόσμου και να επιβάλουν τη θέλησή τους σε δουλοπαροίκους, καταπατώντας διεθνείς και ηθικούς νόμους.
Στην ιταμή εκείνη συνάντηση που του ετοίμασαν, ο Ζελένσκι είπε αυτά που ήθελαν να τους πουν και οι ηγέτες της απαξιωμένης και σοκαρισμένης Ευρώπης αλλά δε θα το τολμούσαν ποτέ. Αυτοί μιλούν με τη γλώσσα της διπλωματίας, το χάρηκαν όμως, γιατί αυτά που οι ίδιοι είχαν στο βάθος του νου τους για τους ηγέτες της Αμερικής, δε θα τα έλεγαν ποτέ έτσι ωμά και σταράτα, δε θα το τολμούσαν.
Τα είπε γι’ αυτούς ο Ζελένσκι. Εκείνοι της Αμερικής επιθυμούν να ξαναφέρουν στην επικαιρότητα τους κανόνες που ίσχυαν στην άγρια δύση, ο Βολοντίμιρ με τη στάση του, τους απέδειξε ότι δε θα είναι εύκολο. Δεν το ανέχθηκαν, θύμωσαν, δεν το άντεξαν, τον έδιωξαν, νικήθηκαν, δεν τους βγήκε!
Οι ηγέτες της Ευρώπης ενθουσιάστηκαν! Τη λεβεντιά του Ουκρανού τη χάρηκε πολύς κόσμος σ ‘όλη την υφήλιο, γιατί ήταν μια στάση αξιοπρέπειας ενός ηγέτη που αντιπροσώπευε ένα λαό που μάτωσε και δεν το σεβάστηκαν οι ηγέτες των ΗΠΑ, εκεί μέσα στο οβάλ γραφείο του δράματος.
Ο Ζελένσκι δε φέρθηκε διπλωματικά είναι αλήθεια -να πει δηλαδή με άλλον τρόπο αυτά που είπε- χρησιμοποιώντας τη ξύλινη γλώσσα της διπλωματίας, η οποία όμως δε δημιουργεί πολλά προβλήματα. Η στάση αυτή του προέδρου της Ουκρανίας κινητοποίησε τις ευρωπαϊκές ηγεσίες, πρώτα να σβήσουν τη φωτιά που άναψε μεταξύ Ουκρανίας και ΗΠΑ με τη λιγότερη ζημιά για τον λαό της Ουκρανίας, που έτσι και αλλιώς θα είναι το υποκείμενο της όποιας βλάβης θα επιλέξει να επιβάλλει η Αμερικανική ηγεσία.
Η στάση του Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον για τον ίδιον και το μέλλον του στη χώρα του είναι ένα θετικό στοιχείο. Αμφιβάλω όμως για τη συνέχεια της εξουσίας στα χέρια του. Οι Ευρωπαίοι στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα είναι αδύνατον -όση ενίσχυση και να παρέχουν στην Ουκρανία- να μπορέσουν να συνεχίσουν τον πόλεμο και να αλλάξουν την ροή της κατάστασης δίχως την Αμερική, είναι πολύ λίγοι.
Εξάλλου και με τους Αμερικανούς, με διοίκηση Μπάιντεν σε δύο χρόνια ξοδεύτηκε πακτωλός δις δολαρίων, με αποτέλεσμα πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί νεκροί, μια χώρα κατεστραμμένη και το 20% των εδαφών της χαμένο. Η συνέχιση του πολέμου σίγουρα θα είναι επιζήμια και η επόμενη συμφωνία για ειρήνη πολύ χειρότερη από αυτήν που ετοιμάζεται.
Η άλλη εκδοχή της συμμετοχής του ΝΑΤΟ για να νικηθεί η Ρωσία που εκφράζουν κάποιοι, είναι καταστροφική, γιατί οδηγεί με σιγουριά στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά το τίποτε. Η Αμερική στράφηκε στη Ρωσία, γιατί πιστεύει ότι η συνεργασία μαζί της τη συμφέρει.
Είδαν από την Ουάσιγκτον ότι η μεγάλη αυτή πυρηνική δύναμη διολισθαίνει προς την Κίνα που είναι ο πραγματικός αντίπαλος των ΗΠΑ σ’ όλους τους τομείς. Στην οικονομία και στο εμπόριο ήδη έχει κερδίσει η Κίνα στον ανταγωνισμό και το κατόρθωσε με φτηνά και έξυπνα προϊόντα.
Στην υψηλή τεχνολογία με τα επιτεύγματά της ξάφνιασε δυσάρεστα. Καλύτερα κοντά με την Ρωσία σκέφτηκαν… Αυτοί που οικοδομούν την μακροχρόνια πολιτική στις ΗΠΑ, παρά απέναντι. Έτσι αλλάζουν τα πάντα, που μέχρι σήμερα θεωρούνταν σταθερά και κρατούσαν τον κόσμο σε ισορροπία.
Ας το πάρουμε απόφαση και εμείς ότι οι βάσεις στις οποίες στηρίζονταν ο κόσμος ολόκληρος του διεθνούς δικαίου δεν υπάρχουν πια. Όλα είναι μεταβλητά και πρέπει να προσαρμοστούμε. Πρέπει να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις και όχι των άλλων: οι άλλοι ήρθαν για να φύγουν, όταν τα συμφέροντά τους δεν επιτρέπουν -πια- την παραμονή τους. Η Ουκρανία και τα παθήματά της, φωτεινό παράδειγμα…
Παναγιώτης Φώτου
