Πέντε χρόνια πέρασαν από την προηγούμενη προεκλογική περίοδο τοπικών εκλογών, αυτή του 2014. Χρονικό διάστημα μεγάλο αλλά και κρίσιμο. Στη διάρκεια των συγκεκριμένων 5 ετών άλλαξαν πολλά. Απότομα, βίαια, τα περισσότερα εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης. Ήταν δυνατόν να αντέξουν ακόμη κι οι βασικοί προεκλογικοί κανόνες; Φυσικά και όχι. Άλλαξαν κι αυτοί κι άλλαξαν πολύ.
Στη διάρκεια της βασικής προεκλογικής περιόδου, η οποία τέλειωσε την Παρασκευή το βράδυ, διαπιστώσαμε τις μεγάλες αλλαγές τόσο στις απλές όσο και στις περίπλοκες προεκλογικές δράσεις. Μελλοντικά τα πράγματα θα αλλάξουν κι άλλο. Ουδείς μπορεί να προβλέψει πόσο διαφορετικά θα είναι στις επόμενες δημοτικές και τοπικές εκλογές. Αυτές του 2023.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Από την μεταπολίτευση και μετά ο κάθε υποψήφιος δήμαρχος είχε ένα πρόγραμμα επισκέψεων και ομιλιών στις συνοικίες. Αργότερα αυτό επεκτάθηκε στα χωριά (λόγω συνένωσης της πόλης με τα χωριά). Το γεγονός ενισχύθηκε κι άλλο όταν το 2010 ο τότε Δήμος Καβάλας «απορρόφησε» τον Δήμο Φιλίππων. Κι ενώ οι ομιλίες ήταν αμέτρητες, φέτος πραγματοποιήθηκαν ελάχιστες. Ξεκίνησαν από τα ξενοδοχεία της πόλης κι όπως φαίνεται έμειναν εκεί. Π.χ. η Δήμαρχος Δήμητρα Τσανάκα έκανε μόνο μία ομιλία, αυτήν της Παρασκευής. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι ίσως περιόδευσαν στις γειτονιές, μάλλον πέρασαν απ’ τα χωριά. Ο κ. Παππάς ήταν πιο τολμηρός αλλά και πάλι οι ομιλίες του συνολικά ήταν σαφώς λιγότερες από τις καθιερωμένες.
Σε αντίθεση με τις ομιλίες και τις περιοδείες που σχεδόν «εξαφανίστηκαν», όλοι οι υποψήφιοι βρέθηκαν στο διαδίκτυο. Τόσο στο facebook όσο και σε όλα τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πλήρωσαν για αυτό. Ορισμένοι αρκετά χρήματα. Τα ποσά που διατέθηκαν είναι σίγουρα λιγότερα από όσα θα χρειάζονταν για τις συγκεντρώσεις.
Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είχαμε λιγότερα εκλογικά κέντρα (τα οποία κοστίζουν), περισσότερα εκλογικά περίπτερα σε πλατείες και πεζοδρόμια. Δεν είχαμε εκδηλώσεις εγκαινίων εκλογικών κέντρων (εκτός κάποιων εξαιρέσεων) ενώ λιγότερες ήταν οι συνεντεύξεις τύπου και φυσικά τα έντυπα- φυλλάδια. Δεν υπήρξαν καθόλου σημαίες, ελάχιστες ήταν οι αφίσες. Μεγάφωνα λίγα, έτσι για να θυμόμαστε τα παλιά.
Για όλα αυτά ρόλο έπαιξε (εκτός από την οικονομική δυσκολία) η διάθεση των πολιτών. Οι περισσότεροι δεν συμμετείχαν. Βλέποντας αυτή την αλλαγή οι υποψήφιοι έλαβαν τις οριστικές τους αποφάσεις που μάλλον οδήγησαν σε περιορισμό των δαπανών τους.
Οι εκλογές παραμένουν ακριβό σπορ για όλους τους υποψήφιους. Οι οποίοι ακόμη κι αν αρχικά έχουν λάβει αποφάσεις περιορισμένων εξόδων, στην πορεία τις αλλάζουν. Στο τέλος όλοι χορεύουν τον ίδιο χορό. Ο οποίος ήταν αδύνατο να μείνει ίδιος. Αλλάζει κι αυτός, όπως τόσα και τόσα στην πατρίδα μας.
*Φωτογραφία αρχείου από τις δημοτικές εκλογές του 2002. Ομιλία του Γιώργου Γκόλνα στη συνοικία του Αγίου Αθανασίου.
