Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και η ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση Τσίπρα, υπήρξε για την Ελληνική κοινωνία ένα τεράστιο άλμα.
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού κατάφερε τότε με την ψήφο της να υπερβεί προκαταλήψεις πολλών δεκαετιών που ήθελαν την Αριστερά αφενός στην μετεμφυλιακή εποχή διωκώμενη αφετέρου στην μεταπολιτευτική εποχή να αντιμετωπίζεται με συμπάθεια ή και με οίκτο πολλές φορές όσο τα ποσοστά της ήταν στο 3% με 4%.
Μετά την εκλογή Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το 2008 και κυρίως μετά την παράδοση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου στα πλοκάμια του ΔΝΤ το 2010 και την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, ο κόσμος στράφηκε προς την Αριστερά ως τη μόνη ελπίδα για μια πιο φιλολαϊκή πολιτική.
Μετά το σχηματισμό μάλιστα της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και την υπογραφή του δευτέρου μνημονίου, το ρεύμα προς το ΣΥΡΙΖΑ έγινε πλειοψηφικό και τον Γενάρη του 2015 τον έφερε στην εξουσία με ένα ποσοστό 36,34%.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να ξεφύγει κι εκείνος από την πολιτική των μνημονίων.
Κάτω από αφόρητες πιέσεις τόσο από το εσωτερικό όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, υποχρεώθηκε να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο και να ακολουθήσει μια πολιτική περικοπών και λιτότητας που
σε συνδυασμό και με τις αμετροεπείς, επιπόλαιες και υπερφίαλες προεκλογικές του δηλώσεις και υποσχέσεις τον έφεραν σε μειονεκτική θέση απέναντι στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού που τον είχε εμπιστευθεί. Ωστόσο ο κόσμος μη έχοντας άλλη λύση του έδωσε και πάλι την εμπιστοσύνη του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 στέλνοντάς τον στην κυβέρνηση με ένα ποσοστό 35,46%.
Στην αντίπερα όχθη όμως άρχισαν να σχηματοποιούνται και να συγκεκριμενοποιούνται οι φυλές ενός άτυπου αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
Πρώτοι και καλύτεροι και σίγουρα φανατικότεροι όλων αντισυριζαίοι υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι οι εναπομείναντες στο ΠΑΣΟΚ δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άλωσε το κόμμα αυτό και άντλησε ψηφοφόρους και στελέχη από τον συγκεκριμένο χώρο. Όπως ακριβώς είχε κάνει κι ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974 με τα ζιβάγκο και τα αντιαμερικανικά και αντιευρωπαϊκά συνθήματα, λεηλατώντας τότε την Αριστερά.
Ισχυρή αντιΣΥΡΙΖΑ φυλή αποτέλεσε και η παραδοσιακή Δεξιά ενισχυμένη με μεταγραφές από την ακροδεξιά αξιοποιώντας με ένα χυδαίο τρόπο τη συμφωνία των Πρεσπών την οποία, όταν έγινε στη συνέχεια κυβέρνηση, όχι απλώς τη σεβάστηκε αλλά την υπερασπίστηκε και την υπηρέτησε κιόλας.
Στο μεταξύ καθώς η ελληνική κοινωνία συντηρητικοποιείται τα τελευταία χρόνια όπως γίνεται άλλωστε σε όλη την Ευρώπη, εμφανίστηκε και άλλος ένας πόλος του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, αυτός της καθαρής ακροδεξιάς παράταξης των φασιστικών και ναζιστικών μορφωμάτων και εγκληματικών οργανώσεων.
Τέλος άλλη μία φυλή του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου και μάλιστα πολύ ισχυρή και με μεγάλη επιρροή στα λαϊκά στρώματα, μπορεί να θεωρηθεί και η συντριπτική πλειοψηφία των μεγάλων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, εφημερίδων και ηλεκτρονικού τύπου, που ενισχυμένα οικονομικά σκανδαλωδώς από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχουν επιδοθεί σε μια ανηλεή επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο παρά τον άγριο αυτό πόλεμο και την αδυσώπητη επίθεση που δέχεται όλα αυτά τα χρόνια προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας αλλά και γενικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά διεκδικεί με αξιώσεις και πάλι την εξουσία στις προσεχείς εκλογές της 21ης Μαΐου του 2023, με μία ευρεία συμμαχία των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων ως η μόνη ελπίδα για τον ελληνικό λαό.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
Οι φυλές του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου
