«…Τὸ ὑπὲρ τῶν κατὰ λόγον πρασσομένων, εὔτονον ἐκείνου καὶ τὸ εὔδιον τοῦ προσώπου καὶ τὸ μειλίχιον καὶ τὸ ἀκενόδοξον καὶ τὸ περὶ τὴν κατάληψιν τῶν πραγμάτων φιλότιμον», είπε ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος που υπήρξε ο τελευταίος από τους “Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες” και θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους στωικούς φιλοσόφους.
Στην αρχαία ελληνική θεογονία ο Δίας ή Ζευς είναι ο «Πατέρας των θεών και των ανθρώπων», που κυβερνά τους Θεούς του Ολύμπου. Ο πατέρας του Κρόνος, ήταν ο ηγέτης και ο νεότερος της πρώτης γενεάς των Τιτάνων, απογόνων της Γαίας και του Ουρανού.
Ο Κρόνος ανέτρεψε τον πατέρα του με την βοήθεια της Γαίας, αλλά φοβούμενος ότι θα είχε την ίδια μοίρα, κατάπιε τα παιδιά του. Η γυναίκα του Ρέα που ήταν και αδελφή του, έκρυψε το τελευταίο τους παιδί, τον Δία, και έδωσε στον Κρόνο μια πέτρα τυλιγμένη στα σπάργανα για να καταπιεί, αντί για το βρέφος.
Ο Δίας, όταν μεγάλωσε, ελευθέρωσε και τα υπόλοιπα αδέλφια του, δίνοντας στον Κρόνο να πιει δηλητήριο. Στον πόλεμο που ακολούθησε μεταξύ των Τιτάνων και των Ολύμπιων, την Τιτανομαχία, που κράτησε δέκα χρόνια, ο Κρόνος και οι Τιτάνες σύμμαχοί του νικήθηκαν και φυλακίστηκαν στα Τάρταρα. Οι Κύκλωπες ήταν εκείνοι που προμήθευσαν τον Δία με τις αστραπές, τη βροντή και το σφυρί, τα οποία από τότε έγιναν σύμβολα της δύναμής του.
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα αναφέρει συχνά τον Δία αφού ο ηγέτης του κόσμου και οι άλλοι θεοί, προστάτευαν τους ήρωες του Τρωικού πολέμου. Το όρος Ζας (Ζευς) της Νάξου είναι η υψηλότερη κορυφή όλου του Κυκλαδικού συμπλέγματος. Σε έναν βράχο στην κορυφή του όρους, υπάρχει η επιγραφή: «Όρος Διός Μηλωσίου» (Διός προστάτη των προβάτων).
Η ΛΕΞΗ
Εύδιος, ον, επίθ.
Εὔδιος είναι σύνθετη λέξη που αποτελείται από τις λέξεις ευ και δίος (θείος, ουράνιος) και σημαίνει γαλήνιος, ήρεμος, καλός, ωραίος, λαμπρός, καθαρός. Προέρχεται από την αρχαία λέξη Ευδία που ο Σουίδας την εξηγεί ως «άνευ ανέμων ημέρα». Ο εύδιος αναφέρεται σε πρόσωπο αλλά λέγεται και για τον καιρό, τη θάλασσα, την υγεία, κλπ. Σε παλιές κάρτες της Πρωτοχρονιάς διαβάζουμε: «Εύδιον το Νέον Έτος». Παράγωγα είναι το ευδιάω και ευδιάζομαι (είμαι γαλήνιος). Στον συγκριτικό βαθμό ο εύδιος μετατρέπεται σε ευδιαίτερος.
Μπορεί στον κόσμο της μυθολογίας ο Κρόνος να έτρωγε τα παιδιά του αλλά στον πραγματικό κόσμο ο Δίας, ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, έφτασε στο μέγεθος του «τρώγοντας» νεογέννητους πλανήτες. Οι ερευνητές βάση των δεδομένων που μελέτησαν αναφέρουν ότι ο Δίας μετά την γέννηση του, καθώς αναπτυσσόταν και το βαρυτικό του πεδίο ισχυροποιούνταν, άρχισε να τραβά κοντά του πρωτοπλανήτες (πλανήτες σε εμβρυική κατάσταση) και να τους… καταπίνει με αποτέλεσμα αυτοί να αποτελέσουν δομικά υλικά τού πυρήνα του.
Υπάρχουν επίσης μελέτες που έχουν δείξει ότι ο Δίας, από ένα σημείο και μετά, προστάτεψε τη Γη από την συνεχή πτώση πολλών και μεγάλων αστεροειδών στον πλανήτη μας, επιτρέποντας την ανάπτυξη κατάλληλων συνθηκών ώστε να δημιουργηθεί ζωή.
Διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι οι μύθοι μερικές φορές προλαβαίνουν τις εξελίξεις της πραγματικότητας. Το θεμελιώδες γνώρισμα του μύθου δεν είναι κάποια ειδική κατεύθυνση της σκέψης ή κάποια ειδική κατεύθυνση της ανθρώπινης φαντασίας.
Ο μύθος είναι γέννημα της συγκίνησης και το συγκινησιακό του υπόβαθρο διαποτίζει όλα του τα προϊόντα με το δικό του ιδιόμορφο χρώμα. Συνηθίζουμε να διαιρούμαι τη ζωή μας στις δύο σφαίρες της πρακτικής και της θεωρητικής δραστηριότητας, λησμονώντας ότι υπάρχει ένα στρώμα αρχέγονο και βαθύτερο, το συμπαθητικό.
Ένα αυτόνομο σύστημα που συνδέεται με το νωτιαίο μυελό, ελέγχει τα αντανακλαστικά μας και προκαλεί μια σειρά από φυσιολογικές αντιδράσεις που επιτρέπουν την επιβίωση. Ο αρχαίος άνθρωπος λοιπόν δεν πάσχει από τέτοια λησμοσύνη.
Όλες του οι σκέψεις και τα αισθήματα χαράσσονται πρώτα σε τούτο το αρχικό στρώμα δίχως να στερείται τη σύλληψη των εμπειρικών διαφορών των πραγμάτων. Όμως, στην αντίληψή του για τη ζωή, όλες αυτές οι διαφορές σβήνουν από ένα αίσθημα εντονότερο: τη βαθιά πεποίθηση για μια θεμελιακή και ανεξάλειπτη ενότητα που γεφυρώνει την ζωή του με μια άλλη ζωή μετά τον θάνατο.
Συνεπώς η άποψή του για τη ζωή δεν είναι αμιγώς θεωρητική ούτε αμιγώς πρακτική, είναι συμπαθητική. Αν δεν το συλλάβουμε αυτό, δεν θα μπορέσουμε να βρούμε το δρόμο για τον μυθικό κόσμο ούτε να κατανοήσουμε την ομορφιά του.
ΗΡΩ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
ΛΕΞΙΚΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ – ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΝΤΟΥΛΙΔΗΣ
ΕΠΙΤΟΜΟ ΛΕΞΙΚΟΝ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ – LIDDELL & SCOTT
Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ – ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ & ΕΠΙΣΤΗΜΗ – Ο ΔΙΑΣ ΓΙΓΑΝΤΩΘΗΚΕ «ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ» ΠΛΑΝΗΤΕΣ
ΛΕΞΙΚΟΝ ΣΟΥΙΔΑ Ή ΣΟΥΔΑ
