Ένα ξεχωριστό αφιέρωμα έκαναν οι μαθητές του Δημοτικού σχολείου Κεχροκάμπου στους ήρωες του τόπου τους.
Ο σύλλογος γονέων του Δημοτικού σχολείου προ ημερών πήρε συνέντευξη από ένα κάτοικο του χωριού τον κύριο Ανέστη Γολικίδη, ο οποίος το 1940 ήταν μαθητής της έκτης δημοτικού και με πολύ συγκίνηση ,μας περιέγραψε τα όσα βίωσε ο ίδιος και οι κάτοικοι του χωριού. Η αρχή έγινε με το κλείσιμο του σχολείου και ακολούθησαν ακόμα πιο δύσκολες στιγμές…
Οι ήρωες του τόπου μας
Την ειρηνική ζωή των κατοίκων των παρέστιων περιοχών διέκοψε ο πόλεμος του 1940. Οι Γερμανοί τον Απρίλιο του 1941, αφού αντιμετώπισαν την ηρωική αντίσταση των Ελλήνων στα φυλάκια Εχίνου και Χαιντους κατέλαβαν την Σταυρούπολη.
Πολλοί κάτοικοι από όλα τα χωριά έφυγαν και εγκαταστάθηκαν προσωρινά δυτικά του Νέστου στον Κεχρόκαμπο, τη Λεκάνη και στον Αμυγδαλεώνα Καβάλας. Η παραχώρηση της περιοχής στους Βούλγαρους, τον Μάιο του 1941 και η εγκατάσταση των Βουλγαρικών στρατευμάτων, έφερε πολλά δεινά στους κατοίκους της περιοχής, όπως πείνα, κακουχίες, διωγμούς, ξυλοδαρμούς, φυλακίσεις και εκτελέσεις.
Οι Βούλγαροι εγκατέστησαν δικούς τους κοινοτάρχες και αγροφύλακες και επέβαλαν τη χρήση της Βουλγαρικής γλώσσας και του βουλγαρικού νομίσματος. Προσπάθησαν να επιβάλουν επίσης τη βουλγαρική υπηκοότητα.
Πολλοί νέοι μεταφέρθηκαν ως όμηροι στη Βουλγαρία και υποχρεώθηκαν να εργάζονται αμισθί και σε δύσκολες συνθήκες για τη διάνοιξη δρόμων σε ορεινές περιοχές. Πολλοί άλλοι εγκατέλειψαν τα χωριά τους, είτε με τη θέληση τους είτε με τη βία και εγκαταστάθηκαν σε περιοχές που βρίσκονταν υπό γερμανική κατοχή.
Από το 1942 άρχισε μεμονωμένα η δράση Ελλήνων ανταρτών στη Λεκάνη, το Παγγαίο, το Κοτζά Ορμάν, Κάρα Ντερέ,το Μποζ Νταγ και τη Χαιντου. Οι Βούλγαροι επειδή δεν μπορούσαν να εξουδετερώσουν τις δυνάμεις των ανταρτών, προχώρησαν για εκδίκηση στην πυρπόληση χωριών και στην εξόντωση αμάχων παιδιών, νέων και ηλικιωμένων ανδρών και γυναικών.
Όλα αυτά τα γεγονότα δεν είναι απλές πληροφορίες είναι η πραγματικότητα, όπως την βίωσαν και οι κάτοικοι του δικού μας χωριού. Είναι οι αναμνήσεις ενός τότε 12 χρόνου αγοριού μαθητή της έκτης τάξης του δημοτικού σχολείου Κεχροκάμπου, του κυρίου Ανέστη Γολικίδη, που προ ημερών του ζητήσαμε να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να θυμηθεί συγκινημένος τις ημέρες εκείνες που εισέβαλαν οι Βούλγαροι στο Κεχρόκαμπο.
Έκλεισαν το δημοτικό σχολείο και επέβαλαν στους κατοίκους, όσα ήδη έχουμε περιγράψει. Κάποτε σε αυτό το ηρώο υπήρχε μια μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα κάποιων πεσόντων… Αυτούς τιμούμε σήμερα, τους ήρωες του τόπου μας!
(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)
