Και στην περίοδο των εορτών αλλά και όλο το χρόνο παρακολουθούμε πολυάριθμα τμήματα συλλόγων σε εκδηλώσεις χορευτικές.
Άνθρωποι πολλοί μαθαίνουν, χορεύουν και τελικά αγαπούν την ελληνική παράδοση. Για αυτήν την προτίμηση ειδικά των ενηλίκων συζητήσαμε με τον συμπολίτη χοροδιδάσκαλο κ. Δήμο Γκίκα.
Η συνέντευξη
Ερ: Θέλουμε να μας μιλήσετε γι’ όλα αυτά που βλέπουμε στις πλατείες και στους δρόμους τώρα τα Χριστούγεννα, μ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους, που μαθαίνουν- χορεύουν παραδοσιακούς χορούς.
Απ: Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε πάρα πολλά παιδιά σε διάφορα χορευτικά γκρουπ. Σταδιακά αυτός ο αριθμός έχει μειωθεί, γιατί τα παιδιά προφανώς στράφηκαν και προς άλλες δραστηριότητες. Μεγάλο κακό σ’ αυτήν την περίπτωση έκανε και ο Covid. Στα χρόνια των απαγορεύσεων -που τα χορευτικά δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν- τα παιδιά στράφηκαν προς άλλα. Αθλήματα και άλλες δραστηριότητες. Παρουσιάστηκε έτσι μια κάμψη στον αριθμό των παιδιών. Όσον αφορά τους μεγάλους, τους ενήλικες, παλαιότερα είχαμε λιγότερα άτομα στα τμήματα. Την τελευταία δεκαετία παρατηρήθηκε μια άνοδος πάνω σ’ αυτό. Αυτό οφείλεται σε διαφόρους λόγους, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχουμε πάρα πολλά άτομα που δεν τα είχαμε πριν 20 χρόνια.
Ερ: Πολλοί το βλέπουνε και σα γυμναστική, είναι και λίγο άθληση αυτό το πράγμα;
Απ: Ισχύει και αυτό. Συνήθως έρχονται στα τμήματα όσοι δεν έχουν βαρύ εργασιακό ωράριο. Κατά δεύτερο λόγο, άτομα που έχουν μεγαλώσει τα παιδιά τους και θα ήθελαν να έχουν μια νέα δραστηριότητα. Η οποία δεν θα ήθελαν να είναι μέσα σ’ ένα γυμναστήριο, σ’ ένα χώρο που θα αθλούνται μόνο. Ο χορός προσφέρει πάρα πολλά πράγματα και ένα από αυτά είναι και η άθληση. Επίσης κοινωνικοποιεί ένα άτομο, ανεξάρτητα από την ηλικία του. Μαθαίνεις να ζεις σε μια ομάδα, η οποία είναι ετερόκλητη. Είμαστε πολύ διαφορετικοί όλοι μεταξύ μας και αναγκάζεσαι να συνυπάρξεις με άτομα, που έχεις μεγάλες και ουσιαστικές διαφορές, για πολλές ώρες.
Ερ: Ο χοροδιδάσκαλος όταν έχει να κάνει μ’ ένα άτομο, που δεν ξέρει κανέναν παραδοσιακό χορό, πως ξεκινάει; Ποιοι είναι οι πιο εύκολοι παραδοσιακοί χοροί;
Απ: Η αλήθεια είναι ότι μπορεί ο καθένας από εμάς, όταν αναφερόμαστε στους παραδοσιακούς χορούς, να μάθει και να χορεύει. Αυτοί οι χοροί δε θέλουν κάποια ιδιαίτερη δεξιότητα. Ένα παιδί, ας πούμε, για να κάνει ενόργανη γυμναστική και να πάει σε πολύ καλό επίπεδο, δεν πρέπει να είναι ψηλό. Στο χορό δεν υπάρχουν προϋποθέσεις ύψους κτλ. Στα χωριά χόρευαν άνθρωποι που έκαναν χειρωνακτικές δουλειές κυρίως, κτηνοτροφικές, αγροτικές. Οπότε μπορούμε με αυτή την έννοια να χορέψουμε τα πάντα. Γινόταν σ’ αυτούς σε μια πολύ εύκολη διαδικασία, γιατί χόρευαν μόνο τους χορούς της πατρίδας τους. Από την ώρα που γεννιόσουν έβλεπες-άκουγες κάποια τραγούδια με συγκεκριμένο μοτίβο και έβλεπες χορούς με συγκεκριμένο μοτίβο. Οπότε μάθαινες εύκολα. Τώρα στα τμήματα που έρχονται στους συλλόγους, δεν έχουμε όλοι την ίδια καταγωγή. Άλλοι είναι Θρακιώτες, άλλοι είναι Καππαδόκες, άλλοι έχουν καταγωγή από νησιά, έχουμε Σαρακατσάνους κλπ. Όταν μπαίνεις σε μια περιοχή, όπου δεν έχεις ακούσει τις μουσικές της, είναι σαφώς πιο δύσκολο να μάθεις αμέσως τους χορούς της. Υπάρχει ένας «οργασμός» και ένα ξεπέταγμα στη δισκογραφία της παραδοσιακής μουσικής. Πριν 30 χρόνια έβρισκες κάποιους δίσκους, κασέτες, τώρα αυτός ο αριθμός έχει μεγαλώσει πάρα πολύ. Υπάρχουν πολλές εκδόσεις σ’ όλες τις περιοχές. Έχει γίνει δουλειά σ’ αυτό από διάφορους ανθρώπους που ασχολούνται με την καταγραφή και την έρευνα. Έχεις τη δυνατότητα να ακούσεις πολύ όμορφα πράγματα.
Ερ: Από ποιους χορούς ξεκινά και εκπαιδεύεται ένας αρχάριος;
Απ: Πρέπει να κάνει μοτίβα που είναι εύκολα. Αν μιλάμε για συρτό και καλαματιανό, αυτό δεν είναι εύκολο να το μάθει ένας αρχάριος. Δεν μπορεί να κατανοήσει πολλές φορές το μουσικό μέτρο. Ουσιαστικά ξεκινάς με μοτίβα χορευτικά που έχουν εύκολο μουσικό μέτρο. Μπορεί κάποιος να μάθει εύκολα ένα γρήγορο χασάπικο γιατί έχει εύκολο ρυθμό. Δεν μπορεί όμως να μάθει εύκολα ένα αργό, γιατί έχει δύσκολο ρυθμό, δύσκολο μουσικό μέτρο.
