27/09/2015
χθες χάλασε ο κόσμος και στην πόλη μας, νερό, πολύ νερό…βροχή ατελείωτη.. και σήμερα σηκωθήκαμε με έναν ήλιο δυνατό, να λάμπει και να με τραβά από νωρίς στην παραλία, στην πεντακάθαρη αμμουδιά, δίπλα στην θάλασσα, που τόσο καθάριο..να το πιεις στο ποτήρι..
ήσυχο το αεράκι, μοσχοβολάν τα αρμυρίκια, σκούζουν οι γλάροι, και λίγο πιο πέρα δυο τρεις ξωμάχοι της ζωής κολυμπούν σιγοτραγουδώντας.. την ίδια ώρα, στο κέντρο της πόλης, όπου κατέβηκα να πάρω ένα καφεδάκι να πιω βολτάροντας εκεί που σκάει το κυματάκι, σε όλα τα καφέ..πλημμύρα από κόσμο αυτό τον ίδιο κόσμο που βλέπεις όταν περνά η πορεία να σε κοιτά σαν χάνος..λες και η ζωή που γκρεμίζεται κομμάτια δεν τον αφορά… κι αυτή δυστυχώς φίλοι μου και σύντροφοι είναι η πικρή αλήθεια!
διαβάζω πολλές βαθυστόχαστες αναρτήσεις, πολλές ανεβάζω κι εγώ, μου αρέσει να μιλώ με την γλώσσα της καθημερινότητας.. να λοιπόν γιατί ο έλλην δεν εξεγείρεται, είναι πολύ απλό, ενάντια σε αυτό που γουστάρει θα εξεγερθεί;
ο καπιταλισμός νίκησε στα νοήματα, στις καθημερινές συνήθειες και τον τρόπο ζωής, αυτό το »εμπρός »εμείς» και δεν γαμείς, που λέμε, και το άλλο ανεπανάληπτο »εμείς» νάμαστε καλά»!… πέτυχε το κατεστημένο το μοντέλο των ολίγων να το αγαπήσουν και οι πολλοί, και να μην μπορούν να φανταστούν την ζωή τους έξω από αυτό..
δρουν λοιπόν σχιζοφρενικά, τον ιούνιο »διαλέγουν» να τα σπάσουν με το αφεντικό, και τον ιούλιο, απλά, διαλέγουν άλλον τσομπάνη, γιατί δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους αλλιώς, παρά μόνον μέσα στο γνωστό τους το μαντρί, το καφέ, την σύζυγο [κάτω από τον ίδιο ζυγό δηλαδή] και την μάρκα σαπουνιού ή καφέ, ανάλογα με τα κέφια σας..
πλέον η οικονομική ανισότητα δεν του λέει τίποτα, θέλει βέβαια να γυρίσει στα πρότερα, μα αν κάποιος ,έστω, του εγγυάται το καθημερινό του καφεδάκι, χίλια κομμάτια να γίνει..αν έχει και baby face, ακόμη καλύτερα!
δεν είναι τυχαίο πως ο μόνος νόμος που χρόνια τώρα δεν καταφέρνει να περάσει στην καθημερινότητα είναι αυτός της απαγόρευσης του καπνίσματος στα καφέ και τις ταβέρνες! φίλοι μου, εγώ είμαι εξηντάρης, στα νιάτα μας για να βρεθούμε με τα κοριτσάκια, ή στην αμμουδιά θα κατεβαίναμε, με φωτιές τα βράδια και ρετσίνες, και κανένα τσιγαράκι, ή στο δάσος γύρω από την πόλη! και αγαπούσαμε την φύση με την καρδιά μας, γιατί ήταν το σπιτικό μας και το καταφύγιο..
σήμερα το αγαπούν στα λόγια και στα βιβλία, πούντοι όμως μέσα σε αυτή την ομορφιά; χρειάζεται ένα μεγάλο ταρακούνημα ο άνθρωπος για να καταλάβει πως ο διπλανός δεν είναι εχθρός, πως η αλληλεγγύη και το μοίρασμα δεν είναι λέξεις νεκρές, αλλά μυρίζουν άρωμα ανθρώπου [για να μην πω γυναίκας, τώρα που θυμάμαι τον Πατσίνο σε εκείνο το περίφημο τανγκό, που όλοι μας πρέπει να ξαναδούμε για να θυμηθούμε πως η ζωή είναι φτιαγμένη από ανθρώπους, όχι από αγορές, ούτε από κέρδη, ούτε από δείκτες οικονομικούς!
ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, γιατί αυτή είναι η φύση του, όλα τα άλλα τα ακούω βερεσέ!
ζει τα τελευταία του..και ο έλληνας έχει κατατρομάξει γιατί φοβάται το άγνωστο..που είναι τόσο γνωστό..γιατί πάλι από ανθρώπους θα είναι φτιαγμένο…εάν λοιπόν έχει ξεχάσει να συζητά…και αναμασά λόγια αλλονών και όχι τα δικά του…καλύτερα να φύγει από την μέση και ν’ αφήσει τους υπόλοιπους ν’ αυτοσχεδιάσουνε ΜΑΖΊ! αυτό το μαζί μας λείπει, και δεν βρίσκεται στα καφέ, εκεί μόνον ναρκισσισμό θα βρεις, και λόγια του καναπέ, τετριμμένα, που χρόνια τα ακούμε ..πίσω όμως μας πηγαίνουν!
κακά τα ψέμματα: το καινούργιο και το νέο βρίσκεται πολύ μακριά από όλο αυτό το αφήγημα που έχουμε γνωρίσει μέχρι τα σήμερα, και βρίσκεται σίγουρα μαζί με αυτούς όλους που από την σημερινή καθεστυκυία τάξη πραγμάτων στάθηκαν πάντα μακριά!
όλοι οι υπόλοιποι εκδούλευση ζητούν και χάρες, δόλο έχουν στην ψυχή τους, ένθεν και εκείθεν, ας μας αδειάζουν την γωνιά! οι μεγάλοι ήδη πολεμούν, στις τέσσερις γωνίες του κόσμου. πρέπει να ετοιμαζόμαστε κι εμείς σιγά σιγά, φτάνει με τα λόγια..
η Συρία είναι κοντά, όπως και η Ουκρανία, η Πόλη και η Τουρκία, το Κουρδιστάν, το Κομπάνι μαζί με όλο αυτό το εκπληκτικά όμορφο που μας μαθαίνουν οι κούρδισες κοπέλες!..και μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε, ή πως δεν σας αφορά.
ο καθείς μας πολύ σύντομα νομίζω θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να επιλέξει πραγματικά! εγώ θα πω όχι στην κονσομασιόν! εσείς;
υστερόγραφο: και μια και σήμερα το δεύτερο έχει σε λίγο αφιέρωμα στον αγαπημένο Δήμο Μούτση, θα ψάξω να σας αφιερώσω κι ένα τραγούδι του, τα λέει αυτός τραγουδώντας:
Στίχοι: Δήμος Μούτσης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμος Μούτσης
Dimos Moutsis – Na!
https://youtu.be/7FBqsnlDGE
Μην το ψάχνεις δεν πειράζει ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ\
https://youtu.be/XxmeLSDdE4U
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ, ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΜΟΥΤΣΗ , ΣΤΗΝ ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ 1975.
Μιχάλης ‘μίκης’ Μαυρόπουλος
